ကြၽန္ေတာ႔ရဲ႔ ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္စာမူေလး 2009 ႏိုဝင္ဘာလ ထုတ္ ေပဖူးလႊာမဂၢဇင္း မွာ ပါလာလို႔တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒိုက္စ္
ဒိုက္စ္
Thursday, October 29, 2009
Tuesday, October 27, 2009
အလြမ္းအခန္း ငယ္
မိုး ေရစက္တို ့ ျပတင္းတံခါးကို လာမွန္ေနသည္။ အခန္း ငယ္၏ ျပတင္းတံခါး တို ့ကို အနည္း ငယ္စိပိတ္ထားလိုက္ရသည္။ တံခါးပိတ္လိုက္ျပီး ခဏႀကာေတာ့ ေလွာင္ အိုက္ လာျပန္သည္။ ျပတင္းတံခါး ကို အနည္းငယ္ျပန္ဖြင့္ ရင္း ဆက္အိပ္ရန္ႀကံေနစဥ္ ပင္ ေအာက္ထပ္စီမွ အသုဘ ဘင္ခရာ တီးမွုတ္သံႀကားရျပန္သည္။ ရံုးပိတ္ရက္ မိုး ေအးေအး ႏွင့္ ေကြးမည္ ဟု စိတ္ကူးျပီး မွ ဤကဲ့သို ့တရုတ္ အသုဘ ႏွင့္ တိုး လွ်င္ ဒုကၡ ေရာက္တတ္ျပန္သည္။ ေခါင္းအံုး ႏွင့္နားေပၚအုပ္ျပီး ဆက္အိပ္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ မအိပ္လို ့လဲ မရ။ ညက မ်ားထားေသးသည္မဟုတ္ပါလား။ ယခု ထိ အမူးကမေျပခ်င္။ ေခါင္းက ကိုက္ခ်င္သလို လိုျဖစ္ရာ မွ ဘင္ခရာသံေႀကာင့္ ပို၍ စိုး လာေလသည္။
ရံုးပိတ္ရက္ တစ္ခ်ိဳ ့တစ္၀က္သည္ လွဲေနရင္းကုန္လြန္းသြားခဲ့ေလျပီ။ အလြမ္း မ်ားေပႀကံေန ေသာ ႏွလံုးသား က ေတာ့ ဆက္လက္ လတ္ဆတ္ေနဆဲပင္။ အခန္းတြင္း ပူေလာင္မွု ႏွင့္ အတူ အလြမ္း မီးလွ်ံတစ္ခ်ိဳ ့ကလည္း ျပန္လည္ ေတာက္ေလာင္လာျပီျဖစ္သည္။ ေသာက္ထားေသာ အရွိန္ ကုန္သြား သည္ ႏွင့္ အခန္း ငယ္ေလး အတြင္း အလြမ္း အေငြ ့အသက္ မ်ား ျဖင့္ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ပါတင္းက်ပ္ေနေလ၏။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ လုပ္စရာရွိသည္ မ်ား ထလုပ္ေသာ္လည္း စိတ္ကေတာ့ မေပ်ာက္ ပါ။ ခ်စ္သူ အေႀကာင္း ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္စာတစ္ပုဒ္ ေရးစပ္လွ်င္ေကာင္းမလား ဟု ကြန္ပ်ဴတာကို ဖြင့္လိုက္ေသာအခါ သူမပံု ျပည့္တင္ထားေသာ desktop background ေႀကာင့္ လွိုက္ကနဲ ျဖစ္သြားရျပန္သည္။
ဂစ္တာကို ေကာက္ကိုင္ ၍ တိုးႀကီး သီခ်င္းမ်ား အသာ တီးခတ္မိလိုက္သည္။ လြမ္း လိုက္တာ ခ်စ္သူရယ္။အသက္(၃၀) ျပည့္ ျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ႏွလံုးသား က အရြယ္ေရာက္ ေနာက္က်ခဲ့ေလသလား ထင္ရသည္။ ယခု မွ အရူးအမူး ခ်စ္တတ္တံုး၊ အလြမ္းႀကီး လြမ္းေနတုန္းပင္။ ငယ္စဥ္က ပစ္ခ်ထားခဲ့ရေသာ အခ်စ္မ်ား ယခု မွ အတိုး ႏွင့္ ျပန္လည္ ဒုကၡေပးေနျခင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ (၃) ႏွစ္သက္တမ္းတေလွ်ာက္ အခ်စ္ကို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ႏွင့္ ေနလာခဲ့ရာမွ၊ ယခု ႀကီးမွ၀က္သက္ေပါက္ရေလျပီ။ ဘီအီး အရက္ပုလင္း ႏွင့္ ေပ်ာ္ခဲ ့သူ တစ္ေယာက္ ေရခဲစိမ္ ဘီယာ ေသာက္ေနခ်ိန္မွာ အတိတ္အရိပ္ တစ္ခ်ိဳ ့က လည္း ပံုမွန္ ရုိက္ခတ္လာတတ္သည္။
ဘီယာကို ေရခဲထည့္ျပီးေသာက္တတ္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာေသာ္လည္း ဘီးအီးေသာက္ခဲ့စဥ္က ကုန္လြန္သြားခဲ့ခ်ိန္မ်ား ကို ႏွေျမာေနမိသည္။ ထို စဥ္ကတည္းက သူမသည္ လည္း အနားမွာ ရွိေနခဲ ့ျပီးျဖစ္သည္မဟုတ္ပါလား။ သို ့ေသာ္လည္း အခ်စ္သည္ ႏွလံုးသားတံခါး ကို ေခါက္ရံုသာေခါက္သြားခဲ့သည္။ ယခု ဒဏ္ရာ ျပင္းထန္လာခ်ိန္တြင္ အနားမွာ သူမသည္လည္းမရွိေတာ့ ။ လြမ္းတတ္ခ်ိန္ တြင္ လြမ္းစရာ အေႀကာင္းအရာမ်ား စုျပံဳေရာက္လာသည္။ တစ္ေယာက္တည္း အခန္းက်ဥ္း ညငယ္မ်ားတြင္ ဘီယာ ပုလင္း ႏွင့္ ညကို ျဖတ္သန္း ေနရေပျပီ။ ဂစ္တာမေတာက္တေခါက္တီး၍ အလြမ္းညေတြ ေျဖသိမ့္ႀကည့္ေနရသည္။ ျပန္လာခဲ့ပါ ခ်စ္သူရယ္။ရုံးဖြင့္ရက္ေရာက္ျပန္ေတာ့ ႏွိုးစက္ ျမည္လာခ်ိန္မွာသာ ျပန္ အိပ္ေပ်ာ္ရင္း အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညမ်ား စြာ အခ်စ္သည္သာ စိုး မိုး လ်က္ရွိသည္။
အခန္းတစ္ခုလံုး သူမပံုရိပ္ေတြ ထင္ဟပ္ေနသလားမွတ္ရသည္။ တစ္ကိုယ္ရည္ညမ်ား အားလံုး ပိုင္ရွင္ သည္ သူမ သာ ျဖစ္ခဲ့ေလျပီ။ အိပ္ေရးပ်က္ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ အလုပ္၀င္ ၍ ညေနခင္း တစ္ကိုယ္ေတာ္ အလြမ္းသမား သူငယ္ခ်င္း တစ္ခ်ိဳ ့ႏွင့္ ဘီယာဆိုင္မွာ ။ တဒဂၤ အလွမ်ား မ်က္လံုးထဲ၀င္လာေသာ္လည္း ႏွလံုးသား ထဲ ထိေအာင္ ေရာက္မလာခဲ့ပါ။ ဘီယာဆိုင္က ထျပန္ ျပီး အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူမသည္သာ ည၏ေတြး လံုး မ်ား ျဖစ္လာျပန္ပါသည္။ ဂီတာကို ေကာက္ကိုင္၍ အသံတိတ္တီးခတ္ရင္း အလြမ္းေျဖရသည္။အလြမ္း ရက္ ရင့္လာခဲ့ေသာ္လည္း အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ရွိဆဲျဖစ္ေလသည္။
အားမရွိေသာ စကားလံုးတို ့က ဂီတ ထဲတြင္သာ သီခ်င္းအျဖစ္သူမကို ခ်စ္ေႀကာင္းဖြဲ ့ဆို ျဖစ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ရပ္တန္ ့၍ မရႏိုင္ေတာ့ေသာ အလြမ္းကမ ၻာထဲ နစ္ေမ်ာရင္း ဘယ္လို ပဲျဖစ္ျဖစ္ အခန္းထဲ တစ္ေယာက္ထဲ လြမ္းျမဲလြမ္းလ်က္ပင္။ ။
ဗာလ
ရံုးပိတ္ရက္ တစ္ခ်ိဳ ့တစ္၀က္သည္ လွဲေနရင္းကုန္လြန္းသြားခဲ့ေလျပီ။ အလြမ္း မ်ားေပႀကံေန ေသာ ႏွလံုးသား က ေတာ့ ဆက္လက္ လတ္ဆတ္ေနဆဲပင္။ အခန္းတြင္း ပူေလာင္မွု ႏွင့္ အတူ အလြမ္း မီးလွ်ံတစ္ခ်ိဳ ့ကလည္း ျပန္လည္ ေတာက္ေလာင္လာျပီျဖစ္သည္။ ေသာက္ထားေသာ အရွိန္ ကုန္သြား သည္ ႏွင့္ အခန္း ငယ္ေလး အတြင္း အလြမ္း အေငြ ့အသက္ မ်ား ျဖင့္ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ပါတင္းက်ပ္ေနေလ၏။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ လုပ္စရာရွိသည္ မ်ား ထလုပ္ေသာ္လည္း စိတ္ကေတာ့ မေပ်ာက္ ပါ။ ခ်စ္သူ အေႀကာင္း ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္စာတစ္ပုဒ္ ေရးစပ္လွ်င္ေကာင္းမလား ဟု ကြန္ပ်ဴတာကို ဖြင့္လိုက္ေသာအခါ သူမပံု ျပည့္တင္ထားေသာ desktop background ေႀကာင့္ လွိုက္ကနဲ ျဖစ္သြားရျပန္သည္။
ဂစ္တာကို ေကာက္ကိုင္ ၍ တိုးႀကီး သီခ်င္းမ်ား အသာ တီးခတ္မိလိုက္သည္။ လြမ္း လိုက္တာ ခ်စ္သူရယ္။အသက္(၃၀) ျပည့္ ျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ႏွလံုးသား က အရြယ္ေရာက္ ေနာက္က်ခဲ့ေလသလား ထင္ရသည္။ ယခု မွ အရူးအမူး ခ်စ္တတ္တံုး၊ အလြမ္းႀကီး လြမ္းေနတုန္းပင္။ ငယ္စဥ္က ပစ္ခ်ထားခဲ့ရေသာ အခ်စ္မ်ား ယခု မွ အတိုး ႏွင့္ ျပန္လည္ ဒုကၡေပးေနျခင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ (၃) ႏွစ္သက္တမ္းတေလွ်ာက္ အခ်စ္ကို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ႏွင့္ ေနလာခဲ့ရာမွ၊ ယခု ႀကီးမွ၀က္သက္ေပါက္ရေလျပီ။ ဘီအီး အရက္ပုလင္း ႏွင့္ ေပ်ာ္ခဲ ့သူ တစ္ေယာက္ ေရခဲစိမ္ ဘီယာ ေသာက္ေနခ်ိန္မွာ အတိတ္အရိပ္ တစ္ခ်ိဳ ့က လည္း ပံုမွန္ ရုိက္ခတ္လာတတ္သည္။
ဘီယာကို ေရခဲထည့္ျပီးေသာက္တတ္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာေသာ္လည္း ဘီးအီးေသာက္ခဲ့စဥ္က ကုန္လြန္သြားခဲ့ခ်ိန္မ်ား ကို ႏွေျမာေနမိသည္။ ထို စဥ္ကတည္းက သူမသည္ လည္း အနားမွာ ရွိေနခဲ ့ျပီးျဖစ္သည္မဟုတ္ပါလား။ သို ့ေသာ္လည္း အခ်စ္သည္ ႏွလံုးသားတံခါး ကို ေခါက္ရံုသာေခါက္သြားခဲ့သည္။ ယခု ဒဏ္ရာ ျပင္းထန္လာခ်ိန္တြင္ အနားမွာ သူမသည္လည္းမရွိေတာ့ ။ လြမ္းတတ္ခ်ိန္ တြင္ လြမ္းစရာ အေႀကာင္းအရာမ်ား စုျပံဳေရာက္လာသည္။ တစ္ေယာက္တည္း အခန္းက်ဥ္း ညငယ္မ်ားတြင္ ဘီယာ ပုလင္း ႏွင့္ ညကို ျဖတ္သန္း ေနရေပျပီ။ ဂစ္တာမေတာက္တေခါက္တီး၍ အလြမ္းညေတြ ေျဖသိမ့္ႀကည့္ေနရသည္။ ျပန္လာခဲ့ပါ ခ်စ္သူရယ္။ရုံးဖြင့္ရက္ေရာက္ျပန္ေတာ့ ႏွိုးစက္ ျမည္လာခ်ိန္မွာသာ ျပန္ အိပ္ေပ်ာ္ရင္း အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညမ်ား စြာ အခ်စ္သည္သာ စိုး မိုး လ်က္ရွိသည္။
အခန္းတစ္ခုလံုး သူမပံုရိပ္ေတြ ထင္ဟပ္ေနသလားမွတ္ရသည္။ တစ္ကိုယ္ရည္ညမ်ား အားလံုး ပိုင္ရွင္ သည္ သူမ သာ ျဖစ္ခဲ့ေလျပီ။ အိပ္ေရးပ်က္ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ အလုပ္၀င္ ၍ ညေနခင္း တစ္ကိုယ္ေတာ္ အလြမ္းသမား သူငယ္ခ်င္း တစ္ခ်ိဳ ့ႏွင့္ ဘီယာဆိုင္မွာ ။ တဒဂၤ အလွမ်ား မ်က္လံုးထဲ၀င္လာေသာ္လည္း ႏွလံုးသား ထဲ ထိေအာင္ ေရာက္မလာခဲ့ပါ။ ဘီယာဆိုင္က ထျပန္ ျပီး အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူမသည္သာ ည၏ေတြး လံုး မ်ား ျဖစ္လာျပန္ပါသည္။ ဂီတာကို ေကာက္ကိုင္၍ အသံတိတ္တီးခတ္ရင္း အလြမ္းေျဖရသည္။အလြမ္း ရက္ ရင့္လာခဲ့ေသာ္လည္း အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ရွိဆဲျဖစ္ေလသည္။
အားမရွိေသာ စကားလံုးတို ့က ဂီတ ထဲတြင္သာ သီခ်င္းအျဖစ္သူမကို ခ်စ္ေႀကာင္းဖြဲ ့ဆို ျဖစ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ရပ္တန္ ့၍ မရႏိုင္ေတာ့ေသာ အလြမ္းကမ ၻာထဲ နစ္ေမ်ာရင္း ဘယ္လို ပဲျဖစ္ျဖစ္ အခန္းထဲ တစ္ေယာက္ထဲ လြမ္းျမဲလြမ္းလ်က္ပင္။ ။
ဗာလ
Sunday, October 25, 2009
မႏ ၱေလးေလလံပြဲ (၁၂) ဇာတ္သိမ္း
ကင္းလည္း ပါသြားျပီျဖစ္သည္။ အေဂ်းႏွင္ ့မ်ိဳးဆက္ လည္းေခါင္ရည္ဆိုင္သြားႀကေလျပီ။(ေနာက္ေတာ့ သက္ခိုင္ တို ့အုပ္စုႏွင့္ေခါင္ရည္ဆိုင္တြင္ေတြ ့ႀကသည္ဟု ႀကားရေပသည္။) က်န္ ေနသူ ေအာင္စိုး၀င္း၊ျမတ္သူရဗိုလ္၊ ေဇာ္၀င္းေအာင္(ဆရာ)၊ ေက်ာ္စြာမ်ိဳး ႏွင့္ျငိမ္းခ်မ္း တို ့သာ က်န္ေပေတာ့သည္။
ထိုထဲ တြင္ ေရ ပန္းအစားဆံုး ကားျမတ္သူရဗိုလ္ေပတည္း။ အလွည့္က်သူ က လည္း ျမတ္သူရဗိုလ္ျဖစ္သည္။ေဘာင္းဘီလက္ျပတ္ႏွင့္ သရဲ ေလးေကာင္ ဒိုင္မ်ား အားကိုး ကာ ေရွ ့ထြက္လာသည္။ေရွ ့တြင္ ျငိမ္းခ်မ္း က အရင္ထြက္ျပီး ဟန္ေရးျပေနသျဖင့္ လံုျခံဳေရးမ်ား(ေအာင္ၾကီး ႏွင့္ လွိုင္မ်ိဳး ) က တက္၍ ဆြဲခ် လိုက္ႀကရသည္။သရဲေလးေကာင္က ထ၍ (၃၀ ေက်ာ္ခ်င္း အတူ တူကို ) ”ဒီက ေမာင္ေလး က ပင္လယ္ေပ်ာ္သေဘာၤသား သူရျဖစ္ပါတယ္။သူ က အင္မတန္မွ ခ်စ္တတ္ပါတယ္။ ခ်စ္တတ္လြန္းလို ့လဲအိမ္ေထာင္လ်က္သားမက် ျဖစ္ေနတာသာျဖစ္တယ္။
ဂီတကို ၀ါသနာပါျပီးေတာ့ အင္မတန္မွ နူးညံ့သိမ္ေမြ ့သူ ျဖစ္ပါတယ္ရွင္၊ကဲေမာင္ေလး ေရ ပရိတ္သတ္ပြဲေတာင္းေနတုန္း တစ္ပုဒ္ေလာက္ဟစ္ျပလိုက္စမ္းပါဦး” ဟု သာသာထိုးထိုးေလးေျမွာက္ေပးႀကသည္။သူရဆိုသည္မွာလည္း ေျမွာက္ေပးလ်င္ တက္ေအာင္က တတ္သူ ျဖစ္ေလသည္။ခ်က္ခ်င္း သိုင္းကြက္နင္းသကဲ့သို ့ ပံုစံျပင္လိုက္ျပီး ျမင္းတစ္ေကာင္ႏွယ္ ဟီျပလိုက္ေလသည္။မိန္း ကေလးႀကီးငယ္ အားလံုး သတိေမ ့သြားႀကေတာ့မေရာင္ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖစ္ကုန္ ႀကေလျပီ။
အသည္းယားသြားႀကသလားမသိ။ျငိမ္းခ်မ္း က မႀကည္ေတာ့ ။ လံုျခံဳေရးမ်ား ဖမ္းခ်ဳပ္ထားေသာေႀကာင့္ပါးစပ္ျဖင့္ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ေသးသည္။”ေဟ့သူရ၊ မင္းက သေဘာၤသားဆို ေတာ့ HIV လဲျဖစ္ေနႏိုင္တာေပါ့၊ႏိုင္ငံစံုလည္ေနတဲ ့လူဆို ေတာ့ ေျပာလို ့မရဘူးေလ”ဟု လွမ္းေျပာလိုက္ေသးသည္။သူရကလည္း သည္းမခံႏိုင္။”ဗ်ိဳ ့ကို ျငိမ္းခ်မ္း ၊ သေဘၤာသားဆို တာ ေဆးအျမဲစစ္ရတယ္၊ ခင္ဗ်ားသာလူပ်ိဳႀကီးေယာင္ေယာင္နဲ ့ဟိုသြားဒီသြားသြား ရင္ ဒီမွာက ပိုျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္”သူ ရ ျပန္ေျပာသံႀကားေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းမွာ ေဆြ ့ေဆြ ့ခုန္သြားျပီး” မင္း သာ ေသာက္စားမူးယစ္ျပီး ျဖစ္မွာ ကြ ၊ ငါ က သန္မာျပီးဘာေရာဂါမွမရွိဘူး။ ညီမေလးတို ့စိတ္ကူးမလြဲႀကနဲ ့။ဒီလိုေကာင္ယူ လို ့ကေတာ့ေ၀ဘာဂီမွာ သြားေနရလိမ္ ့မယ္။”ဟု ျပန္တြယ္လုိက္သည္။
”ေဟ့ ဗိုက္ကေလး၊ မင္း ေအးေဆးေေန၊ ကာတြန္းဗိုက္ကေလးသာ ေရာင္းထြက္ သြားမယ္၊မင္း က ဒီတစ္သက္ ဘယ္ေတာ့ မွ စြံမွာ မဟုတ္ဘူးကြ”သူ ရ ျပန္ေျပာစကား ႀကားသည္တြင္ျငိမ္းခ်မ္း တစ္ေယာက္ လွိုင္မ်ိဳး ႏွင့္ ေအာင္ႀကီး၀ိုင္း၀န္းခ်ဳပ္ထားသည့္ႀကားမွ စင္ေပၚသို ့ေျပးတက္သြားေလသည္။
”သတၱိရွိရင္ ဘယ္သူ ပို သန္မာသလဲ ျပိဳင္ႀကမယ္။ ေမွာက္တဲ ့သူ ဒီပြဲကထြက္သြားရမယ္ ဘယ္ႏွယ့္လဲ”ဟု ျငိမ္းခ်မ္း က စိန္ေခၚလိုက္သည္။သူရက ”လုပ္လိုက္ေလ၊ ခုပဲစလုိက္ႀကစို ့” ဟုေျပာျပီးသိုင္းကြက္နင္းလိုက္သည္။ သူ ၏ အကြ်မ္းက်င္ဆံုးျဖစ္ဟန္ရွိေသာ ေျမြသိုင္းေပတည္း။
ျငိမ္းခ်မ္း ပုဆိုး ကို ပံု၍ ခြ်တ္ခ်လိုက္သည္။ထံုးစံအတိုင္းအားကစားေဘာင္းဘီႏွင့္ ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ မိန္းကေလးမ်ား ရဲ ရဲႀကည့္ရဲ ႀကျခင္းျဖစ္ေပသည္။ျပီးေနာက္ ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းစလုပ္ေနျပီျဖစ္သည္။
သရဲေလးေကာင္က ရန္ျဖစ္မည္စိုး ၍ တားလို ေသာ္လည္း ဒိုင္ခ်ဳပ္ေႀကာ့ေႀကာ့လွုိင္ကမူ ၀မ္းသာအားရ လက္ခုတ္တီးေပးေနသည္။ ပရိတ္သတ္အားလံုးလည္း လက္ေ၀ွ ့ပြဲ ႀကည့္ရလည္းမနည္းဟု ၍ ၀ိုင္း၀န္းအားေပးႀကသည္။ သူရ ကိုအတန္းႀကီးမ်ား က အားေပးႀက၍ ျငိမ္းခ်မ္းကို ေတာ့ အတန္းငယ္မ်ား က”ဆရာျငိမ္းခ်မ္းကြ” ဟု ေအာ္ဟစ္အားေပးႀကေပသည္။
ေနမ်ိဳးထြန္းက တားရန္ သြားသည္တြင္ ဂိုက္ ေပးႀကမ္းေသာ ေက်ာ္စြာမ်ိဳး ကလွမ္းတားထားလုိက္သည္။ ျပိဳင္ဘက္ နည္းေလ ေကာင္းေလမဟုတ္သည္လား။ဆရာေဇာ္၀င္းေအာင္ခမ်ာ ပြဲပ်က္မည္ စိုး၍ ၀င္ေျပာေသးေသာလည္း မရေတာ့။
ႏွစ္ေယာက္လံုး ဟန္ေရးျပင္ ျပီး နပမ္း လံုး ရန္ ကပ္သြားခ်ိန္တြင္ကပြဲေဆာင္တစ္ခုလံုး မီးမ်ား ပ်က္ႀကသြား၏။”မီးဗ်ိဳ ့မီးဗ်ိဳ ့” ဟုတစ္စံုတစ္ေယာက္ က ေအာ္လုိက္သည္တြင္ လူမ်ားရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္ကာ အျပင္သို ့ေျပးထြက္သြားႀကေလသည္။ ပြဲလည္းပ်က္သြားေလျပီ။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ကပြဲရံု ႀကီးတိတ္ဆိတ္သြားေလျပီ။ အားလံုး မရွိေတာ့ေသာအခ်ိန္တြင္ရံုေနာက္ဘက္ မွ လူတစ္ေယာက္ လွမ္းထြက္ လာသည္။ ပိန္ပိန္ပါးပါး ႏွင့္ ။ေဆးလိတ္ကို မီးညွိဖြာရွိုက္ရင္း”မင္းတို ့ငါ့ ကိုေလလံပြဲစာရင္းထဲ မဖိတ္ပဲ ခ်န္ထားတာကိုး ကြ၊ မီး ေလးဖ်က္ေပးလိုက္ျပီး ေအာ္ေပးလို္က္တာ အားလံုးေျပးတာတန္းေနတာပဲ၊ဟားဟားဟားဟား”ေျပာရင္း အျပင္သို ့ထြက္လာကာ အေမွာင္ထဲသို ့၀င္ေရာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
၂၂ လမ္း ေခါင္ရည္ဆိုင္ထဲ လူစံုလာေလျပီ။အပယ္ခံေဇာ္ႏိုင္လင္း လည္း ျပန္ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။ ငျဖိဳး လည္းျပန္ခိုးထြက္ေျပးလာသည္။အေဂ်း ၊သက္ခိုင္၊ ေအာင္သူ၊ မ်ိဳးဆက္ ႏွင့္ဆရာမႀကီး ကို ခြင့္ေတာင္း၍ ျပန္လာေသာရဲ၀င္းသူ တို ့ျဖစ္ေလသည္။လူအားလံုး ဆံုျပီးေနာက္ ေခါင္ရည္ပုလင္း မ်ား စြာ ေဘးနားတြင္ပံုသြားႀကေလျပီ။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
”တို ့တေတြမူးေနတာပဲေကာင္းပါတယ္” သီခ်င္းသံတစ္ခ်ိုဳ ေရနီေျမာင္းေဘးတြင္ျပန္လည္ လြင့္ျပန္လာပါသည္။ကြ်န္ေတာ္တို ့သူငယ္ခ်င္းလက္က်န္တစ္ခ်ိဳ ့ျဖစ္ပါေလ၏။
( ဒီပို႔စ္ကို ေက်ာင္းေနဘက္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုး အား အမွတ္တရ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေၾကာင္႔ ဖန္တီးေရးသား လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မည္သူ႔ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ မွမထိခုိက္ပဲ သတိရျခင္းသက္သက္ ျဖင္႔ ေက်ာင္းသားဘဝ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ငယ္မူငယ္က်င္႔မ်ား ကို ေရာယွက္ ေရးသားလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္ )
ဗာလ
ထိုထဲ တြင္ ေရ ပန္းအစားဆံုး ကားျမတ္သူရဗိုလ္ေပတည္း။ အလွည့္က်သူ က လည္း ျမတ္သူရဗိုလ္ျဖစ္သည္။ေဘာင္းဘီလက္ျပတ္ႏွင့္ သရဲ ေလးေကာင္ ဒိုင္မ်ား အားကိုး ကာ ေရွ ့ထြက္လာသည္။ေရွ ့တြင္ ျငိမ္းခ်မ္း က အရင္ထြက္ျပီး ဟန္ေရးျပေနသျဖင့္ လံုျခံဳေရးမ်ား(ေအာင္ၾကီး ႏွင့္ လွိုင္မ်ိဳး ) က တက္၍ ဆြဲခ် လိုက္ႀကရသည္။သရဲေလးေကာင္က ထ၍ (၃၀ ေက်ာ္ခ်င္း အတူ တူကို ) ”ဒီက ေမာင္ေလး က ပင္လယ္ေပ်ာ္သေဘာၤသား သူရျဖစ္ပါတယ္။သူ က အင္မတန္မွ ခ်စ္တတ္ပါတယ္။ ခ်စ္တတ္လြန္းလို ့လဲအိမ္ေထာင္လ်က္သားမက် ျဖစ္ေနတာသာျဖစ္တယ္။
ဂီတကို ၀ါသနာပါျပီးေတာ့ အင္မတန္မွ နူးညံ့သိမ္ေမြ ့သူ ျဖစ္ပါတယ္ရွင္၊ကဲေမာင္ေလး ေရ ပရိတ္သတ္ပြဲေတာင္းေနတုန္း တစ္ပုဒ္ေလာက္ဟစ္ျပလိုက္စမ္းပါဦး” ဟု သာသာထိုးထိုးေလးေျမွာက္ေပးႀကသည္။သူရဆိုသည္မွာလည္း ေျမွာက္ေပးလ်င္ တက္ေအာင္က တတ္သူ ျဖစ္ေလသည္။ခ်က္ခ်င္း သိုင္းကြက္နင္းသကဲ့သို ့ ပံုစံျပင္လိုက္ျပီး ျမင္းတစ္ေကာင္ႏွယ္ ဟီျပလိုက္ေလသည္။မိန္း ကေလးႀကီးငယ္ အားလံုး သတိေမ ့သြားႀကေတာ့မေရာင္ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖစ္ကုန္ ႀကေလျပီ။
အသည္းယားသြားႀကသလားမသိ။ျငိမ္းခ်မ္း က မႀကည္ေတာ့ ။ လံုျခံဳေရးမ်ား ဖမ္းခ်ဳပ္ထားေသာေႀကာင့္ပါးစပ္ျဖင့္ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ေသးသည္။”ေဟ့သူရ၊ မင္းက သေဘာၤသားဆို ေတာ့ HIV လဲျဖစ္ေနႏိုင္တာေပါ့၊ႏိုင္ငံစံုလည္ေနတဲ ့လူဆို ေတာ့ ေျပာလို ့မရဘူးေလ”ဟု လွမ္းေျပာလိုက္ေသးသည္။သူရကလည္း သည္းမခံႏိုင္။”ဗ်ိဳ ့ကို ျငိမ္းခ်မ္း ၊ သေဘၤာသားဆို တာ ေဆးအျမဲစစ္ရတယ္၊ ခင္ဗ်ားသာလူပ်ိဳႀကီးေယာင္ေယာင္နဲ ့ဟိုသြားဒီသြားသြား ရင္ ဒီမွာက ပိုျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္”သူ ရ ျပန္ေျပာသံႀကားေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းမွာ ေဆြ ့ေဆြ ့ခုန္သြားျပီး” မင္း သာ ေသာက္စားမူးယစ္ျပီး ျဖစ္မွာ ကြ ၊ ငါ က သန္မာျပီးဘာေရာဂါမွမရွိဘူး။ ညီမေလးတို ့စိတ္ကူးမလြဲႀကနဲ ့။ဒီလိုေကာင္ယူ လို ့ကေတာ့ေ၀ဘာဂီမွာ သြားေနရလိမ္ ့မယ္။”ဟု ျပန္တြယ္လုိက္သည္။
”ေဟ့ ဗိုက္ကေလး၊ မင္း ေအးေဆးေေန၊ ကာတြန္းဗိုက္ကေလးသာ ေရာင္းထြက္ သြားမယ္၊မင္း က ဒီတစ္သက္ ဘယ္ေတာ့ မွ စြံမွာ မဟုတ္ဘူးကြ”သူ ရ ျပန္ေျပာစကား ႀကားသည္တြင္ျငိမ္းခ်မ္း တစ္ေယာက္ လွိုင္မ်ိဳး ႏွင့္ ေအာင္ႀကီး၀ိုင္း၀န္းခ်ဳပ္ထားသည့္ႀကားမွ စင္ေပၚသို ့ေျပးတက္သြားေလသည္။
”သတၱိရွိရင္ ဘယ္သူ ပို သန္မာသလဲ ျပိဳင္ႀကမယ္။ ေမွာက္တဲ ့သူ ဒီပြဲကထြက္သြားရမယ္ ဘယ္ႏွယ့္လဲ”ဟု ျငိမ္းခ်မ္း က စိန္ေခၚလိုက္သည္။သူရက ”လုပ္လိုက္ေလ၊ ခုပဲစလုိက္ႀကစို ့” ဟုေျပာျပီးသိုင္းကြက္နင္းလိုက္သည္။ သူ ၏ အကြ်မ္းက်င္ဆံုးျဖစ္ဟန္ရွိေသာ ေျမြသိုင္းေပတည္း။
ျငိမ္းခ်မ္း ပုဆိုး ကို ပံု၍ ခြ်တ္ခ်လိုက္သည္။ထံုးစံအတိုင္းအားကစားေဘာင္းဘီႏွင့္ ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ မိန္းကေလးမ်ား ရဲ ရဲႀကည့္ရဲ ႀကျခင္းျဖစ္ေပသည္။ျပီးေနာက္ ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းစလုပ္ေနျပီျဖစ္သည္။
သရဲေလးေကာင္က ရန္ျဖစ္မည္စိုး ၍ တားလို ေသာ္လည္း ဒိုင္ခ်ဳပ္ေႀကာ့ေႀကာ့လွုိင္ကမူ ၀မ္းသာအားရ လက္ခုတ္တီးေပးေနသည္။ ပရိတ္သတ္အားလံုးလည္း လက္ေ၀ွ ့ပြဲ ႀကည့္ရလည္းမနည္းဟု ၍ ၀ိုင္း၀န္းအားေပးႀကသည္။ သူရ ကိုအတန္းႀကီးမ်ား က အားေပးႀက၍ ျငိမ္းခ်မ္းကို ေတာ့ အတန္းငယ္မ်ား က”ဆရာျငိမ္းခ်မ္းကြ” ဟု ေအာ္ဟစ္အားေပးႀကေပသည္။
ေနမ်ိဳးထြန္းက တားရန္ သြားသည္တြင္ ဂိုက္ ေပးႀကမ္းေသာ ေက်ာ္စြာမ်ိဳး ကလွမ္းတားထားလုိက္သည္။ ျပိဳင္ဘက္ နည္းေလ ေကာင္းေလမဟုတ္သည္လား။ဆရာေဇာ္၀င္းေအာင္ခမ်ာ ပြဲပ်က္မည္ စိုး၍ ၀င္ေျပာေသးေသာလည္း မရေတာ့။
ႏွစ္ေယာက္လံုး ဟန္ေရးျပင္ ျပီး နပမ္း လံုး ရန္ ကပ္သြားခ်ိန္တြင္ကပြဲေဆာင္တစ္ခုလံုး မီးမ်ား ပ်က္ႀကသြား၏။”မီးဗ်ိဳ ့မီးဗ်ိဳ ့” ဟုတစ္စံုတစ္ေယာက္ က ေအာ္လုိက္သည္တြင္ လူမ်ားရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္ကာ အျပင္သို ့ေျပးထြက္သြားႀကေလသည္။ ပြဲလည္းပ်က္သြားေလျပီ။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ကပြဲရံု ႀကီးတိတ္ဆိတ္သြားေလျပီ။ အားလံုး မရွိေတာ့ေသာအခ်ိန္တြင္ရံုေနာက္ဘက္ မွ လူတစ္ေယာက္ လွမ္းထြက္ လာသည္။ ပိန္ပိန္ပါးပါး ႏွင့္ ။ေဆးလိတ္ကို မီးညွိဖြာရွိုက္ရင္း”မင္းတို ့ငါ့ ကိုေလလံပြဲစာရင္းထဲ မဖိတ္ပဲ ခ်န္ထားတာကိုး ကြ၊ မီး ေလးဖ်က္ေပးလိုက္ျပီး ေအာ္ေပးလို္က္တာ အားလံုးေျပးတာတန္းေနတာပဲ၊ဟားဟားဟားဟား”ေျပာရင္း အျပင္သို ့ထြက္လာကာ အေမွာင္ထဲသို ့၀င္ေရာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
၂၂ လမ္း ေခါင္ရည္ဆိုင္ထဲ လူစံုလာေလျပီ။အပယ္ခံေဇာ္ႏိုင္လင္း လည္း ျပန္ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။ ငျဖိဳး လည္းျပန္ခိုးထြက္ေျပးလာသည္။အေဂ်း ၊သက္ခိုင္၊ ေအာင္သူ၊ မ်ိဳးဆက္ ႏွင့္ဆရာမႀကီး ကို ခြင့္ေတာင္း၍ ျပန္လာေသာရဲ၀င္းသူ တို ့ျဖစ္ေလသည္။လူအားလံုး ဆံုျပီးေနာက္ ေခါင္ရည္ပုလင္း မ်ား စြာ ေဘးနားတြင္ပံုသြားႀကေလျပီ။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
”တို ့တေတြမူးေနတာပဲေကာင္းပါတယ္” သီခ်င္းသံတစ္ခ်ိုဳ ေရနီေျမာင္းေဘးတြင္ျပန္လည္ လြင့္ျပန္လာပါသည္။ကြ်န္ေတာ္တို ့သူငယ္ခ်င္းလက္က်န္တစ္ခ်ိဳ ့ျဖစ္ပါေလ၏။
( ဒီပို႔စ္ကို ေက်ာင္းေနဘက္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုး အား အမွတ္တရ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေၾကာင္႔ ဖန္တီးေရးသား လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မည္သူ႔ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ မွမထိခုိက္ပဲ သတိရျခင္းသက္သက္ ျဖင္႔ ေက်ာင္းသားဘဝ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ငယ္မူငယ္က်င္႔မ်ား ကို ေရာယွက္ ေရးသားလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္ )
ဗာလ
Saturday, October 24, 2009
မႏ ၱေလးေလလံပြဲ (၁၁)
အခုတစ္ေခါက္ အလွည္႔ က်သူ တက္လာပါျပီ။ ရုတ္တရက္ ပရိတ္သတ္မွ ဟာသဇာတ္ရံဖိုးျဖဴ ပရက္စန္တာ လုပ္ဖို႔တက္လာသည္ဟုထင္ၾကသည္။ထင္ခ်င္လည္းထင္ေလာက္ပါသည္။ တက္လာသူကား အေဂ်းကဲ႔သို႔ သက္သတ္လြတ္သမားကိုပင္ အရက္ေသာက္ေအာင္ေျမွာက္ေပးသူ မသူေတာ္ မ်ိဳးဆက္ေပတည္း။ပံုစံကိုၾကည္႔ပါ အေဝးကပင္ျမင္ႏိုင္ပါသည္...ပုဆိုးစြန္ေတာင္ဆြဲ။ကိုင္းက်ိဳး မ်က္မွန္ွႏွင္႔ ကြမ္းစားထားသျဖင္႔ ရဲေနေသာ သြားမ်ားေပၚေအာင္ျပံဳး၍ မခို႔တရို႔ဟန္မွာ ဖိုးျဖဴႏွင္႔ ရိုးမွားေလာက္စရာ။
အေဂ်းကို ေခါင္ရည္ဆိုင္တြင္ ထားခဲ့ျပီး ပြဲမမီမည္စိုး၍ ေျပးျပန္လာရေသာေႀကာင့္ စင္ေပၚတြင္ အေမာေျဖေနရေသးသည္။
မိုက္ခြက္ႏွင္႔ ပါးစပ္ေတ႔ျပီး တခုခုေျပာေတာ႔ မလိုလိုလုပ္ျပီးမွဘာမွဆက္မေျပာပဲ သူခိုးမ်က္လံုးမ်ားႏွင္႔ ပရိတ္သတ္ကို တခ်က္ၾကည္႔ကာခါးပံုစထဲမွ ကြမ္းတယာ ထုတ္စားေနေလသည္။ သူ႔ဘာသာမိတ္ဆက္ေတာ႔မလိုလိုလုပ္ေနေသာေၾကာင္႔ အီးေၾကာ႔မွာ မိတ္ဆက္ေပးရမွာလိုလို၊ မေပးရဘူးလိုလိုႏွင္႔အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနေလသည္။
ျပီးမွ မ်ိဳးဆက္ျဖစ္ပါတယ္....ေကာင္းျခင္းမ်ားမေျပာေတာ႔ပါဘူး။ (ေျပာလွ်င္လည္းယံုမည္႔သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိ) ေျပာစရာဆိုလို႔ တစ္ခုပဲရွိပါတယ္ ၁။ လြန္မင္းစြာခ်စ္တတ္ျခင္း ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ( အီးေၾကာ႔ သည္လူလည္က်ကာ စကားကိုအကုန္မေျပာပဲ ခ်န္ထားေလသည္။ သူဆက္ေျပာရန္က်န္သည္မွာလြန္မင္းစြာခ်စ္တတ္ျခင္း ..မိန္းကေလးတိုင္းကို ) ဆိုတာျဖစ္သည္။
မေကသြယ္ေၾကျငာ သံ ထြက္လာသည္။ မ်ိဳးဆက္ ကို ၾကမ္းခင္းေစ်း ၁၀၀၀၀သတ္မွတ္ထားပါေပမယ္႔လည္း သူ႔ရဲ႔ သမီး ႏွင္႔ အေမကို ရည္းစားစကားမွားေျပာတတ္တဲ႔ အက်င္႔၊ ဖဲခိုးတတ္တဲ႔ အက်င္႔ နဲ႔ လူတကာကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ေျမွာက္ေပးတတ္တဲ႔ အက်င္႔ေၾကာင္႔ ၾကမ္းခင္းေစ်းကို ၁၀၀၀ အထိခ်လိုက္ရတာပါ။အီးေႀကာ့က ေတာ့သေဘာမတူ ။ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကို ၁၀၀၀ ႏွင့္ေရာင္းလို ျခင္းမရွိ။ ထို ့ေႀကာင့္”ႀကမ္းခင္းေစ်းက တစ္ေထာင္ဆိုေပမယ့္ ပရိတ္သတ္မ်ားထဲ က ေစ်း ေပးလို ့ ၁၀၀၀၀မ မေက်ာ္ရင္ မေရာင္းပါဘူး။ပ၇ိတ္သတ္ၾကီး စတင္ေစ်းေပးႏိုင္ပါျပီ။ ” ေျပာထားသည္။၁၀၁၀ ေပးမယ္...ပထမဆံုး ပုသိမ္ၾကီး အဝင္ ကြမ္းယာဆိုင္မွ မေခ်ာေလးစတင္ေစ်းေပးေလျပီး ( သူသည္... ၁၈၀၀၀ ေက်ာ္အထိလိုက္ေပးႏိုင္သည္ဟုလည္းေျပာသည္..အေၾကာင္းမွာ သူအေၾကြးစားထားေသာ ကြမ္းယာဖိုးပင္ ၂၀၀၀၀ေက်ာ္ျပီဟုသိရသည္။ ) သို႔ေသာ္.... ၂၅၀၀ .... ျမတ္ျမတ္စိုးက
သူနဲ႔ အျပိဳင္ ၃၀၀၀ ေပးမယ္ ဟု စင္ေအာက္နားဆီမွ အသံ ထြက္လာသည္။ ဆရာမေဒၚစမ္းသီတာ ပင္တည္း။ဆရာမတစ္ေယာက္ ေလလံပြဲ ၀င္ မဆြဲေလာက္ဟု စာဖတ္သူမ်ား ထင္ခ်င္ထင္ႀကေပမည္။အမွန္ေတာ့ သူ မတပည့္ေလလံ၀င္ဆြဲေနေသာ မိန္းကေလးမ်ား မွာ လည္း ဆရာမမ်ားျဖစ္ေနျပီျဖစ္ရာ သူမလည္း ေလ့လာသူ အေနျဖင့္ လာ တက္ ျပီးအခြင့္အေရးရလွ်င္ တစ္ေယာက္ေလာက္ ဆြဲသြားရန္ ႀကံထားျခင္းျဖစ္သည္။ဆရာမ သည္ တခ်ိန္က မ်ိဳးဆက္ ခိုးယူသြားခဲ႔ေသာ ၄င္း၏ လွ်ိဳ႔ဝွက္ဖိုင္ကိစၥ အခဲေၾကပံုမေပၚ။ မ်ိဳးဆက္မွာကား မ်က္ႏွာဇီးရြက္ေလာက္သာက်န္ေတာ႔သည္။ေနာက္တေယာက္ ေစ်းတက္ေပးပါေစဟုသာ ဆုေတာင္းေနရေတာ႔သည္။၄င္းဆုေတာင္းျပည္႔ပါသည္... ရုတ္တရက္ ၄၀၀၀ ေပးပါမယ္ ဟု နန္းစုလွိုင္မြန္မွ ေအာ္လိုက္သည္။သူမသည္ကား ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ ဒုတိယအသုတ္ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။စကၤာပူတြင္ ေနထိုင္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။သာမည ဆရာေတာ္ႀကီး ၏ ဂါထာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေသာ ခါးမွာ ဂဠဳန္ ၊ေျခမွာ နဂါး စေသာဂါထာ ကို လည္း ေစ်းေပါေပါႏွင့္တစ္ေယာက္ေလာက္ ေလလံဆြဲႏုိင္ေစရန္ရြတ္ေနသည္။မ်ိဳးဆက္မ်က္ႏွာ ဇီးရြက္ မွ ႏွမ္းေစ့ခန္ ့ျဖစ္သြား သည္။ ဂါထာကစြမ္းေသာေႀကာင့္လားမသိ ။ ထပ္မံေစ်းေပးမည့္သူ မေပၚလာေသး။နန္းစုေဘးနားတြင္ထိုင္ေနေသာ အရပ္ရွည္ရည္ ႏွင့္ ဇင္ႏြယ္က နန္းစုနားကပ္၍၀ယ္လုိ ့ရလွ်င္ သူမႏွင့္လည္းဆိုင္သည္ဟု တီးတိုးညိွလိုက္ေသးသည္။
ဒိုင္ခ်ဳပ္ေႀကာေႀကာ့လွိုင္က ”၁၀၀၀၀ မေက်ာ္ရင္ မေရာင္းပါဘူး ဘယ္သူ ပိုေပးဦးမွာလဲ” ဟု ထပ္မံေျပာလိုက္ေတာ့ နန္းစု တို ့အုပ္စုမ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။သဇင္ထိုက္ က အားတင္း၍ မတ္တတ္ရပ္လိုက္ျပီး“၁၁၀၀၀ ေပးမယ္” ဟု ေႀကျငာလိုက္သည္။ သို ့ေသာ္ သူမ ရပ္၍ေျပာေနခ်ိန္တြင္ပင္”၁၅၀၀၀” ဟု အသံတစ္ခု ႀကားလိုက္ရေသာေႀကာင့္ ရွက္ရွက္ ႏွင့္ သူမ ျပန္ထိုင္သြားရသည္။ေအာ္လိုက္သူ က ေတာ့ MIT မွ ဆရာ ဦးမင္းၾကြယ္ ျဖစ္သည္။ ဆရာ ဦးမင္းၾကြယ္၏ေထာင္ေမာင္းေသာ အရပ္အေမာင္း၊ ထူးကဲေသာ ခြန္အားဗလ၊ ထူထဲေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင္႔ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကဲ႔သို႔ ႏူးညံ႔လြန္းေသာ မ်က္ဝန္းရြဲၾကီးမ်ား ကိုၾကည္႔ကာ မ်ိဳးဆက္တေယာက္ ေျပးေပါက္ေခ်ာင္းေနေလသည္။ေနမ်ိဳးထြန္းသည္ အရင္းမေၾကမွာ စိုးေနေသာေၾကာင္႔ မ်ိဳးဆက္ကို ခ်ဳပ္ကာ ဆရာဦးမင္းၾကြယ္လက္ ဝကြက္အပ္လိုက္ေလေတာ႔သည္။ဆရာက "ကဲေမာင္မ်ိဳးဆက္ မင္း ဆရာ႔ကေနာင္ေဆာင္ က ငျဖိဳးတို႔ ၊ သက္ခိုင္ တို႔ မ်ိဳးေဇာ္တို႔ဆီ လာလာလည္တုန္း၊ ဆရာ ကိုၾကီးေက်ာ္ ဆက္တဲ႔ ဘီယာ ဗူးေတြ ခိုးခိုးေသာက္တာ ေက်ေအာင္ ကေနာင္ ေဆာင္ တခုလံုး ျမက္ႏႈတ္ေပေရာ႔။"( ဆရာ႔ ေနာက္ဆံုး ၾကံဳးဝါးသံ အရ မ်ိဳးဆက္ ဘဝ မွာ ထင္သေလာက္ မဆိုးဝါးဟုယူဆရပါသည္။ )သို ့ေသာ ဆရာ ပိုက္ဆံရွင္းေပးေနခ်ိန္ တြင္ မ်ိဳးဆက္စင္ေပၚတြင္မရွိေတာ့ပါ။ အခြင့္အေရးရတုန္းထြက္ေျပးသြားျပီ ျဖစ္ေလေတာ့သည္။
ဒိုက္စ္
အေဂ်းကို ေခါင္ရည္ဆိုင္တြင္ ထားခဲ့ျပီး ပြဲမမီမည္စိုး၍ ေျပးျပန္လာရေသာေႀကာင့္ စင္ေပၚတြင္ အေမာေျဖေနရေသးသည္။
မိုက္ခြက္ႏွင္႔ ပါးစပ္ေတ႔ျပီး တခုခုေျပာေတာ႔ မလိုလိုလုပ္ျပီးမွဘာမွဆက္မေျပာပဲ သူခိုးမ်က္လံုးမ်ားႏွင္႔ ပရိတ္သတ္ကို တခ်က္ၾကည္႔ကာခါးပံုစထဲမွ ကြမ္းတယာ ထုတ္စားေနေလသည္။ သူ႔ဘာသာမိတ္ဆက္ေတာ႔မလိုလိုလုပ္ေနေသာေၾကာင္႔ အီးေၾကာ႔မွာ မိတ္ဆက္ေပးရမွာလိုလို၊ မေပးရဘူးလိုလိုႏွင္႔အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနေလသည္။
ျပီးမွ မ်ိဳးဆက္ျဖစ္ပါတယ္....ေကာင္းျခင္းမ်ားမေျပာေတာ႔ပါဘူး။ (ေျပာလွ်င္လည္းယံုမည္႔သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိ) ေျပာစရာဆိုလို႔ တစ္ခုပဲရွိပါတယ္ ၁။ လြန္မင္းစြာခ်စ္တတ္ျခင္း ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ( အီးေၾကာ႔ သည္လူလည္က်ကာ စကားကိုအကုန္မေျပာပဲ ခ်န္ထားေလသည္။ သူဆက္ေျပာရန္က်န္သည္မွာလြန္မင္းစြာခ်စ္တတ္ျခင္း ..မိန္းကေလးတိုင္းကို ) ဆိုတာျဖစ္သည္။
မေကသြယ္ေၾကျငာ သံ ထြက္လာသည္။ မ်ိဳးဆက္ ကို ၾကမ္းခင္းေစ်း ၁၀၀၀၀သတ္မွတ္ထားပါေပမယ္႔လည္း သူ႔ရဲ႔ သမီး ႏွင္႔ အေမကို ရည္းစားစကားမွားေျပာတတ္တဲ႔ အက်င္႔၊ ဖဲခိုးတတ္တဲ႔ အက်င္႔ နဲ႔ လူတကာကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ေျမွာက္ေပးတတ္တဲ႔ အက်င္႔ေၾကာင္႔ ၾကမ္းခင္းေစ်းကို ၁၀၀၀ အထိခ်လိုက္ရတာပါ။အီးေႀကာ့က ေတာ့သေဘာမတူ ။ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကို ၁၀၀၀ ႏွင့္ေရာင္းလို ျခင္းမရွိ။ ထို ့ေႀကာင့္”ႀကမ္းခင္းေစ်းက တစ္ေထာင္ဆိုေပမယ့္ ပရိတ္သတ္မ်ားထဲ က ေစ်း ေပးလို ့ ၁၀၀၀၀မ မေက်ာ္ရင္ မေရာင္းပါဘူး။ပ၇ိတ္သတ္ၾကီး စတင္ေစ်းေပးႏိုင္ပါျပီ။ ” ေျပာထားသည္။၁၀၁၀ ေပးမယ္...ပထမဆံုး ပုသိမ္ၾကီး အဝင္ ကြမ္းယာဆိုင္မွ မေခ်ာေလးစတင္ေစ်းေပးေလျပီး ( သူသည္... ၁၈၀၀၀ ေက်ာ္အထိလိုက္ေပးႏိုင္သည္ဟုလည္းေျပာသည္..အေၾကာင္းမွာ သူအေၾကြးစားထားေသာ ကြမ္းယာဖိုးပင္ ၂၀၀၀၀ေက်ာ္ျပီဟုသိရသည္။ ) သို႔ေသာ္.... ၂၅၀၀ .... ျမတ္ျမတ္စိုးက
သူနဲ႔ အျပိဳင္ ၃၀၀၀ ေပးမယ္ ဟု စင္ေအာက္နားဆီမွ အသံ ထြက္လာသည္။ ဆရာမေဒၚစမ္းသီတာ ပင္တည္း။ဆရာမတစ္ေယာက္ ေလလံပြဲ ၀င္ မဆြဲေလာက္ဟု စာဖတ္သူမ်ား ထင္ခ်င္ထင္ႀကေပမည္။အမွန္ေတာ့ သူ မတပည့္ေလလံ၀င္ဆြဲေနေသာ မိန္းကေလးမ်ား မွာ လည္း ဆရာမမ်ားျဖစ္ေနျပီျဖစ္ရာ သူမလည္း ေလ့လာသူ အေနျဖင့္ လာ တက္ ျပီးအခြင့္အေရးရလွ်င္ တစ္ေယာက္ေလာက္ ဆြဲသြားရန္ ႀကံထားျခင္းျဖစ္သည္။ဆရာမ သည္ တခ်ိန္က မ်ိဳးဆက္ ခိုးယူသြားခဲ႔ေသာ ၄င္း၏ လွ်ိဳ႔ဝွက္ဖိုင္ကိစၥ အခဲေၾကပံုမေပၚ။ မ်ိဳးဆက္မွာကား မ်က္ႏွာဇီးရြက္ေလာက္သာက်န္ေတာ႔သည္။ေနာက္တေယာက္ ေစ်းတက္ေပးပါေစဟုသာ ဆုေတာင္းေနရေတာ႔သည္။၄င္းဆုေတာင္းျပည္႔ပါသည္... ရုတ္တရက္ ၄၀၀၀ ေပးပါမယ္ ဟု နန္းစုလွိုင္မြန္မွ ေအာ္လိုက္သည္။သူမသည္ကား ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ ဒုတိယအသုတ္ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။စကၤာပူတြင္ ေနထိုင္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။သာမည ဆရာေတာ္ႀကီး ၏ ဂါထာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေသာ ခါးမွာ ဂဠဳန္ ၊ေျခမွာ နဂါး စေသာဂါထာ ကို လည္း ေစ်းေပါေပါႏွင့္တစ္ေယာက္ေလာက္ ေလလံဆြဲႏုိင္ေစရန္ရြတ္ေနသည္။မ်ိဳးဆက္မ်က္ႏွာ ဇီးရြက္ မွ ႏွမ္းေစ့ခန္ ့ျဖစ္သြား သည္။ ဂါထာကစြမ္းေသာေႀကာင့္လားမသိ ။ ထပ္မံေစ်းေပးမည့္သူ မေပၚလာေသး။နန္းစုေဘးနားတြင္ထိုင္ေနေသာ အရပ္ရွည္ရည္ ႏွင့္ ဇင္ႏြယ္က နန္းစုနားကပ္၍၀ယ္လုိ ့ရလွ်င္ သူမႏွင့္လည္းဆိုင္သည္ဟု တီးတိုးညိွလိုက္ေသးသည္။
ဒိုင္ခ်ဳပ္ေႀကာေႀကာ့လွိုင္က ”၁၀၀၀၀ မေက်ာ္ရင္ မေရာင္းပါဘူး ဘယ္သူ ပိုေပးဦးမွာလဲ” ဟု ထပ္မံေျပာလိုက္ေတာ့ နန္းစု တို ့အုပ္စုမ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။သဇင္ထိုက္ က အားတင္း၍ မတ္တတ္ရပ္လိုက္ျပီး“၁၁၀၀၀ ေပးမယ္” ဟု ေႀကျငာလိုက္သည္။ သို ့ေသာ္ သူမ ရပ္၍ေျပာေနခ်ိန္တြင္ပင္”၁၅၀၀၀” ဟု အသံတစ္ခု ႀကားလိုက္ရေသာေႀကာင့္ ရွက္ရွက္ ႏွင့္ သူမ ျပန္ထိုင္သြားရသည္။ေအာ္လိုက္သူ က ေတာ့ MIT မွ ဆရာ ဦးမင္းၾကြယ္ ျဖစ္သည္။ ဆရာ ဦးမင္းၾကြယ္၏ေထာင္ေမာင္းေသာ အရပ္အေမာင္း၊ ထူးကဲေသာ ခြန္အားဗလ၊ ထူထဲေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင္႔ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကဲ႔သို႔ ႏူးညံ႔လြန္းေသာ မ်က္ဝန္းရြဲၾကီးမ်ား ကိုၾကည္႔ကာ မ်ိဳးဆက္တေယာက္ ေျပးေပါက္ေခ်ာင္းေနေလသည္။ေနမ်ိဳးထြန္းသည္ အရင္းမေၾကမွာ စိုးေနေသာေၾကာင္႔ မ်ိဳးဆက္ကို ခ်ဳပ္ကာ ဆရာဦးမင္းၾကြယ္လက္ ဝကြက္အပ္လိုက္ေလေတာ႔သည္။ဆရာက "ကဲေမာင္မ်ိဳးဆက္ မင္း ဆရာ႔ကေနာင္ေဆာင္ က ငျဖိဳးတို႔ ၊ သက္ခိုင္ တို႔ မ်ိဳးေဇာ္တို႔ဆီ လာလာလည္တုန္း၊ ဆရာ ကိုၾကီးေက်ာ္ ဆက္တဲ႔ ဘီယာ ဗူးေတြ ခိုးခိုးေသာက္တာ ေက်ေအာင္ ကေနာင္ ေဆာင္ တခုလံုး ျမက္ႏႈတ္ေပေရာ႔။"( ဆရာ႔ ေနာက္ဆံုး ၾကံဳးဝါးသံ အရ မ်ိဳးဆက္ ဘဝ မွာ ထင္သေလာက္ မဆိုးဝါးဟုယူဆရပါသည္။ )သို ့ေသာ ဆရာ ပိုက္ဆံရွင္းေပးေနခ်ိန္ တြင္ မ်ိဳးဆက္စင္ေပၚတြင္မရွိေတာ့ပါ။ အခြင့္အေရးရတုန္းထြက္ေျပးသြားျပီ ျဖစ္ေလေတာ့သည္။
ဒိုက္စ္
Wednesday, October 21, 2009
မႏ ၱေလးေလလံပြဲ (၁၀)
“အခု အားလံုး အတြက္ အလွည့္က် သူေလး က ပထမအသုတ္ေက်ာင္းသား မ်ား ထဲ ကအငယ္ဆံုး ေလး ေမာင္အေဂ်းျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ အလြန္ ကို ႀကိဳးစားႏိုင္သူျဖစ္ပါတယ္။ သက္လံုေကာင္းျပီး ၇ နာရီေလာက္ တစ္ဆက္တည္း အလုပ္လုပ္ႏိုင္သူျဖစ္ပါတယ္။ စကၤာပူ က ေတာင္ ျပန္လာျပီး ေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ပဲ ျပန္လည္အလုပ္လုပ္ေနသူ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူး အားသာခ်က္ က သတ္သတ္လြတ္စားတာပါ။ သူ ့အတြက္အထူး ခ်က္ျပဳတ္ေပးစရာမလို ပဲ ရရာ ထမင္းဆီဆမ္းေလာက္နဲ ့အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေႀကာင့္ ခုလို ရွားပါးတဲ ့ေခာတ္ ႀကီး မွာ သူဟာ အင္မတန္မွတန္ဖိုးရွိပါတယ္။ ႀကမ္းခင္းေစ်းကို ၅၀၀၀ ေလာက္ ဒိုင္က သတ္မွတ္ထားေပမယ့္အေဂ်း ရဲ ့အထူးေတာင္းဆိုခ်က္အရ ၁၀၀၀ သာ သတ္မွတ္ေပးထားပါတယ္။ ၄၀၀၀ ကို သူ့ဆရာ မ်ိဳးဆက္(စကၤာပူ) က စိုက္ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးေစ်းႏွုန္းခ်ိဳသာပါတယ္။ ၀ယ္ယူႏိုင္ႀကပါျပီ”မေကသြယ္ေက်ာ္ ၏ ရွည္လ်ားေသာ မိတ္ဆက္စကားအဆံုး ပရိတ္သတ္မ်ားေပါေခ်ာင္ေကာင္း ၀ယ္ယူႏိုင္ျပီဟူ ၍ တီးတိုး တိုင္ပင္ေနႀကေလသည္။သို ့ေသာ္ စင္ေပၚသို ့အေဂ်း ေရာက္မလာေသးပါ။
စင္ေနာက္တြင္ အေဂ်းတစ္ေယာက္စင္ေရွ ့မထြက္ရဲသျဖင့္ အရက္တစ္ခြက္ကို ေကာက္ေသာက္လိုက္၊ရူးသြားေပါက္လိုက္ ျဖင့္ အလုပ္ရွုပ္ျပေနသည္။အားလံုး က ထြက္ရန္ ေျပာသည္တြင္ အေဂ်းက“ ေဟ ့ေကာင္ မ်ိဳးဆက္ ၊ ေရွ ့လုိက္ခဲ ့ဦးကြာ ငါမသြားရဲ လို ့” ဟု ဆရာကိုေဖၚညွိေနသည္။မ်ိဳးဆက္ က ၄င္းအားဆြဲေခၚ၍ စင္ေရွ ့ပို ့လိုက္ရသည္။စင္ေရွ ့ေရာက္ေတာ့လဲ ဘာမွမေျပာရဲေသးပဲ ေခါင္းကုတ္လိုက္ ၊အိတ္ကပ္ထဲမွေျပာရန္ေရးထားေသာ စာရြက္ ကို ျဖန္ ့ႀကည့္လုိက္ ျဖင့္ အလုပ္မ်ားျပေနသည္။
အတန္ႀကာ စာရြက္ေခါက္ေလးျဖန္ ့ျပီး ထစ္ေငါ့စြာျဖင့္”ကြ်န္ေတာ္ က အေဂ်းပါ။ စာမွာ မထူးခြ်န္ ခဲ့ေပမယ့္က်န္တာအကုန္လုပ္တတ္ပါတယ္။ ၀ယ္ယူသူ ေကာင္မေလး အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ဘာမဆိုလုပ္ေပးမွာပါ။ ပိုက္ဆံ လည္း ရွာႏိုင္ပါျပီ။ Galaxyအင္တာနက္ ကဖီးကို မႏ ၱေလး မွာ ဖြင့္ထားႏုိင္ပါျပီ။လာေရာက္လည္းအားေပးႏိုင္ႀကပါတယ္ခင္ဗ်ား။ က်န္ တဲ ့အရည္အခ်င္းမ်ားကို၀ယ္ယူျပီးရင္ သိႀကမွာပါခင္ဗ်ား၊အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္” လြန္စြာ အျမီးအေမာက္မတည္႔ေသာစကားတို႔ကိုေျပာဆိုေလသည္။
ပရိတ္သတ္မ်ား ျငိမ္ေနေသးသျဖင့္ ေႀကာ့ေႀကာ့ လွုိင္က ထပ္မံသတိေပးလိုက္သည္။“တစ္ေထာင္ထဲက စတာေနာ္၊အျမန္၀ယ္ယူ ထားႀကပါဦး”ျမတ္ျမတ္စိုး က ေအာ္ရန္ျပင္သည္တြင္ ပခုကၠဴ အပ်ိဳေခ်ာ ခင္သီတာႏြယ္က ထေအာ္လိုက္သည္။”၁၅၀၀”အေဂ်း မ်က္ႏွာ ရဲ ကနဲျဖစ္သြားသည္။ မ်က္လံုးမ်ား က အရည္ရြမ္းသြားေလသည္။
”၂၀၀၀” မီမီလင္းထြန္း၏ က်ယ္ေလာင္ေသာေစ်းေခၚသံထြက္ေပၚလာေလျပီ။က်ားမ ဟိန္းသံကဲ့သို ့ပင္ က်ယ္ေလာင္လွသျဖင့္ ပရိတ္သတ္အမ်ားစု ျငိမ္သြားႀကေလ၏။ေလလံ၀င္ေရာက္ဆြဲခြင့္ မရွိေပမယ့္ မီမီလင္းထြန္း အသံႀကီး ႀကားရေသာအခါမေအးေအး ေခၚ ေအးပဲ က ကြ်ဲမီးတုိ စြာ ေဘးနားက ခင္သီတာႏြယ္ကို လက္တို ့၍မ်ားမ်ားေပးရန္တိုက္တြန္းေနသည္။
ခင္သီတာႏြယ္က လည္း ေအးပဲ ေျမွာက္ေပးသျဖင့္ မီမီလင္းထြန္း ႏွင့္ေစ်းျပိဳင္လိုက္ေပးေလ၏။”၅၀၀၀” မီမီလင္းထြန္းကလည္း မေခ။ အျပိဳင္ပင္ေစ်းေခၚေနႀကသည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးအေဂ်းကို မႀကည့္ႀကေတာ့ပဲ တစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္ ႀကည့္၍ ရန္ေစာင္ေနႀကသည္။ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ မီမီလင္းထြန္း ၈၀၀၀ အေရာက္လက္ေလ်ာ့ျပီးစိတ္ဆိုး မာန္ ဆိုး ျဖင့္ ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။ ေစာင္ ့ထိုင္လိုက္ေသာေႀကာင့္ ခံု ပင္ လန္ ၍ လဲ လုလု ျဖစ္သြားသည္။
မီမီလင္းထြန္း ႏွုတ္ထြက္သြား ျပီး ေနာက္ ခင္သီတာႏြယ္ မွာလည္း ၈၀၀၀ေပးမိရက္သားတြင္ ရပ္ေနရ၏။ ထပ္မံေပးမည့္သူ လည္း မေပၚလာေသး။ ေအးပဲ ကမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ အျပင္သို ့ေရွာင္ထြက္သြားေလျပီ။
ခင္သီတာႏြယ္ခမ်ာ တစ္ေယာက္ထဲ ျပံဳးျဖီးျဖီး ႀကီး ျဖစ္ေနသေသာ အေဂ်းကိုႀကည့္လိုက္ ျဖင့္ ေက်ာခ်မ္းစြာ ရပ္ေနရေလသည္။ဒိုင္ က လည္း”ပိုေပးမယ့္ သူ ရွိ ေသးလား””ပိုေပးမယ့္သူ ရွိေသးလား”ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လဲ ေရာက္ေရာ ခင္သီတာႏြယ္ တစ္ေယာက္ေခါင္းမေဖၚႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနပံု ရသည္။ဒိုင္ က တတိယအႀကိမ္ ေျပာ ရန္ျပင္လိုက္သည္တြင္”၁၀၀၀၀ေပးမယ္”ကယ္တင္ရွင္ ေပၚလာျပီျဖစ္သျဖင့္ ခင္သီတာႏြယ္ တစ္ေယာက္အားရ၀မ္းသာလွမ္းႀကည့္လိုက္သည္။
သူမသာမက စင္ေနာက္ မွ က်န္ေနသူလူပ်ိဳႀကီးမ်ား လည္း စိတ္သက္သာရာရသြားႀကေလသည္။ထိုသူ ကား အေဂ်းဆရာမ်ဳိးဆက္ေပတည္း ။ စင္ေနာက္ မွ ကမန္းကတန္း ထြက္လာျပီးေနာက္ ဒိုင္ မ်ား ဆီသို ့ေျပးျပီး ၁၄၀၀၀ ကို တင္ ေပးျပီး အေဂ်းကိုဆြဲေခၚ ထြက္သြားေလသည္။“ေဟ့ေကာင္မ်ိဳး ဆက္ ၊ မင္း မင္း ရက္စက္လွခ်ည္လားကြ။ မင္း ဘယ္လို လုပ္လိုက္တာလဲ”အေဂ်း ၏ ေအာ္သံႏွင့္ အတူ မ်ိဳး ဆက္၏ ေျပာ သံကို ပါ ၀င္းအျပင္ဘက္မွ ႀကားလိုက္ရေလသည္။”မင္းနဲ ့ငါ ေခါင္ရည္ဆိုင္ႀကမွ ဆက္ရွင္းမယ္ကြာ ။ လာ လိုက္ခဲ့”
ဗာလ
ဒါေႀကာင့္ ခုလို ရွားပါးတဲ ့ေခာတ္ ႀကီး မွာ သူဟာ အင္မတန္မွတန္ဖိုးရွိပါတယ္။ ႀကမ္းခင္းေစ်းကို ၅၀၀၀ ေလာက္ ဒိုင္က သတ္မွတ္ထားေပမယ့္အေဂ်း ရဲ ့အထူးေတာင္းဆိုခ်က္အရ ၁၀၀၀ သာ သတ္မွတ္ေပးထားပါတယ္။ ၄၀၀၀ ကို သူ့ဆရာ မ်ိဳးဆက္(စကၤာပူ) က စိုက္ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးေစ်းႏွုန္းခ်ိဳသာပါတယ္။ ၀ယ္ယူႏိုင္ႀကပါျပီ”မေကသြယ္ေက်ာ္ ၏ ရွည္လ်ားေသာ မိတ္ဆက္စကားအဆံုး ပရိတ္သတ္မ်ားေပါေခ်ာင္ေကာင္း ၀ယ္ယူႏိုင္ျပီဟူ ၍ တီးတိုး တိုင္ပင္ေနႀကေလသည္။သို ့ေသာ္ စင္ေပၚသို ့အေဂ်း ေရာက္မလာေသးပါ။
စင္ေနာက္တြင္ အေဂ်းတစ္ေယာက္စင္ေရွ ့မထြက္ရဲသျဖင့္ အရက္တစ္ခြက္ကို ေကာက္ေသာက္လိုက္၊ရူးသြားေပါက္လိုက္ ျဖင့္ အလုပ္ရွုပ္ျပေနသည္။အားလံုး က ထြက္ရန္ ေျပာသည္တြင္ အေဂ်းက“ ေဟ ့ေကာင္ မ်ိဳးဆက္ ၊ ေရွ ့လုိက္ခဲ ့ဦးကြာ ငါမသြားရဲ လို ့” ဟု ဆရာကိုေဖၚညွိေနသည္။မ်ိဳးဆက္ က ၄င္းအားဆြဲေခၚ၍ စင္ေရွ ့ပို ့လိုက္ရသည္။စင္ေရွ ့ေရာက္ေတာ့လဲ ဘာမွမေျပာရဲေသးပဲ ေခါင္းကုတ္လိုက္ ၊အိတ္ကပ္ထဲမွေျပာရန္ေရးထားေသာ စာရြက္ ကို ျဖန္ ့ႀကည့္လုိက္ ျဖင့္ အလုပ္မ်ားျပေနသည္။
အတန္ႀကာ စာရြက္ေခါက္ေလးျဖန္ ့ျပီး ထစ္ေငါ့စြာျဖင့္”ကြ်န္ေတာ္ က အေဂ်းပါ။ စာမွာ မထူးခြ်န္ ခဲ့ေပမယ့္က်န္တာအကုန္လုပ္တတ္ပါတယ္။ ၀ယ္ယူသူ ေကာင္မေလး အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ဘာမဆိုလုပ္ေပးမွာပါ။ ပိုက္ဆံ လည္း ရွာႏိုင္ပါျပီ။ Galaxyအင္တာနက္ ကဖီးကို မႏ ၱေလး မွာ ဖြင့္ထားႏုိင္ပါျပီ။လာေရာက္လည္းအားေပးႏိုင္ႀကပါတယ္ခင္ဗ်ား။ က်န္ တဲ ့အရည္အခ်င္းမ်ားကို၀ယ္ယူျပီးရင္ သိႀကမွာပါခင္ဗ်ား၊အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္” လြန္စြာ အျမီးအေမာက္မတည္႔ေသာစကားတို႔ကိုေျပာဆိုေလသည္။
ပရိတ္သတ္မ်ား ျငိမ္ေနေသးသျဖင့္ ေႀကာ့ေႀကာ့ လွုိင္က ထပ္မံသတိေပးလိုက္သည္။“တစ္ေထာင္ထဲက စတာေနာ္၊အျမန္၀ယ္ယူ ထားႀကပါဦး”ျမတ္ျမတ္စိုး က ေအာ္ရန္ျပင္သည္တြင္ ပခုကၠဴ အပ်ိဳေခ်ာ ခင္သီတာႏြယ္က ထေအာ္လိုက္သည္။”၁၅၀၀”အေဂ်း မ်က္ႏွာ ရဲ ကနဲျဖစ္သြားသည္။ မ်က္လံုးမ်ား က အရည္ရြမ္းသြားေလသည္။
”၂၀၀၀” မီမီလင္းထြန္း၏ က်ယ္ေလာင္ေသာေစ်းေခၚသံထြက္ေပၚလာေလျပီ။က်ားမ ဟိန္းသံကဲ့သို ့ပင္ က်ယ္ေလာင္လွသျဖင့္ ပရိတ္သတ္အမ်ားစု ျငိမ္သြားႀကေလ၏။ေလလံ၀င္ေရာက္ဆြဲခြင့္ မရွိေပမယ့္ မီမီလင္းထြန္း အသံႀကီး ႀကားရေသာအခါမေအးေအး ေခၚ ေအးပဲ က ကြ်ဲမီးတုိ စြာ ေဘးနားက ခင္သီတာႏြယ္ကို လက္တို ့၍မ်ားမ်ားေပးရန္တိုက္တြန္းေနသည္။
ခင္သီတာႏြယ္က လည္း ေအးပဲ ေျမွာက္ေပးသျဖင့္ မီမီလင္းထြန္း ႏွင့္ေစ်းျပိဳင္လိုက္ေပးေလ၏။”၅၀၀၀” မီမီလင္းထြန္းကလည္း မေခ။ အျပိဳင္ပင္ေစ်းေခၚေနႀကသည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးအေဂ်းကို မႀကည့္ႀကေတာ့ပဲ တစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္ ႀကည့္၍ ရန္ေစာင္ေနႀကသည္။ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ မီမီလင္းထြန္း ၈၀၀၀ အေရာက္လက္ေလ်ာ့ျပီးစိတ္ဆိုး မာန္ ဆိုး ျဖင့္ ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။ ေစာင္ ့ထိုင္လိုက္ေသာေႀကာင့္ ခံု ပင္ လန္ ၍ လဲ လုလု ျဖစ္သြားသည္။
မီမီလင္းထြန္း ႏွုတ္ထြက္သြား ျပီး ေနာက္ ခင္သီတာႏြယ္ မွာလည္း ၈၀၀၀ေပးမိရက္သားတြင္ ရပ္ေနရ၏။ ထပ္မံေပးမည့္သူ လည္း မေပၚလာေသး။ ေအးပဲ ကမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ အျပင္သို ့ေရွာင္ထြက္သြားေလျပီ။
ခင္သီတာႏြယ္ခမ်ာ တစ္ေယာက္ထဲ ျပံဳးျဖီးျဖီး ႀကီး ျဖစ္ေနသေသာ အေဂ်းကိုႀကည့္လိုက္ ျဖင့္ ေက်ာခ်မ္းစြာ ရပ္ေနရေလသည္။ဒိုင္ က လည္း”ပိုေပးမယ့္ သူ ရွိ ေသးလား””ပိုေပးမယ့္သူ ရွိေသးလား”ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လဲ ေရာက္ေရာ ခင္သီတာႏြယ္ တစ္ေယာက္ေခါင္းမေဖၚႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနပံု ရသည္။ဒိုင္ က တတိယအႀကိမ္ ေျပာ ရန္ျပင္လိုက္သည္တြင္”၁၀၀၀၀ေပးမယ္”ကယ္တင္ရွင္ ေပၚလာျပီျဖစ္သျဖင့္ ခင္သီတာႏြယ္ တစ္ေယာက္အားရ၀မ္းသာလွမ္းႀကည့္လိုက္သည္။
သူမသာမက စင္ေနာက္ မွ က်န္ေနသူလူပ်ိဳႀကီးမ်ား လည္း စိတ္သက္သာရာရသြားႀကေလသည္။ထိုသူ ကား အေဂ်းဆရာမ်ဳိးဆက္ေပတည္း ။ စင္ေနာက္ မွ ကမန္းကတန္း ထြက္လာျပီးေနာက္ ဒိုင္ မ်ား ဆီသို ့ေျပးျပီး ၁၄၀၀၀ ကို တင္ ေပးျပီး အေဂ်းကိုဆြဲေခၚ ထြက္သြားေလသည္။“ေဟ့ေကာင္မ်ိဳး ဆက္ ၊ မင္း မင္း ရက္စက္လွခ်ည္လားကြ။ မင္း ဘယ္လို လုပ္လိုက္တာလဲ”အေဂ်း ၏ ေအာ္သံႏွင့္ အတူ မ်ိဳး ဆက္၏ ေျပာ သံကို ပါ ၀င္းအျပင္ဘက္မွ ႀကားလိုက္ရေလသည္။”မင္းနဲ ့ငါ ေခါင္ရည္ဆိုင္ႀကမွ ဆက္ရွင္းမယ္ကြာ ။ လာ လိုက္ခဲ့”
ဗာလ
Monday, October 19, 2009
UCSM ဒဟတ္ေတာ
မႏၱေလး UCSM ဒဟတ္ေတာ ေျပာင္းေရႊ႔ျပီးေနာက္ ေက်ာင္းအေဆာက္အဦး သစ္ ကို အီးေမးလ္နဲ႔ ေပးပို႔လာလို႔ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
Sunday, October 18, 2009
မႏ ၱေလးေလလံပြဲ (၉)
ေလလံပြဲ ၏ အသက္ ျဖစ္ေသာ ကင္း ေကာင္ ထြက္လာပါေတာ့မည္ဟု အီးေႀကာ့၏ေႀကျငာသံထြက္ေပၚလာသည္။ မိန္းကေလး အားလံုး ေမွ်ာ္လင့္ႀကီးစြာ ႏွင့္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနႀကသည္။တစ္ခ်ိဳ ့က အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္ ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ထဲမုန္ ့မ်ားထဲ ့လိုထဲ့၊ တစ္ခ်ိဳ ့မိန္းကေလး မ်ား မွာ ေတာ့ အေသာက္မ်ား ျပီးစင္ေပၚေမာ့ႀကည့္ရင္း ရူးရူးမ်ားထြက္သူထြက္ျဖစ္ေနႀက၏။
ျဖစ္လည္းျဖစ္ေလာက္ေပသည္။ တစ္ခ်ိန္က ကင္း ႀကီး ကို မိမိ တို့ပိုင္ႏိုင္စြာ ရရွိ ႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ပါလား။ အားလံုးေငြထုပ္ႀကီးမ်ားထုပ္ ၍ ႀကိတ္ျပိဳင္ေနႀကသည္။ တစ္ခ်ိဳ ့က ေတာ့ ၅၀၀၀ တန္အသစ္က်ပ္ခြ်တ္မ်ားျဖင့္ ယပ္ေတာင္သဖြယ္ခပ္ေနႀကေလျပီ။
အတန္ႀကာျပီးေနာက္ စင္ေပၚသို ့ လူတစ္ေယာက္္တက္လာသည္ကို ေတြ ့ရသည္။လူပံုက ၀၀ ႏွင့္။ ဗိုက္ကပူ လြန္းေသာေႀကာင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ႀကယ္သီးမ်ားျဖဳတ္ထားသည္။ ခ်ီေကြဗားရား တီရွပ္ႏွင့္အရက္ခိုးမ်ားေ၀ေနေသာမ်က္ႏွာကလည္းေဖာသြပ္သြပ္ျဖစ္ေနသည္။(ႏိုင္ငံေရးသမား ေထာင္ကထြက္လာကာစ ရုပ္မ်ိဳး )ပရိတ္သတ္မ်ားမွာ ရုတ္တရက္ ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံ ခုေလးတြင္ထြက္သြားျပီးေနာက္အ၀တ္အစားမ်ား လဲကာ ျပန္ေရာက္ လာေလသနည္းဟုေတြးေနႀကသည္။အသားမ်ားလည္းျဖဴလာသည္ဟု ပင္ ေျပာေနႀကသည္။
ေႀကာ့ေႀကာ့လွိဳင္ က ေလသံခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ျဖင့္“ခု က ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံမဟုတ္ပါဘူး၊ တစ္ခ်ိန္က ဘုရားစူးကင္းျဖစ္ပါတယ္။ထိန္းကြပ္မဲ့သူ မရွိေသးလို ့ ဘီယာေသာက္ရာက ၀ေနတာပါ။ေကာင္းေကာင္းထိန္းကြပ္ေပးလိုက္ရင္ ျပန္ပိန္ျပီး အရင္လို ႀကည့္ေကာင္းမွာသာျဖစ္တယ္။ တို ့မ်ားရဲ ့ကင္းေကာင္ဟာ တစ္ခ်ိန္တံုး က စင္ေပၚမွာ ထင္ေပၚခဲ ့တာကို ျပန္သတိရမိပါတယ္။ ခု ေတာ့ ကြဲ်၀ဆင္ ဘ၀ေရာက္ေနပမယ့္သူ ဟာ ကင္းေဟာင္းပီပီ ေစ်းအရ မေသးပါဘူး။ႀကမ္းခင္းေစ်းကို ၁၀၀၀၀ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ၀ယ္ယူလို သူ မ်ား စတင္ ေပးႏိုင္ပါျပီ။”ဟုေႀကျငာလိုက္သည္။
ပရိတ္သတ္မ်ား ရင္ခံေနႀကသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ ပံု ႏွင့္ လက္ရွိကင္းေဟာင္းငျဖိဳးရုပ္ရည္မွာ ဘယ္လိုမွ ခံစားလို ့မရႏိုင္ႀက။ အသားေလးျဖဴေနျခင္းတစ္ခု သာရွိသည္။ ျမတ္ျမတ္စိုး ၏ “၁၀၅၀၀“ဟု ေစ်း စတင္ဖြင့္ေပးျပီးကတည္းက ပရိတ္သတ္မ်ားလည္း ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနသည္။“. . .. . .””၁၀၅၀၀ ထက္ ဘယ္သူပိုေပးဦးမွာပါလဲ“ ဒိုင္ခ်ဳပ္၏ေႀကျငာသံထြက္ေပၚလာေသာ္လည္းပရိတ္သတ္မ်ား က မလွုပ္။ အရင္လူမ်ား တုန္းက တက္ႀကစြာ၀င္ေရာက္ေစ်းေခၚေနခဲ့ေသာ သဇင္ထိုက္သည္ပင္လွ်င္ ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနသည္။ သူမ ကကင္းေကာင္ ကို စလံုးတြင္ ေကာင္းေကာင္းသိကြ်မ္းထား ျပီးျဖစ္သျဖင့္အျမင္ကပ္ပုဒ္မျဖင့္ လက္ေရွာင္ထားရန္ဆံုးျဖတ္ထားပံုရသည္။
ပရိတ္သတ္အေနျဖင့္ သာလာႀကည့္သည္ ဟု ေႀကျငာထားေသာ မသူဇာလြင္ က ရုတ္တရက္ထ၍”၅၀၀၀၀၀ ေပးပါ့မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကင္းဆို တာ ေစ်းပို ရသင့္တယ္မဟုတ္လား”ေျပာလိုက္သည္တြင္အားလံုး က အ့ံအားတႀကီးျဖင့္ သူမကို လွမ္းႀကည့္ေနႀကသည္။
စင္ေပၚမွ ငျဖိဳး ျငိဳးငယ္ေနရာမွ (အရက္မွိန္း မွိန္းေနရာမွ)ေက်းဇူးတင္ေသာမ်က္လံုးျဖင့္ မသူဇာလြင္ကို ႀကည့္လို က္သည္။ ေခါင္မွန္လွ်င္ အကုန္ရႏိုင္သည္ကို သူသေဘာေပါက္ထားျပီးျဖစ္ေလသည္။
ေနမ်ိဳးထြန္း က ”ငါးသိန္း ထက္ပိုေပးမယ့္လူ ရွိေသးလား” ဟု သံုးႀကိမ္သံုးခါေအာ္လိုက္ေသာ္လည္း ထပ္မံ၍ အသံမႀကားရေတာ့။မသူဇာလြင္ က ပိုက္ဆံ မပါလာေသးေသာ္လည္း လက္မွတ္ထိုး ၍ ရွင္းလိုက္သည္။ယံုႀကည္ရေသာသူ ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ ဒိုင္မ်ား က လက္ခံလိုက္ေလသည္။
တက္ႀကြေသာ ငျဖိဳး က စင္ေပၚမွ အသာဆင္းလာျပီး မသူဇာလြင္ ေနာက္နား ေအာင္ျမင္သူ မ်က္ႏွာေပး ႏွင့္ လာရပ္ေနသည္။
ျပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား ထြက္ သြား ႀကသည္။ ေအာင္စိုး၀င္း ၊ျမတ္သူရဗိုလ္ႏွင့္ တကြ က်န္ ေနသူ အေပါင္းက အားက်ေသာမ်က္လံုး မ်ားျဖင့္ ႀကည့္ရင္းက်န္ေနခဲ့ႀကသည္။
သို ေသာ္ဘယ္ေလာက္မွ်မႀကာလိုက္။ မသူဇာလြင္ တစ္ေယာက္ ေငြ ထုပ္ႀကီးကိုင္ကာ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ လာသည္ကို ေတြ ့ရသည္။ မ်က္ႏွာက လည္းျပံုးျဖီးျဖီးႏွင့္။ ဒိုင္ မ်ား ဆီသို ့ခ်က္ခ်င္းသြားေရာက္ ျပီးငါးသိန္းကို ေပးေခ်သည္။
ေႀကာ့ေႀကာ့လွိင္က အံႀသတႀကီးေမးလိုက္သည္။
” ျမန္လွခ်ည္ လား၊ ပိုက္ဆံသြားယူတာ” ၄င္းက ”ဟုတ္တယ္ ေႀကာ့ေႀကာ့ေရ၊ ကင္းေကာင္ကို ၀ယ္တာ မရွုံးဘူး၊ အျပင္ဘက္ နားမွာ အာရွဓနဘဏ္က မန္ေနဂ်ာ မမၾကီးေတြဘဏ္မွာ ေငြေရတြက္တဲ႔ အခါ သံုးဖို႔ဆိုျပီးဝယ္သြားေလရဲ႔။ အလုပ္ကေတာ႔သက္သာပါတယ္ ပိုက္ဆံေရတဲ႔အခါ တံေတြးဆြတ္ဖို႔ လွ်ာထုတ္ေပးထားရံု ပဲလို႔ေျပာတယ္......။
ဗာလ
ျဖစ္လည္းျဖစ္ေလာက္ေပသည္။ တစ္ခ်ိန္က ကင္း ႀကီး ကို မိမိ တို့ပိုင္ႏိုင္စြာ ရရွိ ႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ပါလား။ အားလံုးေငြထုပ္ႀကီးမ်ားထုပ္ ၍ ႀကိတ္ျပိဳင္ေနႀကသည္။ တစ္ခ်ိဳ ့က ေတာ့ ၅၀၀၀ တန္အသစ္က်ပ္ခြ်တ္မ်ားျဖင့္ ယပ္ေတာင္သဖြယ္ခပ္ေနႀကေလျပီ။
အတန္ႀကာျပီးေနာက္ စင္ေပၚသို ့ လူတစ္ေယာက္္တက္လာသည္ကို ေတြ ့ရသည္။လူပံုက ၀၀ ႏွင့္။ ဗိုက္ကပူ လြန္းေသာေႀကာင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ႀကယ္သီးမ်ားျဖဳတ္ထားသည္။ ခ်ီေကြဗားရား တီရွပ္ႏွင့္အရက္ခိုးမ်ားေ၀ေနေသာမ်က္ႏွာကလည္းေဖာသြပ္သြပ္ျဖစ္ေနသည္။(ႏိုင္ငံေရးသမား ေထာင္ကထြက္လာကာစ ရုပ္မ်ိဳး )ပရိတ္သတ္မ်ားမွာ ရုတ္တရက္ ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံ ခုေလးတြင္ထြက္သြားျပီးေနာက္အ၀တ္အစားမ်ား လဲကာ ျပန္ေရာက္ လာေလသနည္းဟုေတြးေနႀကသည္။အသားမ်ားလည္းျဖဴလာသည္ဟု ပင္ ေျပာေနႀကသည္။
ေႀကာ့ေႀကာ့လွိဳင္ က ေလသံခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ျဖင့္“ခု က ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံမဟုတ္ပါဘူး၊ တစ္ခ်ိန္က ဘုရားစူးကင္းျဖစ္ပါတယ္။ထိန္းကြပ္မဲ့သူ မရွိေသးလို ့ ဘီယာေသာက္ရာက ၀ေနတာပါ။ေကာင္းေကာင္းထိန္းကြပ္ေပးလိုက္ရင္ ျပန္ပိန္ျပီး အရင္လို ႀကည့္ေကာင္းမွာသာျဖစ္တယ္။ တို ့မ်ားရဲ ့ကင္းေကာင္ဟာ တစ္ခ်ိန္တံုး က စင္ေပၚမွာ ထင္ေပၚခဲ ့တာကို ျပန္သတိရမိပါတယ္။ ခု ေတာ့ ကြဲ်၀ဆင္ ဘ၀ေရာက္ေနပမယ့္သူ ဟာ ကင္းေဟာင္းပီပီ ေစ်းအရ မေသးပါဘူး။ႀကမ္းခင္းေစ်းကို ၁၀၀၀၀ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ၀ယ္ယူလို သူ မ်ား စတင္ ေပးႏိုင္ပါျပီ။”ဟုေႀကျငာလိုက္သည္။
ပရိတ္သတ္မ်ား ရင္ခံေနႀကသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ ပံု ႏွင့္ လက္ရွိကင္းေဟာင္းငျဖိဳးရုပ္ရည္မွာ ဘယ္လိုမွ ခံစားလို ့မရႏိုင္ႀက။ အသားေလးျဖဴေနျခင္းတစ္ခု သာရွိသည္။ ျမတ္ျမတ္စိုး ၏ “၁၀၅၀၀“ဟု ေစ်း စတင္ဖြင့္ေပးျပီးကတည္းက ပရိတ္သတ္မ်ားလည္း ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနသည္။“. . .. . .””၁၀၅၀၀ ထက္ ဘယ္သူပိုေပးဦးမွာပါလဲ“ ဒိုင္ခ်ဳပ္၏ေႀကျငာသံထြက္ေပၚလာေသာ္လည္းပရိတ္သတ္မ်ား က မလွုပ္။ အရင္လူမ်ား တုန္းက တက္ႀကစြာ၀င္ေရာက္ေစ်းေခၚေနခဲ့ေသာ သဇင္ထိုက္သည္ပင္လွ်င္ ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနသည္။ သူမ ကကင္းေကာင္ ကို စလံုးတြင္ ေကာင္းေကာင္းသိကြ်မ္းထား ျပီးျဖစ္သျဖင့္အျမင္ကပ္ပုဒ္မျဖင့္ လက္ေရွာင္ထားရန္ဆံုးျဖတ္ထားပံုရသည္။
ပရိတ္သတ္အေနျဖင့္ သာလာႀကည့္သည္ ဟု ေႀကျငာထားေသာ မသူဇာလြင္ က ရုတ္တရက္ထ၍”၅၀၀၀၀၀ ေပးပါ့မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကင္းဆို တာ ေစ်းပို ရသင့္တယ္မဟုတ္လား”ေျပာလိုက္သည္တြင္အားလံုး က အ့ံအားတႀကီးျဖင့္ သူမကို လွမ္းႀကည့္ေနႀကသည္။
စင္ေပၚမွ ငျဖိဳး ျငိဳးငယ္ေနရာမွ (အရက္မွိန္း မွိန္းေနရာမွ)ေက်းဇူးတင္ေသာမ်က္လံုးျဖင့္ မသူဇာလြင္ကို ႀကည့္လို က္သည္။ ေခါင္မွန္လွ်င္ အကုန္ရႏိုင္သည္ကို သူသေဘာေပါက္ထားျပီးျဖစ္ေလသည္။
ေနမ်ိဳးထြန္း က ”ငါးသိန္း ထက္ပိုေပးမယ့္လူ ရွိေသးလား” ဟု သံုးႀကိမ္သံုးခါေအာ္လိုက္ေသာ္လည္း ထပ္မံ၍ အသံမႀကားရေတာ့။မသူဇာလြင္ က ပိုက္ဆံ မပါလာေသးေသာ္လည္း လက္မွတ္ထိုး ၍ ရွင္းလိုက္သည္။ယံုႀကည္ရေသာသူ ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ ဒိုင္မ်ား က လက္ခံလိုက္ေလသည္။
တက္ႀကြေသာ ငျဖိဳး က စင္ေပၚမွ အသာဆင္းလာျပီး မသူဇာလြင္ ေနာက္နား ေအာင္ျမင္သူ မ်က္ႏွာေပး ႏွင့္ လာရပ္ေနသည္။
ျပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား ထြက္ သြား ႀကသည္။ ေအာင္စိုး၀င္း ၊ျမတ္သူရဗိုလ္ႏွင့္ တကြ က်န္ ေနသူ အေပါင္းက အားက်ေသာမ်က္လံုး မ်ားျဖင့္ ႀကည့္ရင္းက်န္ေနခဲ့ႀကသည္။
သို ေသာ္ဘယ္ေလာက္မွ်မႀကာလိုက္။ မသူဇာလြင္ တစ္ေယာက္ ေငြ ထုပ္ႀကီးကိုင္ကာ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ လာသည္ကို ေတြ ့ရသည္။ မ်က္ႏွာက လည္းျပံုးျဖီးျဖီးႏွင့္။ ဒိုင္ မ်ား ဆီသို ့ခ်က္ခ်င္းသြားေရာက္ ျပီးငါးသိန္းကို ေပးေခ်သည္။
ေႀကာ့ေႀကာ့လွိင္က အံႀသတႀကီးေမးလိုက္သည္။
” ျမန္လွခ်ည္ လား၊ ပိုက္ဆံသြားယူတာ” ၄င္းက ”ဟုတ္တယ္ ေႀကာ့ေႀကာ့ေရ၊ ကင္းေကာင္ကို ၀ယ္တာ မရွုံးဘူး၊ အျပင္ဘက္ နားမွာ အာရွဓနဘဏ္က မန္ေနဂ်ာ မမၾကီးေတြဘဏ္မွာ ေငြေရတြက္တဲ႔ အခါ သံုးဖို႔ဆိုျပီးဝယ္သြားေလရဲ႔။ အလုပ္ကေတာ႔သက္သာပါတယ္ ပိုက္ဆံေရတဲ႔အခါ တံေတြးဆြတ္ဖို႔ လွ်ာထုတ္ေပးထားရံု ပဲလို႔ေျပာတယ္......။
ဗာလ
Friday, October 16, 2009
မိုးအံု႔ခ်ိန္
ေဒသမ်က္ရည္စု
' ဥ ' ဥထားရတဲ႔ ပင္လယ္။
သစၥာတရားတစ္ခုနဲ႔
မိုးကိုမ်က္ရည္ ပ်ံ႔ေစတယ္
တိမ္ညိဳတိမ္လိပ္ ေတြ
မိုးတကယ္ျပိဳေတာ႔မယ္....။
ဒိုက္စ္
' ဥ ' ဥထားရတဲ႔ ပင္လယ္။
သစၥာတရားတစ္ခုနဲ႔
မိုးကိုမ်က္ရည္ ပ်ံ႔ေစတယ္
တိမ္ညိဳတိမ္လိပ္ ေတြ
မိုးတကယ္ျပိဳေတာ႔မယ္....။
ဒိုက္စ္
Thursday, October 15, 2009
မႏ ၱေလးေလလံပြဲ (၈)
ပြဲစဥ္ တစ္ေလ်ာက္ ဆင္ႀကီး က ေစ်းအမ်ား ဆံုး ဟုပင္ ဆို ရေပမည္။ ဆင္ႀကီးျပီးျပီးေနာက္ စင္ေပၚတြင္ရုတ္တရက္ မီးေမွာင္က်သြားသည္။မည္းမည္းရိပ္ႀကီး ႏွင္႔ စည္ပိုင္းႀကီးတစ္ခု အိပဲ့အိပဲ့ တက္လာသည္ကို ေတြ့ေနရသည္။ ရုတ္တရက္ ဘယ္သူမွန္းမသိေသး။ ထို အရိပ္ေဘး မွ ထိုကဲ့သို့ပင္သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ ကပ္လိုက္လာသည္။
ေရွ ့ကေလာက္ေတာ့မႀကီး။အနည္းငယ္ေတာ့ေသးသည္။စင္ေပၚမီးဆလိုက္မ်ား ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျမင့္ တက္လာသည္။ စင္ေပၚတြင္စြပ္က်ယ္ ႏွင့္ အသားမည္းမည္း ၀၀ ႀကီးတစ္ေကာင္ ေတြ ့လိုက္ရသည္။၀က္၀ံတစ္ေကာင္ လို ထင္ရေသာ္လည္း ေနကာမ်က္မွန္ ႏွင့္ ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ လူျဖစ္ႏိုင္သည္ ဟု ေတြးေနႀကသည္။မီးအားလံုးလင္းလာမွ ေရွ ့မွသတၱ၀ါ ႀကီးသည္ သက္ခိုင္ဟု၄င္း၊ ၄င္းေနာက္မွစြပ္ႀကယ္ခ်ိဳင္းျဖတ္ႏွင့္ လူ မွ ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံဟု ၄င္း သိလိုက္ႀကသည္။သက္ခိုင္က သြားမည္းႀကီးမ်ား ေပၚေအာင္ျပံဳးလိုက္ရင္း ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံကိုဂါရ၀ အရင္ျပဳလိုက္သည္။ (ဗိုက္ပူ ႀကီး ကို ေကာ့ျပလိုက္ျခင္းသာျဖစ္သည္။)ဆရာမွလည္း လက္တစ္ဘက္ ေျမွာက္ျပ ကာအသိအမွတ္ျပဳ၏။
သက္ခိုင္ က မိုက္ေရွ့တြင္ရပ္၍ ”ကြ်န္ ေတာ္ သက္ခိုင္(ဆင္ျဖဴကြ်န္း) ပါ။ ဆင္ျဖဴကြ်န္းဆို တာလူေတာ္ေတြထြက္တဲ ့ေနရာတစ္ခု ဆို တာ လူအားလံုးသိႀကမွာပါ။ ဆင္ျဖဴကြ်န္းေအာင္သိန္းဆိုတာ ကြ်န္ေတာ့ေယာကၹရဲ ့ ညီဝမ္းကြဲရဲ႔ ဆရာသခင္ ပါ။ ဆရာမႀကီးေဒါက္ တာမတင္၀င္းဆို တာ ကြ်န္ေတာ္ေလးစားအားက်ရတဲ ့ဆရာမႀကီးပါ။ ခု လိုဆင္ျဖဴကြ်န္းမွာ လူတစ္လံုးသူတစ္လံုး ျဖစ္လာရတာလဲ ဆရာမႀကီးရဲစာအုပ္ေတြဖတ္လို ့ပါ။ လူငယ္လက္သစ္ နႏၵ စိုး (ဆင္ျဖဴကြ်န္း)ကလည္းဆင္ျဖဴကြ်န္း ရတနာေျမက လူငယ္ေလးပါ။ ဒီေလာက္ဆို လူထူးလူခြ်န္ေတြထြက္ တဲ့ဆင္ျဖဴကြ်န္းက သက္ခိုင္ကို အားလံုး သိေလာက္ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ကအိမ္ေထာင္ေလးမဆိုစေလာက္က်ထားေပမယ့္ ဆင္ႀကီး ေလာက္ေတာ့ သနားပါတယ္။အားလံုး အႀကိဳက္ ရတနာသက္ခိုင္ေလးပါ။“သက္ခိုင္ ၏ ရွင္းလင္းခ်က္အျပီး ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံက လည္း ဆက္လက္ျမြက္ႀကားသည္။“ အဟမ္း ဘယ္လို ေျပာရမလဲ၊ ဆရာ ဟာ ဆရာျဖစ္ေပမယ့္အခုဆရာ မဟုတ္ဘူးလို့သေဘာထားလို ့ရပါတယ္။ အားကို းေလာက္ တဲ ့ေအာင္ေက်ာ္ဇံ ရွိတယ္။တစ္ေခတ္တစ္ေယာက္မို ့လူ ေတြ အကုန္ေရြးခ်ယ္”သီခ်င္းသံလို လို ႏွင့္ ဆရာ ေအာင္ေက်ာ္ဇံအသံအဆံုး သက္ခိုင္ပုဆိုးေအာက္မွေအာင္ျမင္ေသာ ေညာင္နာနာအသံ တစ္ခု ထြက္ေပၚလာသည္။
“ဒီလို လုပ္လို ့ရရိုးလားကြ၊ ေအာင္သူ ဆိုတာ မိန္းနားမွာေနတယ္။ မိန္းမတကာအားကိုးခ်င္စရာ ေဝႏိုင္ေအာင္ မိတၱဴဆိုင္က လာတဲ ့ေအာင္သူ။ေဟ့ေကာင္သက္ခိုင္ ဗိုလ္လုပ္ခ်င္တဲ့အေကာင္ကထမိန္ေအာက္မွာေနတတ္ရတယ္ကြ၊ထမိန္ေအာက္ မွာေနလာတာႀကာျပီ။ဘယ္ေလာက္ကြ်မ္းက်င္လဲဆိုေတာ့ မင္းေတာင္ငါပါမွန္းမသိဘူးမဟုတ္လားကြ” ဟု၀င့္ႀကြားရင္း သက္ခိုင္ပုဆိုးေအာက္မွ မထြက္လာေလသည္။ပရိတ္သတ္မိန္းကေလးတစ္ခ်ိဳ ့ မ်က္ႏွာလြဲသြားႀကသည္။၀ါရင့္ေသာျမတ္ျမတ္စိုးကေတာ့ မ်က္ေတာင္မခတ္လိုက္။ သဇင္ထိုက္ က ေတာ့အသာခုိးႀကည့္သည္။
ပရိတ္သတ္အားလံုး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိခင္ ေနမ်ိဳးထြန္းက စင္ေပၚတက္၍”ပရိတ္သတ္ႀကီးခမ်ာ ၊ ဒါကေတာ့ ႀကားျဖတ္ဟာသ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဘယ္သူမ်ား ဘယ္ေလာက္ေစ်းေပးႏိုင္ႀကမလဲဆိုတာ သိရေအာင္ တစ္ေယာက္ကို ၂၀၀ႏွုန္းနဲ ့သံုးေယာက္ေပါင္း ၅၀၀ ေစ်း ထား ထားပါတယ္။ပိုေပးခ်င္သူမ်ားရွိပါကေစ်းေပးႏိုင္ပါတယ္။“ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံက ေနမ်ိဳးထြန္းကို မေက်မနပ္လွမ္းႀကည့္ရင္း“ဟာသ မဟုတ္ဘူးကြ။ ဟို ႏွစ္ေယာက္က ဟာသျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ငါက အိမ္ေထာင္မက်ရဲေသးသူ လူပ်ိဳႀကီးစစ္စစ္။ မိန္းမဆိုလို ့ေခြးမေတာင္အနားကပ္ခံတာမဟုတ္ဘူး။ ငါ က ဒီႏွစ္ေယာက္နဲ ့ေပါင္းျပီး ၃ ေယာက္ ၅၀၀ထဲမပါဘူး။ဆင္ႀကီးေတာင္ ၈ သိန္းရေသးတာ ။ ငါ က ၂ သိန္းေလာက္ မွ ျဖစ္မယ္ကြ“ဟု မူးမူး ႏွင့္ေျပာရင္း ခါးႀကားထိုးထားေသာ အရက္ပုလင္းထုတ္၍ ေသာက္လိုက္ေသးေလသည္။ပရိတ္သတ္ထဲမွ မည္သူမွ်ေစ်းေပးမည့္လူမရွိေသးပါ။
ေပးမည့္ပံုလည္းမရွိပါ။အတန္ႀကာတိတ္ဆိတ္ေနျပီးေနာက္“ဒီမွာေဟ့ ၅၀၀၊ ေအာင္သူနဲ ့သက္ခိုင္လာခဲ့။ ဟို ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံပါလာခဲ့။သံုးေယာက္လံုး“မိန္းမတစ္ေယာက္သံစူးစူးရဲရဲထြက္လာေလျပီ။သက္ခိုင္က တက္တက္ႀကြႀကြ လွမ္းႀကည့္လိုက္ျပီး စင္ေနာက္ျပန္ေျပးမည္လုပ္သည္။ေအာင္သူ က ေတာ့လွစ္ကနဲ သက္ခိုင္ပုဆိုးေအာက္ျပန္ေရာက္သြားေလျပီ။ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံက ေတာ့၀မ္းသာအားရ ျဖင့္“ညီမေလးက ဘယ္သူ လဲ ၊ ဘယ္ batch ကလဲ”ဟု သေရတမ်ားမ်ား ျဖင့္ေမးလိုက္ပံုရသည္။ (သေရက်ျခင္းမွာအရက္ေသာက္ျခင္းေႀကာင့္ ျဖစ္သည္)“ဘယ္ batch ကမွမဟုတ္ဘူး။ ေအာင္သူ ့မိန္းမ မီးမီး။ ဒီ ေယာက္်ားေျခမျငိမ္လို့လုိက္ေခ်ာင္းတာ ကံေကာင္းလုိ ့ေပါ့။ “ေနမ်ိဳးထြန္းကေတာ့ ျပသနာ မမ်ားလိုသျဖင့္ ၅၀၀ တန္ တစ္ရြက္ ယူ၍ ၄င္းတို ့၃ေယာက္ အားေတာင္းပန္ျပီး ျပန္ထည့္ ေပးလုိက္သည္။ဆရာ ေအာင္ေက်ာ္ဇံခင္မ်ာ ကန္ ့လန္ ့ကန္ ့လန္ ့ျဖင့္ ပါသြားေလ၏။
ဗာလ
ေရွ ့ကေလာက္ေတာ့မႀကီး။အနည္းငယ္ေတာ့ေသးသည္။စင္ေပၚမီးဆလိုက္မ်ား ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျမင့္ တက္လာသည္။ စင္ေပၚတြင္စြပ္က်ယ္ ႏွင့္ အသားမည္းမည္း ၀၀ ႀကီးတစ္ေကာင္ ေတြ ့လိုက္ရသည္။၀က္၀ံတစ္ေကာင္ လို ထင္ရေသာ္လည္း ေနကာမ်က္မွန္ ႏွင့္ ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ လူျဖစ္ႏိုင္သည္ ဟု ေတြးေနႀကသည္။မီးအားလံုးလင္းလာမွ ေရွ ့မွသတၱ၀ါ ႀကီးသည္ သက္ခိုင္ဟု၄င္း၊ ၄င္းေနာက္မွစြပ္ႀကယ္ခ်ိဳင္းျဖတ္ႏွင့္ လူ မွ ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံဟု ၄င္း သိလိုက္ႀကသည္။သက္ခိုင္က သြားမည္းႀကီးမ်ား ေပၚေအာင္ျပံဳးလိုက္ရင္း ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံကိုဂါရ၀ အရင္ျပဳလိုက္သည္။ (ဗိုက္ပူ ႀကီး ကို ေကာ့ျပလိုက္ျခင္းသာျဖစ္သည္။)ဆရာမွလည္း လက္တစ္ဘက္ ေျမွာက္ျပ ကာအသိအမွတ္ျပဳ၏။
သက္ခိုင္ က မိုက္ေရွ့တြင္ရပ္၍ ”ကြ်န္ ေတာ္ သက္ခိုင္(ဆင္ျဖဴကြ်န္း) ပါ။ ဆင္ျဖဴကြ်န္းဆို တာလူေတာ္ေတြထြက္တဲ ့ေနရာတစ္ခု ဆို တာ လူအားလံုးသိႀကမွာပါ။ ဆင္ျဖဴကြ်န္းေအာင္သိန္းဆိုတာ ကြ်န္ေတာ့ေယာကၹရဲ ့ ညီဝမ္းကြဲရဲ႔ ဆရာသခင္ ပါ။ ဆရာမႀကီးေဒါက္ တာမတင္၀င္းဆို တာ ကြ်န္ေတာ္ေလးစားအားက်ရတဲ ့ဆရာမႀကီးပါ။ ခု လိုဆင္ျဖဴကြ်န္းမွာ လူတစ္လံုးသူတစ္လံုး ျဖစ္လာရတာလဲ ဆရာမႀကီးရဲစာအုပ္ေတြဖတ္လို ့ပါ။ လူငယ္လက္သစ္ နႏၵ စိုး (ဆင္ျဖဴကြ်န္း)ကလည္းဆင္ျဖဴကြ်န္း ရတနာေျမက လူငယ္ေလးပါ။ ဒီေလာက္ဆို လူထူးလူခြ်န္ေတြထြက္ တဲ့ဆင္ျဖဴကြ်န္းက သက္ခိုင္ကို အားလံုး သိေလာက္ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ကအိမ္ေထာင္ေလးမဆိုစေလာက္က်ထားေပမယ့္ ဆင္ႀကီး ေလာက္ေတာ့ သနားပါတယ္။အားလံုး အႀကိဳက္ ရတနာသက္ခိုင္ေလးပါ။“သက္ခိုင္ ၏ ရွင္းလင္းခ်က္အျပီး ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံက လည္း ဆက္လက္ျမြက္ႀကားသည္။“ အဟမ္း ဘယ္လို ေျပာရမလဲ၊ ဆရာ ဟာ ဆရာျဖစ္ေပမယ့္အခုဆရာ မဟုတ္ဘူးလို့သေဘာထားလို ့ရပါတယ္။ အားကို းေလာက္ တဲ ့ေအာင္ေက်ာ္ဇံ ရွိတယ္။တစ္ေခတ္တစ္ေယာက္မို ့လူ ေတြ အကုန္ေရြးခ်ယ္”သီခ်င္းသံလို လို ႏွင့္ ဆရာ ေအာင္ေက်ာ္ဇံအသံအဆံုး သက္ခိုင္ပုဆိုးေအာက္မွေအာင္ျမင္ေသာ ေညာင္နာနာအသံ တစ္ခု ထြက္ေပၚလာသည္။
“ဒီလို လုပ္လို ့ရရိုးလားကြ၊ ေအာင္သူ ဆိုတာ မိန္းနားမွာေနတယ္။ မိန္းမတကာအားကိုးခ်င္စရာ ေဝႏိုင္ေအာင္ မိတၱဴဆိုင္က လာတဲ ့ေအာင္သူ။ေဟ့ေကာင္သက္ခိုင္ ဗိုလ္လုပ္ခ်င္တဲ့အေကာင္ကထမိန္ေအာက္မွာေနတတ္ရတယ္ကြ၊ထမိန္ေအာက္ မွာေနလာတာႀကာျပီ။ဘယ္ေလာက္ကြ်မ္းက်င္လဲဆိုေတာ့ မင္းေတာင္ငါပါမွန္းမသိဘူးမဟုတ္လားကြ” ဟု၀င့္ႀကြားရင္း သက္ခိုင္ပုဆိုးေအာက္မွ မထြက္လာေလသည္။ပရိတ္သတ္မိန္းကေလးတစ္ခ်ိဳ ့ မ်က္ႏွာလြဲသြားႀကသည္။၀ါရင့္ေသာျမတ္ျမတ္စိုးကေတာ့ မ်က္ေတာင္မခတ္လိုက္။ သဇင္ထိုက္ က ေတာ့အသာခုိးႀကည့္သည္။
ပရိတ္သတ္အားလံုး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိခင္ ေနမ်ိဳးထြန္းက စင္ေပၚတက္၍”ပရိတ္သတ္ႀကီးခမ်ာ ၊ ဒါကေတာ့ ႀကားျဖတ္ဟာသ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဘယ္သူမ်ား ဘယ္ေလာက္ေစ်းေပးႏိုင္ႀကမလဲဆိုတာ သိရေအာင္ တစ္ေယာက္ကို ၂၀၀ႏွုန္းနဲ ့သံုးေယာက္ေပါင္း ၅၀၀ ေစ်း ထား ထားပါတယ္။ပိုေပးခ်င္သူမ်ားရွိပါကေစ်းေပးႏိုင္ပါတယ္။“ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံက ေနမ်ိဳးထြန္းကို မေက်မနပ္လွမ္းႀကည့္ရင္း“ဟာသ မဟုတ္ဘူးကြ။ ဟို ႏွစ္ေယာက္က ဟာသျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ငါက အိမ္ေထာင္မက်ရဲေသးသူ လူပ်ိဳႀကီးစစ္စစ္။ မိန္းမဆိုလို ့ေခြးမေတာင္အနားကပ္ခံတာမဟုတ္ဘူး။ ငါ က ဒီႏွစ္ေယာက္နဲ ့ေပါင္းျပီး ၃ ေယာက္ ၅၀၀ထဲမပါဘူး။ဆင္ႀကီးေတာင္ ၈ သိန္းရေသးတာ ။ ငါ က ၂ သိန္းေလာက္ မွ ျဖစ္မယ္ကြ“ဟု မူးမူး ႏွင့္ေျပာရင္း ခါးႀကားထိုးထားေသာ အရက္ပုလင္းထုတ္၍ ေသာက္လိုက္ေသးေလသည္။ပရိတ္သတ္ထဲမွ မည္သူမွ်ေစ်းေပးမည့္လူမရွိေသးပါ။
ေပးမည့္ပံုလည္းမရွိပါ။အတန္ႀကာတိတ္ဆိတ္ေနျပီးေနာက္“ဒီမွာေဟ့ ၅၀၀၊ ေအာင္သူနဲ ့သက္ခိုင္လာခဲ့။ ဟို ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံပါလာခဲ့။သံုးေယာက္လံုး“မိန္းမတစ္ေယာက္သံစူးစူးရဲရဲထြက္လာေလျပီ။သက္ခိုင္က တက္တက္ႀကြႀကြ လွမ္းႀကည့္လိုက္ျပီး စင္ေနာက္ျပန္ေျပးမည္လုပ္သည္။ေအာင္သူ က ေတာ့လွစ္ကနဲ သက္ခိုင္ပုဆိုးေအာက္ျပန္ေရာက္သြားေလျပီ။ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံက ေတာ့၀မ္းသာအားရ ျဖင့္“ညီမေလးက ဘယ္သူ လဲ ၊ ဘယ္ batch ကလဲ”ဟု သေရတမ်ားမ်ား ျဖင့္ေမးလိုက္ပံုရသည္။ (သေရက်ျခင္းမွာအရက္ေသာက္ျခင္းေႀကာင့္ ျဖစ္သည္)“ဘယ္ batch ကမွမဟုတ္ဘူး။ ေအာင္သူ ့မိန္းမ မီးမီး။ ဒီ ေယာက္်ားေျခမျငိမ္လို့လုိက္ေခ်ာင္းတာ ကံေကာင္းလုိ ့ေပါ့။ “ေနမ်ိဳးထြန္းကေတာ့ ျပသနာ မမ်ားလိုသျဖင့္ ၅၀၀ တန္ တစ္ရြက္ ယူ၍ ၄င္းတို ့၃ေယာက္ အားေတာင္းပန္ျပီး ျပန္ထည့္ ေပးလုိက္သည္။ဆရာ ေအာင္ေက်ာ္ဇံခင္မ်ာ ကန္ ့လန္ ့ကန္ ့လန္ ့ျဖင့္ ပါသြားေလ၏။
ဗာလ
Wednesday, October 14, 2009
မႏၱေလး ေလလံပြဲ (၇)
ေလလံပြဲကား ပြဲစည္လာေလျပီ။ မည္သို ့ပင္ဆိုေစ ၂ဦးလံုးေရာင္းထြက္သြားျပီျဖစ္ရာ ေနာက္လူမ်ားက ေတာ့သူထြက္မည္ငါထြက္မည္ျဖစ္လာႀကေလျပီ။
ဆရာျငိမ္းခ်မ္း တစ္ေယာက္ကေတာ့အလွည့္မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ျပီ။အားလံုး အလစ္တြင္ ေရွ ့သို႔ ေျပးထြက္သြားသည္။ ပုဆိုး ပင္ ပါမသြား။ သို့ေသာ္ သူ ့ထက္ဦးႏွင့္ သူ ရွိေနေလျပီ။ထို သူ ကား ေဇာ္ႏိုင္လင္းပင္ျဖစ္သည္။ အရာရာေနာက္ က် ခဲ ့ရသူျဖစ္ေသာေႀကာင့္ ဤ တစ္ႀကိမ္ တြင္ ေတာ့ လံုး ၀ေနာက္ က် ေနျခင္းမရွိေစရန္ႀကိဳထြက္ထားလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
ျငိမ္းခ်မ္း က အားကစားေဘာင္းဘီတို ႏွင့္ေျပးထြက္လာရာ စင္ေပၚတြင္ ႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားသည္။ ျငိမ္းခ်မ္း မွဆင္ႀကီးေနာက္ ကပ္ရပ္ရင္း”ကို ဆင္ႀကီး ျမန္ျမန္လုပ္ဗ်ာ ၊ မလုပ္ရဲ ရင္လဲေနာက္ျပန္၀င္ ” ေနာက္မွကပ္၍ ေညွာ္ေနေသးသည္။ဆင္ႀကီး လဲ မဆိုင္းသာေတာ့ပဲ ဒိုင္က မိတ္ဆက္ေပးျခင္းမရွိေသးမီ ပင္ကိုယ့္ဘာသာ မိတ္ဆက္သည္။”အဟမ္း ၊ ပရိတ္သတ္ညီမေလး၊ အစ္မႀကီး၊ သူငယ္ခ်င္း မ်ား ခင္ဗ်ား၊ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဟိုး ေစ်းခ်ိဳ နာရီစင္နားေလး က ေဇာ္ႏိုင္လင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က အားလံုး သိတဲ့အတိုင္း သိပ္ျပီး စကားမေျပာတတ္ပါဘူး။ အရည္အခ်င္း အရဆိုရင္ ေသာက္စားတတ္တာေလးကလြဲရင္ အားလံုး မလုပ္တတ္ပါဘူး။ ေႀသာ္မွားလို ့မိန္းမ ၊ ေလာင္းကစား ကင္းတာကို ေျပာတာပါ။ အႏွိပ္ ၊ ဟင္းခ်က္၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္၊ မိုက်ေရႊကိုယ္ဝက္ဆိုဒ္ ႀကည့္ အားလံုးရပါတယ္။
ေနာင္ေရးမွာ စိတ္ေအးခ်င္ ရင္ ဆင္ႀကီးမွစိတ္ခ်ရတယ္ ေနာ္” ဟု ေႀကျငာေလ၏။ သရဲေလးေကာင္က လည္း တစ္ညီ တညာတည္း ထ ျပီး”ကို ဆင္ႀကီး ဆို အားလံုးျပီးျပီ” ဟု ေထာက္ခံႀကသည္။
ဒိုင္ခ်ဳပ္အီးေႀကာ့ႀကီးမွ ဆင္ႀကီး ကို တစ္ခ်က္လွမ္းႀကည့္ျပီး၊”ကို ဆင္ႀကီးကို ၀ယ္ယူမယ့္သူမ်ား ရွင္၊ ကို ဆင္ႀကီး က သူ ့ကို ၀ယ္ယူမယ့္သူ ကို ကားေလလံပြဲ က ကားတစ္စီး ပါလက္ေဆာင္ေပးမယ့္ အေႀကာင္း လာေရာက္အေႀကာင္းႀကားထားပါတယ္။ လူေလလံပြဲ မွာ သူ ့ ကို၀ယ္ႏိုင္ရင္ ကားေလလံပြဲမွာကားတစ္စီးလိုက္၀ယ္ေပးပါ့မယ္ လို ့ကတိေပးထားပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ႀကမ္းခင္းေစ်း ၅၀၀၀၀ မွ စတင္ပါ့မယ္။ ၀ယ္ယူမယ့္သူ မ်ားစတင္ေစ်းေပးႏိုင္ပါျပီ”
ေႀကျငာျပီးသည္ ႏွင့္ ပရိတ္သတ္အားလံုးလွုပ္လွုပ္ရွားရွားျဖစ္သြားႀကေလျပီ။ဤသို ့ျဖစ္ေလေအာင္ ေႀကာ့ေႀကာ့လွုိင္ႏွင့္ ဆင္ႀကီးတို ့ႀကိဳတင္စည္း၀ါးရိုက္ထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ဆင္ႀကီးကေႀကာ့ေႀကာ့လွုိင္ ကို သူ ့အားသူမ်ားႏွင႔္ မတူေအာင္ ေစ်းႀကီးႀကီးထားရန္ႏွင့္ ေလလံကား ပါေပးမည့္အေႀကာင္း ေျပာေပးရန္ ေႀကာ့ေႀကာ့လွုိင္ကိုႀကိဳတင္ခ်ဥ္းကပ္ထားသည္။ ထို ့အတြက္ ေႀကာ့ေႀကာ့လွိုင္ကိုဆိုက္ကားတစ္စီး ေထာင္ေပးမည္ ဟု စည္းရံုးထားသည္။ ေႀကာ့ေႀကာ့လွိုင္ကလည္းဆိုက္ကား ရလွ်င္ ရပ္ကြက္ထဲ သြား လာရလွ်င္ ဆိုက္ကားေလး ႏွင့္အျမင္တင့္ေပမည္ဟု ေတြးကာလက္ခံထားသည္။ ဆိုက္ကားမရလွ်င္လည္း လုပ္ေပးရမည့္လူအခ်င္းခ်င္းမဟုတ္ပါလား။
ေစ်း ကလည္း ဆယ္ဆ မ်ားသြား သည္ ့အျပင္ ကားပါ အဆစ္ရႏိုင္ေသာေႀကာင့္မိန္းမပ်ိဳ၊အို မ်ား အားလံုး တက္ႀကြကုန္ႀကေလျပီ။ စင္ေပၚမွ ဆင္ႀကီးစတစ္ေကာ္လာႀကီး ႏွင့္ လက္ပိုက္ကာ ျပံဳးျပံဳး ႀကီး ႀကည့္ေနေလသည္။
ျမတ္ျမတ္စိုး လည္း ဤတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ေနမ်ိဳး ထြန္း ေျပာထားသည္ကိုပင္ေမ့သြားပံု ရသည္။ ေနာက္ျပသနာ ေနာက္မွ ရွင္းမည္ ဟုေတြးျပီး ေေစ်းစေပးေပးျခင္း မည္သူမွ် မလိုက္ႏိုင္ေစရန္ ၈၀၀၀၀ ဟု ေအာ္ထားလိုက္သည္။
သဇင္ထိုက္ က စလံုး တြင္ ကားႀကီးသယ္သြားလို ့မရ ဟု ေတြးေနသျဖင့္အနည္းငယ္ေနာက္က်သြားသည္။ ေနာက္ မွ ေရာင္းစားလို ့ရသည္ ဟု အေတြးေပါက္ျပီး”ပါဂ်ရိုး ၊ မွားလို ့ ၈၅၀၀၀“ ဟု အမွားမွားအယြင္းယြင္း ေအာ္လိုက္ရသည္။
ေနာက္ေတာ့မႏွင္းႏု က”၉၀၀၀၀”ခိုင္သဇင္ဦး က”၉၂၀၀၀”ရတနာဦး ကသပိတ္၀င္အိတ္၀င္ ျဖစ္ေစရန္”၁၀၀၀၀၀” ထိတက္ေပးထားလိုက္သည္။
ပြဲကားေကာင္းလာေလျပီ။ ေစ်းမွာလည္း တစ္ရိပ္ရိပ္ႏွင့္ ျမင့္တက္လာေနသည္။၅၀၀၀၀၀ နီးပါးထိ ကပ္လာေလသည္။ ကားမ်က္ႏွာေႀကာင့္ ေလလံဆြဲေနႀကသည္မွာတစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ေတာ့မည့္ အလား ပင္ ထင္ေနရသည္။ေနမ်ိဳးထြန္း မ်က္ႏွာမွာလည္း မွို ရသလို ျဖစ္ေနသည္။ဆင္ႀကီးေရာင္းထြက္သြား လွ်င္ျဖင့္ ၅၀၀၀၀၀ ေလာက္နည္းနည္းအရင္းေႀကအျမတ္ထြက္ ႏိုင္ျပီမဟုတ္လား။၅၀၀၀၀၀ ေလာက္ ေရာက္ေသာအခါ လူအမ်ား အင္သြားႀကေလျပီ။ ဆင္ႀကီးမ်က္ႏွာကိုႀကည့္၍ ့လက္ငင္း ၅၀၀၀၀၀ ေပးရမည္ မွာ အေတာ္ပင္ လက္တြန့္စရာျဖစ္သည္မဟုတ္လား။
ဆရာမေလး စံပါယ္ကို က ရလို ရျငား”၅၀၀၀၀၁” ေပးႀကည့္သည္။ထို ့ေနာက္ ၁က်ပ္၊ ၂ က်ပ္ စီ ေလာက္ တိုးေပးေနႀကေလရာ ပြဲမွာ ႀကာေနေလသည္။ဒိုင္ အိအိ၀င္း မွာ စိတ္မရွည္ေတာ့ ။” အခ်ိန္ ႀကာေနျပီျဖစ္လို ့ ေစ်းကို ဒိုင္ ကသတ္မွတ္ေပးပါ့မယ္။ ၆၀၀၀၀၀ဆိုရင္ ၀ယ္မယ့္လူ ရွိပါသလား”ရုတ္တရက္ တိတ္ဆိတ္သြားျပီးေနာက္“ေပးမယ္“ ဟု ၅ေယာက္္ခန္ ့ထြက္ေပၚလာေလသည္။
ေအးလဲ့လဲ့ျဖဴ၊ ေကဇာေန၀င္း၊မ်ိဳးမင္းမင္းျမတ္၊ မီမီလင္းထြန္းႏွင့္သဇင္ထိုက္တို ့ျဖစ္ေလသည္။အိအိ၀င္း က“ငါးေယာက္ေတာင္ရွိေသးတယ္ဆို ေတာ့ ၇၀၀၀၀၀ ေပးမယ့္လူ မ်ား ပါဦးမလား”ေကဇာေန၀င္း ႏွင့္ မ်ိဳးမင္းမင္းျမတ္ တို ့ေရွ ့သို ့ထြက္လာႀကေလသည္။ႏွစ္ေယာက္လံုး အေတာ္ပင္ အားတင္းလွ်က္ ေရွ ့ထြက္လာပံုရသည္။ဆက္လက္၍ အိအိ၀င္း က“ ႏွစ္ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္ဆို ေတာ့ ၈၀၀၀၀၀ ေပးႏိုင္မယ့္လူ က ဆင္ႀကီးနဲ့ကားပိုင္ရွင္ျဖစ္ပါျပီ”ဆင္ႀကီး က ၀မ္းသာလံုး ဆို ့ျပီး၊ ၀က္ရူးျပန္သကဲ့သို ့ျဖစ္သြားသည္။
ႏွစ္ေယာက္ထဲမွ တစ္ေယာက္ သည္ သူ ႏွင့္ ဆိုင္သည္မဟုတ္ပါလား။ေတြး ရင္းရင္ခုန္ရလြန္း သျဖင့္ ရုတ္တရက္ သတိလစ္သြားေလသည္။ အရက္ ရွိန္ ေႀကာင့္ လဲျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အနားရွိေသာျငိမ္းခ်မ္း က စင္ေနာက္သို့ျပန္ဆြဲသြင္းလိုက္ရသည္။ေနမ်ိဳးထြန္း က ကူ ၍ ေနာက္ကို တြဲ ပို ့ရသည္။ေနမ်ိဳးထြန္း က စင္ေရွ ့ျပန္ထြက္လာ၍”ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ခဏမူးသြားတာပါ။ ဆက္လုပ္ႀကပါ” ဟု ပြဲပ်က္မည္စိုးသျဖင့္ ေျပာေပးရသည္။၈ သိန္း ေပးသူ ႀကီး ေပၚထြက္လာပါျပီ။မ်ိဳးမင္းမင္းျမတ္ ျဖစ္ေလသည္။ သို ့ေသာ္ မ်က္ႏွာမေကာင္းလွ။စိတ္ပ်က္သံႏွင့္ ညည္းညဴသံပင္ထြက္ေပၚလာေလသည္။ မိုက္ႏွင့္ ကပ္ေနေသာေႀကာင့္လူအေတာ္မ်ားပင္ႀကားလိုက္ရသည္။
” ၈ သိန္း နဲ ့ရင္းျပီး ကား ရတာေတာ့ဟုတ္ပါျပီ။ ယာဥ္ေမာင္း လုပ္မယ့္ လူ က၀က္ရူးျပန္ေနရင္ေတာ့ အလုပ္ျဖဳတ္ျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္ ခန္ ့ရေတာ့မွာပဲ”သို ့ေသာ္ ဆင္ႀကီးတစ္ေယာက္ ေတာ့ မႀကားလိုက္ပါ။
ဗာလ
ဆရာျငိမ္းခ်မ္း တစ္ေယာက္ကေတာ့အလွည့္မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ျပီ။အားလံုး အလစ္တြင္ ေရွ ့သို႔ ေျပးထြက္သြားသည္။ ပုဆိုး ပင္ ပါမသြား။ သို့ေသာ္ သူ ့ထက္ဦးႏွင့္ သူ ရွိေနေလျပီ။ထို သူ ကား ေဇာ္ႏိုင္လင္းပင္ျဖစ္သည္။ အရာရာေနာက္ က် ခဲ ့ရသူျဖစ္ေသာေႀကာင့္ ဤ တစ္ႀကိမ္ တြင္ ေတာ့ လံုး ၀ေနာက္ က် ေနျခင္းမရွိေစရန္ႀကိဳထြက္ထားလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
ျငိမ္းခ်မ္း က အားကစားေဘာင္းဘီတို ႏွင့္ေျပးထြက္လာရာ စင္ေပၚတြင္ ႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားသည္။ ျငိမ္းခ်မ္း မွဆင္ႀကီးေနာက္ ကပ္ရပ္ရင္း”ကို ဆင္ႀကီး ျမန္ျမန္လုပ္ဗ်ာ ၊ မလုပ္ရဲ ရင္လဲေနာက္ျပန္၀င္ ” ေနာက္မွကပ္၍ ေညွာ္ေနေသးသည္။ဆင္ႀကီး လဲ မဆိုင္းသာေတာ့ပဲ ဒိုင္က မိတ္ဆက္ေပးျခင္းမရွိေသးမီ ပင္ကိုယ့္ဘာသာ မိတ္ဆက္သည္။”အဟမ္း ၊ ပရိတ္သတ္ညီမေလး၊ အစ္မႀကီး၊ သူငယ္ခ်င္း မ်ား ခင္ဗ်ား၊ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဟိုး ေစ်းခ်ိဳ နာရီစင္နားေလး က ေဇာ္ႏိုင္လင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က အားလံုး သိတဲ့အတိုင္း သိပ္ျပီး စကားမေျပာတတ္ပါဘူး။ အရည္အခ်င္း အရဆိုရင္ ေသာက္စားတတ္တာေလးကလြဲရင္ အားလံုး မလုပ္တတ္ပါဘူး။ ေႀသာ္မွားလို ့မိန္းမ ၊ ေလာင္းကစား ကင္းတာကို ေျပာတာပါ။ အႏွိပ္ ၊ ဟင္းခ်က္၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္၊ မိုက်ေရႊကိုယ္ဝက္ဆိုဒ္ ႀကည့္ အားလံုးရပါတယ္။
ေနာင္ေရးမွာ စိတ္ေအးခ်င္ ရင္ ဆင္ႀကီးမွစိတ္ခ်ရတယ္ ေနာ္” ဟု ေႀကျငာေလ၏။ သရဲေလးေကာင္က လည္း တစ္ညီ တညာတည္း ထ ျပီး”ကို ဆင္ႀကီး ဆို အားလံုးျပီးျပီ” ဟု ေထာက္ခံႀကသည္။
ဒိုင္ခ်ဳပ္အီးေႀကာ့ႀကီးမွ ဆင္ႀကီး ကို တစ္ခ်က္လွမ္းႀကည့္ျပီး၊”ကို ဆင္ႀကီးကို ၀ယ္ယူမယ့္သူမ်ား ရွင္၊ ကို ဆင္ႀကီး က သူ ့ကို ၀ယ္ယူမယ့္သူ ကို ကားေလလံပြဲ က ကားတစ္စီး ပါလက္ေဆာင္ေပးမယ့္ အေႀကာင္း လာေရာက္အေႀကာင္းႀကားထားပါတယ္။ လူေလလံပြဲ မွာ သူ ့ ကို၀ယ္ႏိုင္ရင္ ကားေလလံပြဲမွာကားတစ္စီးလိုက္၀ယ္ေပးပါ့မယ္ လို ့ကတိေပးထားပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ႀကမ္းခင္းေစ်း ၅၀၀၀၀ မွ စတင္ပါ့မယ္။ ၀ယ္ယူမယ့္သူ မ်ားစတင္ေစ်းေပးႏိုင္ပါျပီ”
ေႀကျငာျပီးသည္ ႏွင့္ ပရိတ္သတ္အားလံုးလွုပ္လွုပ္ရွားရွားျဖစ္သြားႀကေလျပီ။ဤသို ့ျဖစ္ေလေအာင္ ေႀကာ့ေႀကာ့လွုိင္ႏွင့္ ဆင္ႀကီးတို ့ႀကိဳတင္စည္း၀ါးရိုက္ထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ဆင္ႀကီးကေႀကာ့ေႀကာ့လွုိင္ ကို သူ ့အားသူမ်ားႏွင႔္ မတူေအာင္ ေစ်းႀကီးႀကီးထားရန္ႏွင့္ ေလလံကား ပါေပးမည့္အေႀကာင္း ေျပာေပးရန္ ေႀကာ့ေႀကာ့လွုိင္ကိုႀကိဳတင္ခ်ဥ္းကပ္ထားသည္။ ထို ့အတြက္ ေႀကာ့ေႀကာ့လွိုင္ကိုဆိုက္ကားတစ္စီး ေထာင္ေပးမည္ ဟု စည္းရံုးထားသည္။ ေႀကာ့ေႀကာ့လွိုင္ကလည္းဆိုက္ကား ရလွ်င္ ရပ္ကြက္ထဲ သြား လာရလွ်င္ ဆိုက္ကားေလး ႏွင့္အျမင္တင့္ေပမည္ဟု ေတြးကာလက္ခံထားသည္။ ဆိုက္ကားမရလွ်င္လည္း လုပ္ေပးရမည့္လူအခ်င္းခ်င္းမဟုတ္ပါလား။
ေစ်း ကလည္း ဆယ္ဆ မ်ားသြား သည္ ့အျပင္ ကားပါ အဆစ္ရႏိုင္ေသာေႀကာင့္မိန္းမပ်ိဳ၊အို မ်ား အားလံုး တက္ႀကြကုန္ႀကေလျပီ။ စင္ေပၚမွ ဆင္ႀကီးစတစ္ေကာ္လာႀကီး ႏွင့္ လက္ပိုက္ကာ ျပံဳးျပံဳး ႀကီး ႀကည့္ေနေလသည္။
ျမတ္ျမတ္စိုး လည္း ဤတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ေနမ်ိဳး ထြန္း ေျပာထားသည္ကိုပင္ေမ့သြားပံု ရသည္။ ေနာက္ျပသနာ ေနာက္မွ ရွင္းမည္ ဟုေတြးျပီး ေေစ်းစေပးေပးျခင္း မည္သူမွ် မလိုက္ႏိုင္ေစရန္ ၈၀၀၀၀ ဟု ေအာ္ထားလိုက္သည္။
သဇင္ထိုက္ က စလံုး တြင္ ကားႀကီးသယ္သြားလို ့မရ ဟု ေတြးေနသျဖင့္အနည္းငယ္ေနာက္က်သြားသည္။ ေနာက္ မွ ေရာင္းစားလို ့ရသည္ ဟု အေတြးေပါက္ျပီး”ပါဂ်ရိုး ၊ မွားလို ့ ၈၅၀၀၀“ ဟု အမွားမွားအယြင္းယြင္း ေအာ္လိုက္ရသည္။
ေနာက္ေတာ့မႏွင္းႏု က”၉၀၀၀၀”ခိုင္သဇင္ဦး က”၉၂၀၀၀”ရတနာဦး ကသပိတ္၀င္အိတ္၀င္ ျဖစ္ေစရန္”၁၀၀၀၀၀” ထိတက္ေပးထားလိုက္သည္။
ပြဲကားေကာင္းလာေလျပီ။ ေစ်းမွာလည္း တစ္ရိပ္ရိပ္ႏွင့္ ျမင့္တက္လာေနသည္။၅၀၀၀၀၀ နီးပါးထိ ကပ္လာေလသည္။ ကားမ်က္ႏွာေႀကာင့္ ေလလံဆြဲေနႀကသည္မွာတစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ေတာ့မည့္ အလား ပင္ ထင္ေနရသည္။ေနမ်ိဳးထြန္း မ်က္ႏွာမွာလည္း မွို ရသလို ျဖစ္ေနသည္။ဆင္ႀကီးေရာင္းထြက္သြား လွ်င္ျဖင့္ ၅၀၀၀၀၀ ေလာက္နည္းနည္းအရင္းေႀကအျမတ္ထြက္ ႏိုင္ျပီမဟုတ္လား။၅၀၀၀၀၀ ေလာက္ ေရာက္ေသာအခါ လူအမ်ား အင္သြားႀကေလျပီ။ ဆင္ႀကီးမ်က္ႏွာကိုႀကည့္၍ ့လက္ငင္း ၅၀၀၀၀၀ ေပးရမည္ မွာ အေတာ္ပင္ လက္တြန့္စရာျဖစ္သည္မဟုတ္လား။
ဆရာမေလး စံပါယ္ကို က ရလို ရျငား”၅၀၀၀၀၁” ေပးႀကည့္သည္။ထို ့ေနာက္ ၁က်ပ္၊ ၂ က်ပ္ စီ ေလာက္ တိုးေပးေနႀကေလရာ ပြဲမွာ ႀကာေနေလသည္။ဒိုင္ အိအိ၀င္း မွာ စိတ္မရွည္ေတာ့ ။” အခ်ိန္ ႀကာေနျပီျဖစ္လို ့ ေစ်းကို ဒိုင္ ကသတ္မွတ္ေပးပါ့မယ္။ ၆၀၀၀၀၀ဆိုရင္ ၀ယ္မယ့္လူ ရွိပါသလား”ရုတ္တရက္ တိတ္ဆိတ္သြားျပီးေနာက္“ေပးမယ္“ ဟု ၅ေယာက္္ခန္ ့ထြက္ေပၚလာေလသည္။
ေအးလဲ့လဲ့ျဖဴ၊ ေကဇာေန၀င္း၊မ်ိဳးမင္းမင္းျမတ္၊ မီမီလင္းထြန္းႏွင့္သဇင္ထိုက္တို ့ျဖစ္ေလသည္။အိအိ၀င္း က“ငါးေယာက္ေတာင္ရွိေသးတယ္ဆို ေတာ့ ၇၀၀၀၀၀ ေပးမယ့္လူ မ်ား ပါဦးမလား”ေကဇာေန၀င္း ႏွင့္ မ်ိဳးမင္းမင္းျမတ္ တို ့ေရွ ့သို ့ထြက္လာႀကေလသည္။ႏွစ္ေယာက္လံုး အေတာ္ပင္ အားတင္းလွ်က္ ေရွ ့ထြက္လာပံုရသည္။ဆက္လက္၍ အိအိ၀င္း က“ ႏွစ္ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္ဆို ေတာ့ ၈၀၀၀၀၀ ေပးႏိုင္မယ့္လူ က ဆင္ႀကီးနဲ့ကားပိုင္ရွင္ျဖစ္ပါျပီ”ဆင္ႀကီး က ၀မ္းသာလံုး ဆို ့ျပီး၊ ၀က္ရူးျပန္သကဲ့သို ့ျဖစ္သြားသည္။
ႏွစ္ေယာက္ထဲမွ တစ္ေယာက္ သည္ သူ ႏွင့္ ဆိုင္သည္မဟုတ္ပါလား။ေတြး ရင္းရင္ခုန္ရလြန္း သျဖင့္ ရုတ္တရက္ သတိလစ္သြားေလသည္။ အရက္ ရွိန္ ေႀကာင့္ လဲျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အနားရွိေသာျငိမ္းခ်မ္း က စင္ေနာက္သို့ျပန္ဆြဲသြင္းလိုက္ရသည္။ေနမ်ိဳးထြန္း က ကူ ၍ ေနာက္ကို တြဲ ပို ့ရသည္။ေနမ်ိဳးထြန္း က စင္ေရွ ့ျပန္ထြက္လာ၍”ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ခဏမူးသြားတာပါ။ ဆက္လုပ္ႀကပါ” ဟု ပြဲပ်က္မည္စိုးသျဖင့္ ေျပာေပးရသည္။၈ သိန္း ေပးသူ ႀကီး ေပၚထြက္လာပါျပီ။မ်ိဳးမင္းမင္းျမတ္ ျဖစ္ေလသည္။ သို ့ေသာ္ မ်က္ႏွာမေကာင္းလွ။စိတ္ပ်က္သံႏွင့္ ညည္းညဴသံပင္ထြက္ေပၚလာေလသည္။ မိုက္ႏွင့္ ကပ္ေနေသာေႀကာင့္လူအေတာ္မ်ားပင္ႀကားလိုက္ရသည္။
” ၈ သိန္း နဲ ့ရင္းျပီး ကား ရတာေတာ့ဟုတ္ပါျပီ။ ယာဥ္ေမာင္း လုပ္မယ့္ လူ က၀က္ရူးျပန္ေနရင္ေတာ့ အလုပ္ျဖဳတ္ျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္ ခန္ ့ရေတာ့မွာပဲ”သို ့ေသာ္ ဆင္ႀကီးတစ္ေယာက္ ေတာ့ မႀကားလိုက္ပါ။
ဗာလ
Tuesday, October 13, 2009
G - စကား
ဦးသုေမာင္၏ ကြမ္းစကား ကိုဖတ္ျပီး ဂ်ီေတာ႔ခ္ႏွင္႔ပတ္သက္ေသာ အေတြးေလးမ်ားခ်ေရးမိပါသည္။
Gtalk သည္ ျမန္မာ အင္တာနက္သံုးသူမ်ား အတြက္ လူတိုင္းသံုး ေနႀကေသာစကားေျပာကြန္ယက္တစ္ခုျဖစ္ေလသည္။ Gtalk ကို အသံုးျပဳ ရင္း အေ၀း မွလူမ်ား၊ အနီးက လူမ်ား၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မေတြ ့ရေသာလူမ်ား တစ္ခါတစ္ရံေဘးခ်င္းကပ္ထိုင္ အတင္းအဖ်င္းေျပာလိုေသာသူမ်ား အထိ အသံုးျပဳႀကေလသည္။ Gtalk သာမကGmail ပါ လုပ္ေပးထားေသာေႀကာင့္ အာရွတစ္လြားတြင္အသံုးမ်ားႀကေပသည္။
ႏိုင္ငံရပ္ျခား တြင္ ေနထိုင္သူ တို ့မွာ Gtalk ကမျဖစ္မေန အသံုးျပဳႀကသည္။ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္သည္ႏွင့္ Gtalk ထဲသို ့ပါ ၀င္ႀကည့္ႀကျပီးျဖစ္သည္။တက္ႀကြေသာလူငယ္မ်ား ဘ၀ တြင္ Gtalk ၌ Block list စာရင္းမွာ နည္းသည္။တျဖည္းျဖည္း အသံုး ျပဳ မ်ား လာေသာ အခါ block list မ်ား လာသည္။ Googleကလည္း virus ျဖစ္ႏိုင္ေသာ Nick မ်ား ကို block လုပ္သလို မေျပာခ်င္သူမ်ားကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ block လုပ္ႀကသည္။သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း စိတ္ေကာက္လွ်င္လည္း block လုပ္ တတ္ႀကသည္။တစ္ဘက္သားက စကားမ်ားလြန္းလွ်င္လည္း block လုပ္ႀကပါသည္။ ျမန္မာျပည္မွလူမ်ား က block လုပ္သည့္ အေရအတြက္ႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားတြင္ ေနထိုင္သူတို ့၏block list ကုိ ႏွုိင္းယွဥ္ႀကည့္ပါက ႏိုင္ငံျခားမွာေနသူမ်ား က အလြန္ ပင္block လုပ္တတ္ႀကသည္ကို ေတြ ့ရေပသည္။ ကိုယ့္ဘက္ကေပးရမွာစိုး လို ့လား သို့မဟုတ္ ျမန္မာျပည္မွလူမ်ားေလာက္ မအားလပ္လို ့လား မသိ။
Gtalk add-in အသစ္မ်ားေပၚလာေသာအခါ Gtalk သည္ ရိုးသားမွု ခ၀ါခ်ရာေနရာတစ္ခုျဖစ္လာသည္။ အလုပ္ မအားသည့္ႀကားက chat ထဲ ၀င္ ထားရသည့္အထဲမိမိကမေျပာခ်င္ပဲ လာေျပာေနမည္စိုး ၍ ျဖစ္တာမ်ားသည္။ ထို ေႀကာင့္ invisibleလုပ္ ထားျခင္း၊ idle ျပထားျခင္းျဖင့္ မိမိ ၏ မိတ္ေဆြမ်ား အေပၚမရိုးသားရာက်ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ က မိမိထံလာလည္သည္။ မိမိရွိေနပါလ်က္ မရွိဟု ေျပာလြတ္လိုက္သည္တြင္ တစ္ဘက္လူ က ဘာမွ်မျဖစ္ရင္လည္းေနမည္။သို ့ေသာ္ မိမိကိုယ္ပိုင္ ရိုးသားမွု တစ္ခု ကို ခ်ေရာင္းလိုက္ရျခင္း မွာတန္ဖိုး မျဖတ္ႏိုင္ပါ။ သီလ လံုသည္ဟု ကိုယ့္ ကို ကိုယ္ ေႀကြးေႀကာ္လ်က္ဘာမဟုတ္သည့္ Gtalk စကားေျပာ ကြန္ယက္ေလးတစ္ခုတြင္ ပင္ မရိုးသားႏိုင္ႀကေတာ့သည္ကို ေတြ ့ရပါသည္။ Gtalk တြင္ busy ႏွင့္ Idle သည္ အထိုက္အေလ်ာက္ရွိေနျပီးျဖစ္သည္။ ထို ့ထက္ ပို ၍ မိမိေျပာခ်င္လ်င္ေျပာမည္၊မေျပာခ်င္လ်င္မေျပာေနလို ့ရေစရန္ ထို ကဲ့သို ့ျပဳလုပ္ေနျခင္းထက္ မ၀င္ပဲေနျခင္းက သာ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မည္။
Gtalk ၏ေကာင္းက်ိဳးေႀကာင့္ ၀ိုင္၀ိုင္း ၏ ဖံုး စုတ္ႀကီးတကယ္လြင့္ပစ္လို့ရျပီျဖစ္သည္။ သမီးရည္းစားေပါင္းမ်ား စြာ လည္း ဖူးစာေရးခဲ့ႀကျပီးျပီ။ငယ္ရြယ္သူ ေကာင္မေလးမ်ား လည္း ေစာေစာစီးစီး ရည္းစားရလြယ္ႀကေလျပီ။ေခတ္ေရစီးေႀကာင့္ ေႀကာင့္ ဟုေျပာေျပာ၊ ဆုတ္ကပ္ ႀကီးတြင္ အရာရာလွ်င္ျမန္စြာျဖစ္ကုန္ႀကျပီေလာမသိ။ Gtalk မိတ္ေဆြ စာရင္း ေလးကို ႀကည့္ရင္း စကားမေျပာျဖစ္ေသာ္လည္း ၄င္းတို ့၏ status ေလးမ်ား ဖတ္၊ avatorေလးမ်ား ႀကည့္ ရင္း မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စိတ္ခံစားမွု အေျခအေနကိုသိႏိုင္သည္။ တစ္ခ်ိဳ ့က ေတာ့ ယခင္မ်ား က chat ဘူးေသာ္လည္း ယခု တစ္ခါမွ်မေတြ ့ရေတာ့။ ႀကည့္ရသည္ မွာ Block list ထဲပါသြားျခင္းျဖစ္ေပလိမ္ ့မည္။သို ့တည္းမဟုတ္ Invisble ျဖင္ ့ ေျပာေနျခင္းလည္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ပံုမွန္forward email မ်ား ေတာ့ လာေလ့ရွိသည္ကို ေထာက္၍ Gtalkထဲလံုး၀မ၀င္ေတာ့သည္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ Gtalk status ကို အႏုပညာ ဆန္ဆန္၊စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ ေရးတတ္သူ မ်ား ရွိသကဲ့သို ့"abcdefghijklmnopqrstvwxyz , what is missing, I miss u." ကဲ ့သို့ေပါခ်ာခ်ာ status မ်ား လဲ ဖတ္ရသည္။ ဘာသာေရးဆန္ ေသာ status message မ်ားကို လည္း ဖတ္ရသည္။ ရံဖန္ရံခါ လူ ႏွင့္ status မလိုက္ေအာင္ တင္ထားသူမ်ားကို ေတြ ့ရသည္။ လူက ေသာက္စားမူးယစ္လို ့၊ တင္ထားသည္က သတိပဌာန္ ။
Gtalk ပံု မ်ား က ေတာ့ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ မရိုးႏိုင္ေအာင္ႀကည့္ရေပသည္။ တစ္ခ်ိဳ ့က လည္း တစ္ပံုတည္း ကို လံုး၀မေျပာင္း။ တစ္ခ်ိဳ့ကေတာ့ Internet ေပၚမွကာတြန္းေလးမ်ား ကို အမ်ိဳး မ်ိဳး ေျပာင္းတင္တတ္သည္။အဆိုးဆံုး မွာေတာ့ မိမိ ပံု ႏွင့္ မ်က္ႏွာျပည့္ ႀကီးတင္ထားျခင္းျဖစ္သည္။လူေပါင္းမ်ားစြာ ၏ list ထဲတြင္ မိမိပံု ႀကီး ထင္းထင္းၾကီး ေပၚေနမည္ကိုမစဥ္းစားႀကေလသလားမသိ။ ရည္းစားသနာ ရွိသူမ်ားကေတာ့စံုတြဲပံုေလးမ်ားတင္တတ္သည္။ တစ္ခ်ိဳ ့က မတင္လွ်င္မရ။ အမိန္ ့အရတင္ႀကရသည္။လူ က communist လို လို ႏွင့္ ကားေနာက္ထဲ ႏွစ္ေယာက္ဖက္ထားသည့္ပံု ကိုတင္ထားသူမ်ားလည္း ေတြ႔ ့ျမင္ရသည္။ စံုတြဲပံု အတင္ေကာင္းသျဖင့္ ရည္းစားႏွစ္ေယာက္ထားထားေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ၏ ေနာက္ ရည္းစား မွာ ေရွ ့ရည္းစား၏ျပသနာရွာျခင္းကို ခံရသည္။ လူ ႀကီးတစ္ခ်ိဳ ့မွာလည္း Gtalk ထဲတြင္စိတ္ေကာက္ သည္။ သူတို ့အသက္ကို Gtalk ေပၚ လာေသာ ႏွစ္မွစတင္ေရတြက္ ႀကသည္။
တျဖည္းျဖည္း ႏွင့္ Gtalk သည္ Chat လားေျမာက္လာပါျပီ။ မိမိ မရိုးသားမွုကို Gtalk ေပၚတြင္ ေဖၚက်ဴးသူမ်ားလည္း မ်ားလာေခ်ျပီ။ ငယ္ရြယ္သူ မ်ား လည္းGtalk ကို မွီ၍ လူလားေျမာက္ႏွုန္းျမန္လာႀကပါျပီ။သတင္း ႏွင့္ Information ေခာတ္ႀကီးတြင္ လက္ရွိတစ္ေနရာရထားေသာ Gtalk သည္မရိုးသားသူမ်ားလာေသာေႀကာင့္ မႀကာမီပင္ လူအမ်ား facebook ေပၚတြင္သာရွိႀကေပေတာ့မည္ဟုယူဆရေပသည္။
ဗာလ
Gtalk သည္ ျမန္မာ အင္တာနက္သံုးသူမ်ား အတြက္ လူတိုင္းသံုး ေနႀကေသာစကားေျပာကြန္ယက္တစ္ခုျဖစ္ေလသည္။ Gtalk ကို အသံုးျပဳ ရင္း အေ၀း မွလူမ်ား၊ အနီးက လူမ်ား၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မေတြ ့ရေသာလူမ်ား တစ္ခါတစ္ရံေဘးခ်င္းကပ္ထိုင္ အတင္းအဖ်င္းေျပာလိုေသာသူမ်ား အထိ အသံုးျပဳႀကေလသည္။ Gtalk သာမကGmail ပါ လုပ္ေပးထားေသာေႀကာင့္ အာရွတစ္လြားတြင္အသံုးမ်ားႀကေပသည္။
ႏိုင္ငံရပ္ျခား တြင္ ေနထိုင္သူ တို ့မွာ Gtalk ကမျဖစ္မေန အသံုးျပဳႀကသည္။ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္သည္ႏွင့္ Gtalk ထဲသို ့ပါ ၀င္ႀကည့္ႀကျပီးျဖစ္သည္။တက္ႀကြေသာလူငယ္မ်ား ဘ၀ တြင္ Gtalk ၌ Block list စာရင္းမွာ နည္းသည္။တျဖည္းျဖည္း အသံုး ျပဳ မ်ား လာေသာ အခါ block list မ်ား လာသည္။ Googleကလည္း virus ျဖစ္ႏိုင္ေသာ Nick မ်ား ကို block လုပ္သလို မေျပာခ်င္သူမ်ားကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ block လုပ္ႀကသည္။သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း စိတ္ေကာက္လွ်င္လည္း block လုပ္ တတ္ႀကသည္။တစ္ဘက္သားက စကားမ်ားလြန္းလွ်င္လည္း block လုပ္ႀကပါသည္။ ျမန္မာျပည္မွလူမ်ား က block လုပ္သည့္ အေရအတြက္ႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားတြင္ ေနထိုင္သူတို ့၏block list ကုိ ႏွုိင္းယွဥ္ႀကည့္ပါက ႏိုင္ငံျခားမွာေနသူမ်ား က အလြန္ ပင္block လုပ္တတ္ႀကသည္ကို ေတြ ့ရေပသည္။ ကိုယ့္ဘက္ကေပးရမွာစိုး လို ့လား သို့မဟုတ္ ျမန္မာျပည္မွလူမ်ားေလာက္ မအားလပ္လို ့လား မသိ။
Gtalk add-in အသစ္မ်ားေပၚလာေသာအခါ Gtalk သည္ ရိုးသားမွု ခ၀ါခ်ရာေနရာတစ္ခုျဖစ္လာသည္။ အလုပ္ မအားသည့္ႀကားက chat ထဲ ၀င္ ထားရသည့္အထဲမိမိကမေျပာခ်င္ပဲ လာေျပာေနမည္စိုး ၍ ျဖစ္တာမ်ားသည္။ ထို ေႀကာင့္ invisibleလုပ္ ထားျခင္း၊ idle ျပထားျခင္းျဖင့္ မိမိ ၏ မိတ္ေဆြမ်ား အေပၚမရိုးသားရာက်ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ က မိမိထံလာလည္သည္။ မိမိရွိေနပါလ်က္ မရွိဟု ေျပာလြတ္လိုက္သည္တြင္ တစ္ဘက္လူ က ဘာမွ်မျဖစ္ရင္လည္းေနမည္။သို ့ေသာ္ မိမိကိုယ္ပိုင္ ရိုးသားမွု တစ္ခု ကို ခ်ေရာင္းလိုက္ရျခင္း မွာတန္ဖိုး မျဖတ္ႏိုင္ပါ။ သီလ လံုသည္ဟု ကိုယ့္ ကို ကိုယ္ ေႀကြးေႀကာ္လ်က္ဘာမဟုတ္သည့္ Gtalk စကားေျပာ ကြန္ယက္ေလးတစ္ခုတြင္ ပင္ မရိုးသားႏိုင္ႀကေတာ့သည္ကို ေတြ ့ရပါသည္။ Gtalk တြင္ busy ႏွင့္ Idle သည္ အထိုက္အေလ်ာက္ရွိေနျပီးျဖစ္သည္။ ထို ့ထက္ ပို ၍ မိမိေျပာခ်င္လ်င္ေျပာမည္၊မေျပာခ်င္လ်င္မေျပာေနလို ့ရေစရန္ ထို ကဲ့သို ့ျပဳလုပ္ေနျခင္းထက္ မ၀င္ပဲေနျခင္းက သာ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မည္။
Gtalk ၏ေကာင္းက်ိဳးေႀကာင့္ ၀ိုင္၀ိုင္း ၏ ဖံုး စုတ္ႀကီးတကယ္လြင့္ပစ္လို့ရျပီျဖစ္သည္။ သမီးရည္းစားေပါင္းမ်ား စြာ လည္း ဖူးစာေရးခဲ့ႀကျပီးျပီ။ငယ္ရြယ္သူ ေကာင္မေလးမ်ား လည္း ေစာေစာစီးစီး ရည္းစားရလြယ္ႀကေလျပီ။ေခတ္ေရစီးေႀကာင့္ ေႀကာင့္ ဟုေျပာေျပာ၊ ဆုတ္ကပ္ ႀကီးတြင္ အရာရာလွ်င္ျမန္စြာျဖစ္ကုန္ႀကျပီေလာမသိ။ Gtalk မိတ္ေဆြ စာရင္း ေလးကို ႀကည့္ရင္း စကားမေျပာျဖစ္ေသာ္လည္း ၄င္းတို ့၏ status ေလးမ်ား ဖတ္၊ avatorေလးမ်ား ႀကည့္ ရင္း မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စိတ္ခံစားမွု အေျခအေနကိုသိႏိုင္သည္။ တစ္ခ်ိဳ ့က ေတာ့ ယခင္မ်ား က chat ဘူးေသာ္လည္း ယခု တစ္ခါမွ်မေတြ ့ရေတာ့။ ႀကည့္ရသည္ မွာ Block list ထဲပါသြားျခင္းျဖစ္ေပလိမ္ ့မည္။သို ့တည္းမဟုတ္ Invisble ျဖင္ ့ ေျပာေနျခင္းလည္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ပံုမွန္forward email မ်ား ေတာ့ လာေလ့ရွိသည္ကို ေထာက္၍ Gtalkထဲလံုး၀မ၀င္ေတာ့သည္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ Gtalk status ကို အႏုပညာ ဆန္ဆန္၊စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ ေရးတတ္သူ မ်ား ရွိသကဲ့သို ့"abcdefghijklmnopqrstvwxyz , what is missing, I miss u." ကဲ ့သို့ေပါခ်ာခ်ာ status မ်ား လဲ ဖတ္ရသည္။ ဘာသာေရးဆန္ ေသာ status message မ်ားကို လည္း ဖတ္ရသည္။ ရံဖန္ရံခါ လူ ႏွင့္ status မလိုက္ေအာင္ တင္ထားသူမ်ားကို ေတြ ့ရသည္။ လူက ေသာက္စားမူးယစ္လို ့၊ တင္ထားသည္က သတိပဌာန္ ။
Gtalk ပံု မ်ား က ေတာ့ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ မရိုးႏိုင္ေအာင္ႀကည့္ရေပသည္။ တစ္ခ်ိဳ ့က လည္း တစ္ပံုတည္း ကို လံုး၀မေျပာင္း။ တစ္ခ်ိဳ့ကေတာ့ Internet ေပၚမွကာတြန္းေလးမ်ား ကို အမ်ိဳး မ်ိဳး ေျပာင္းတင္တတ္သည္။အဆိုးဆံုး မွာေတာ့ မိမိ ပံု ႏွင့္ မ်က္ႏွာျပည့္ ႀကီးတင္ထားျခင္းျဖစ္သည္။လူေပါင္းမ်ားစြာ ၏ list ထဲတြင္ မိမိပံု ႀကီး ထင္းထင္းၾကီး ေပၚေနမည္ကိုမစဥ္းစားႀကေလသလားမသိ။ ရည္းစားသနာ ရွိသူမ်ားကေတာ့စံုတြဲပံုေလးမ်ားတင္တတ္သည္။ တစ္ခ်ိဳ ့က မတင္လွ်င္မရ။ အမိန္ ့အရတင္ႀကရသည္။လူ က communist လို လို ႏွင့္ ကားေနာက္ထဲ ႏွစ္ေယာက္ဖက္ထားသည့္ပံု ကိုတင္ထားသူမ်ားလည္း ေတြ႔ ့ျမင္ရသည္။ စံုတြဲပံု အတင္ေကာင္းသျဖင့္ ရည္းစားႏွစ္ေယာက္ထားထားေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ၏ ေနာက္ ရည္းစား မွာ ေရွ ့ရည္းစား၏ျပသနာရွာျခင္းကို ခံရသည္။ လူ ႀကီးတစ္ခ်ိဳ ့မွာလည္း Gtalk ထဲတြင္စိတ္ေကာက္ သည္။ သူတို ့အသက္ကို Gtalk ေပၚ လာေသာ ႏွစ္မွစတင္ေရတြက္ ႀကသည္။
တျဖည္းျဖည္း ႏွင့္ Gtalk သည္ Chat လားေျမာက္လာပါျပီ။ မိမိ မရိုးသားမွုကို Gtalk ေပၚတြင္ ေဖၚက်ဴးသူမ်ားလည္း မ်ားလာေခ်ျပီ။ ငယ္ရြယ္သူ မ်ား လည္းGtalk ကို မွီ၍ လူလားေျမာက္ႏွုန္းျမန္လာႀကပါျပီ။သတင္း ႏွင့္ Information ေခာတ္ႀကီးတြင္ လက္ရွိတစ္ေနရာရထားေသာ Gtalk သည္မရိုးသားသူမ်ားလာေသာေႀကာင့္ မႀကာမီပင္ လူအမ်ား facebook ေပၚတြင္သာရွိႀကေပေတာ့မည္ဟုယူဆရေပသည္။
ဗာလ
Monday, October 12, 2009
ခ်စ္ေနတဲ႔ေကာင္
ဟိုး....အေဝးၾကီးက
ၾကယ္ျပာေတြလို
မင္းကို ငါခ်စ္တယ္
အလင္းႏွစ္ေတြ....
ဘယ္ေလာက္ေဝးမလဲ
အခ်စ္ေတြနဲ႔ ႏွင္းဆီတစ္စင္း
မင္းဆီပို႔လိုက္တယ္။
ေဆာင္းမွာ
ႏွင္းမရွိရင္လဲေန
ေႏြဦးက
ေတးမဆိုရင္လဲေန
လမ္းဆံုးလို႔
ရြာမေတြ႔ရင္လဲေန
ငါ႔ကိုယ္ငါ ေလာင္ကြၽမ္းျပီး
မင္းရွိရာ အေရာက္လာခဲ႔မယ္
ငါက..
မင္းကိုခ်စ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလ။
သက္ခိုင္
( အမွတ္တရ ကဗ်ာ )
ၾကယ္ျပာေတြလို
မင္းကို ငါခ်စ္တယ္
အလင္းႏွစ္ေတြ....
ဘယ္ေလာက္ေဝးမလဲ
အခ်စ္ေတြနဲ႔ ႏွင္းဆီတစ္စင္း
မင္းဆီပို႔လိုက္တယ္။
ေဆာင္းမွာ
ႏွင္းမရွိရင္လဲေန
ေႏြဦးက
ေတးမဆိုရင္လဲေန
လမ္းဆံုးလို႔
ရြာမေတြ႔ရင္လဲေန
ငါ႔ကိုယ္ငါ ေလာင္ကြၽမ္းျပီး
မင္းရွိရာ အေရာက္လာခဲ႔မယ္
ငါက..
မင္းကိုခ်စ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလ။
သက္ခိုင္
( အမွတ္တရ ကဗ်ာ )
Saturday, October 10, 2009
မႏ ၱေလးေလလံပြဲ (၆)
ရဲ၀င္းေရာင္းထြက္သြားျပီးေနာက္ အားလံုး ဒုတိယ ထြက္လာမည့္လူ ကိုေမွ်ာ္လင့္ေနႀကသည္။ ရုတ္တရက္ဘယ္သူ မွ ထြက္မလာေသး။ ေနမ်ိဳး ထြန္း မွေက်ာ္စြာေအာင္ ကို ေခၚ၍ တစ္ေယာက္အျမန္ဆံုး ထြက္ လာရန္သြားေျပာခိုင္းသည္။
ဤသည္ကို ေက်ာ္စြာေအာင္က စင္ေပၚတက္၍”ညီမေလးတို ့ ခင္ဗ်ား ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ လာပါေတာ့ မယ္။ စိတ္တိုင္းႀက၀ယ္ယူႀကပါ။ အစ္ကိုႀကီးကို ပါ၀ယ္လုိ ့ရပါတယ္။” ဟု တက္ေျပာ၏။ မသႏ ၱာ ကဖိနပ္ျဖင့္ ေကာက္ေပါက္လိုက္မွ အသာေရွာင္ျပီး”ေနာက္တာေနာ္ ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္သြားေခၚလိုက္ဦးမယ္”ဟု ဖိနပ္ကို ေကာက္ရင္းေနာက္သို ့၀င္သြား ၏။
ေနာက္တြင္ လည္း အႀကိတ္အနယ္ ျဖစ္ေနသည္။ ဘယ္သူ မွ မရဲႀကေသး။ေနာက္ေတာ့ေက်ာ္စြာေအာင္ က မဲခြဲဆံုး ျဖတ္သည္။ အမွတ္စဥ္ ႏွင့္ ကိုယ့္ နံပါတ္ႏွင့္ကိုယ္ အစဥ္အတိုင္းထြက္ႀကရန္ျဖစ္သည္။ နံပါတ္ ၂ ထြက္ မည့္ လူ ကား ေအာင္ဆန္းအလွည့္က်သည္။
ေအာင္ဆန္း လည္း စင္ ေရွ ့သို ့မထြက္ခ်င္ထြက္ခ်င္ျဖစ္ေနသျဖင့္ အားလံုး တြန္း လြတ္လိုက္ရသည္။ဒိုင္ခ်ဳပ္ႀကီးအီးေႀကာ့မွာ အမူး အတန္ ေျပလာျပီျဖစ္ေသာေႀကာင့္ မိုက္ကို ျပန္ယူ၍
“ကို ေအာင္ဆန္း ရဲ ့ေကာင္းခ်က္ မ်ား ကေတာ့ ေျပာမကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။မႏၱေလးကြန္ပ်ဴတာတကၠသို လ္ရဲ ့ လ်ိဳ ့၀ွက္ေသာ ကင္း လည္းျဖစ္ပါတယ္။ကြ်န္မသာ ၀ယ္လို ့ရမယ္ဆို ရင္ ၁၀၀၀၀ ဆိုလည္းေပးမွာ။ တစ္သိန္းဆို ရင္လည္းေပးလိုက္ဦးမွာ။ ဟုတ္တယ္ေနာ္ မေကသြယ္” ေျပာ ရင္းမေကသြယ္ကို လွမ္းေမးလိုက္ေသးသည္။
မေကသြယ္က လည္း ေခါင္း ညိမ္ ့ျပီး” ကြ်န္မတို ့ႀကမ္းခင္းေစ်း အေနနဲ ့ ၅၀၀၀ ပဲ သတ္မွတ္လိုက္ ႀကပါစို ့လား။၀ယ္ယူမယ့္လူ မ်ား ေစ်းေျပာျပီး ၀ယ္ယူႏိုင္ႀကပါျပီ”မေကသြယ္ စကား အဆံုးတြင္ေတာ့ ျမတ္ျမတ္စိုး ၏ ေစ်း ေပးသံေပၚထြက္လာသည္။ ထို့ေနာက္ ကိုယ္စီကိုယ္စီေစ်း မ်ား ေပး ေန ႀကသည္။
ေအာင္ဆန္း က ေတာ့ စင္ေပၚတြင္ငခူျပံဳးေလးျပံဳး ရင္းပုဆိုးျပင္၀တ္လိုက္သည္။ ေစ်းေျပာသံမ်ား တိတ္ဆိတ္သြားျပီးေနာက္ ပို ၍က်ယ္ေလာက္စြာ အျပိဳင္ေပးေနႀကသည္။
”၇၀၀၀””၇၅၀၀””၇၈၀၀””တစ္ေသာင္းျဖစ္သြားပါျပီ။ ဘယ္သူ ပို ေပးဦးမလဲ”
တစ္ေသာင္းငါးရာ... 2nd batch မွ သဇင္ထိုက္မွ ဒီတစ္ခါ
အပိုင္တြက္ျပီးေစ်းလိုက္ေပးသည္။ သို႔ေသာ္.............”တစ္ေသာင္း တစ္ေထာင္ေပးမယ္”လူအုပ္ႀကားထဲမွ ေနာက္ဆံုး ေစ်းေခၚသူ ကိုျမင္လိုက္ေတာ့ စင္ေပၚမွ
ေအာင္ဆန္းမ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။
ထို သူမကား ယခင္ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသို လ္ (MIT)၀င္း canteen မွေဒၚစိန္ျဖစ္ေလသည္။ သူ ့မသားေလးမ်ားပင္ ပါလာႀကေသးသည္။ ဤပြဲကို သူမကအစားအေသာက္ႏွင့္ အေဖ်ာ္ရည္ ဧည့္ခံရန္ကန္ထရိုက္ယူထားသူျဖစ္ေလသည္။
“တစ္ေသာင္း တစ္ေထာင္ထက္ ဘယ္သူ ပို ေပးဦးမလဲ“ ဟု ေႀကာ့ေႀကာ့လိွုင္ မွရင္နာသံႀကီးျဖင့္ ေႀကျငာေန၏။ ပို ေပးမည့္သူ ရွိပါေစဟု ေအာင္ဆန္းဆုေတာင္းေနသည္။ သို ့ေသာ္လည္း လူအားလံုး မွ ေစာင့္ႀကည့္ႀကလိုေသးသျဖင့္ထပ္ မေပးေတာ့။
ဤၽတြင္ မသႏၱာ မွ ေဒၚစိန္ နားကပ္၍ ဘာ အတြက္မ်ား သူ ့ကို ေလလံဆဲြ၀ယ္ယူရေလသလဲ ဟု အင္တာဗ်ဴး ၏။ ေဒၚစိန္ က မိုက္ ကို ယူ ၍”ဘာအတြက္မွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုေအာင္ဆန္း အရင္က ဆိုင္မွာ စားသြားတာ ၁၀၀၀၀ဖိုးေလာက္ ရွိပါတယ္။ အခု အတိုး နဲ ့ဆို ရင္ ၆၅၀၀၀ ေလာက္ ရွိပါျပီ။အဲဒါေႀကာင့္ ၁၁၀၀၀ ရင္းျပီး သူ ့ကို ခဏေခၚထားလိုက္ ရရင္ ဆိုင္ မွာစားပြဲထိုး လုပ္ခိုင္းမလို ့ပါ။”
ေအာင္ဆန္း ခမ်ာ မ်က္ရည္မ်ား ၀ဲေနေလျပီ။“လုပ္ရက္ လိုက္တာ အန္တီစိန္ရယ္ ၊ ဘာလို ့ဒီေလာက္ေတာင္ ရက္စက္ရတာလဲ။ ဒီမွာျဖင့္ စြံေတာ့မယ့္အေရး ဖ်က္ လိုက္တာလား ၊ မွားပါတယ္ အန္တီစိန္ရယ္အန္တီမွာလည္းကေလးေတြနဲ ့ကြ်န္ေတာ့မွာလည္း အေႀကြးေတြနဲ ့ ့” ဟု ငိုခ်င္းခ်ကာ စင္ေနာက္သို ့ထြက္ေျပးရန္ႀကိဳးစားသျဖင့္အရြယ္ေရာက္ေနျပီျဖစ္ေသာ ေဒၚစိန္သားမ်ား က ၄င္းကို ဖမ္းေခၚထားရေလသည္။
ေနာက္ေတာ့ ေဒၚစိန္ က တစ္ေသာင္းတစ္ေထာင္ ကို ခ်က္ခ်င္းပင္ေပးေလသည္။ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေနမ်ိဳးထြန္းကေတာ့ ပြဲစီစဥ္ခ အရင္းေႀကေတာ့မည္ ဟု တြက္ျပီးျပံဳးျပံဳးႀကီး ျဖင့္ လက္ခံရယူေလ၏။ေအာင္ဆန္းတစ္ေယာက္ခမ်ာ ရုန္းရင္းကန္ရင္းျဖင့္ ေဒၚစိန္ သားမ်ားေနာက္ပါသြားရေလေတာ့သည္။
ဗာလ
ဤသည္ကို ေက်ာ္စြာေအာင္က စင္ေပၚတက္၍”ညီမေလးတို ့ ခင္ဗ်ား ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ လာပါေတာ့ မယ္။ စိတ္တိုင္းႀက၀ယ္ယူႀကပါ။ အစ္ကိုႀကီးကို ပါ၀ယ္လုိ ့ရပါတယ္။” ဟု တက္ေျပာ၏။ မသႏ ၱာ ကဖိနပ္ျဖင့္ ေကာက္ေပါက္လိုက္မွ အသာေရွာင္ျပီး”ေနာက္တာေနာ္ ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္သြားေခၚလိုက္ဦးမယ္”ဟု ဖိနပ္ကို ေကာက္ရင္းေနာက္သို ့၀င္သြား ၏။
ေနာက္တြင္ လည္း အႀကိတ္အနယ္ ျဖစ္ေနသည္။ ဘယ္သူ မွ မရဲႀကေသး။ေနာက္ေတာ့ေက်ာ္စြာေအာင္ က မဲခြဲဆံုး ျဖတ္သည္။ အမွတ္စဥ္ ႏွင့္ ကိုယ့္ နံပါတ္ႏွင့္ကိုယ္ အစဥ္အတိုင္းထြက္ႀကရန္ျဖစ္သည္။ နံပါတ္ ၂ ထြက္ မည့္ လူ ကား ေအာင္ဆန္းအလွည့္က်သည္။
ေအာင္ဆန္း လည္း စင္ ေရွ ့သို ့မထြက္ခ်င္ထြက္ခ်င္ျဖစ္ေနသျဖင့္ အားလံုး တြန္း လြတ္လိုက္ရသည္။ဒိုင္ခ်ဳပ္ႀကီးအီးေႀကာ့မွာ အမူး အတန္ ေျပလာျပီျဖစ္ေသာေႀကာင့္ မိုက္ကို ျပန္ယူ၍
“ကို ေအာင္ဆန္း ရဲ ့ေကာင္းခ်က္ မ်ား ကေတာ့ ေျပာမကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။မႏၱေလးကြန္ပ်ဴတာတကၠသို လ္ရဲ ့ လ်ိဳ ့၀ွက္ေသာ ကင္း လည္းျဖစ္ပါတယ္။ကြ်န္မသာ ၀ယ္လို ့ရမယ္ဆို ရင္ ၁၀၀၀၀ ဆိုလည္းေပးမွာ။ တစ္သိန္းဆို ရင္လည္းေပးလိုက္ဦးမွာ။ ဟုတ္တယ္ေနာ္ မေကသြယ္” ေျပာ ရင္းမေကသြယ္ကို လွမ္းေမးလိုက္ေသးသည္။
မေကသြယ္က လည္း ေခါင္း ညိမ္ ့ျပီး” ကြ်န္မတို ့ႀကမ္းခင္းေစ်း အေနနဲ ့ ၅၀၀၀ ပဲ သတ္မွတ္လိုက္ ႀကပါစို ့လား။၀ယ္ယူမယ့္လူ မ်ား ေစ်းေျပာျပီး ၀ယ္ယူႏိုင္ႀကပါျပီ”မေကသြယ္ စကား အဆံုးတြင္ေတာ့ ျမတ္ျမတ္စိုး ၏ ေစ်း ေပးသံေပၚထြက္လာသည္။ ထို့ေနာက္ ကိုယ္စီကိုယ္စီေစ်း မ်ား ေပး ေန ႀကသည္။
ေအာင္ဆန္း က ေတာ့ စင္ေပၚတြင္ငခူျပံဳးေလးျပံဳး ရင္းပုဆိုးျပင္၀တ္လိုက္သည္။ ေစ်းေျပာသံမ်ား တိတ္ဆိတ္သြားျပီးေနာက္ ပို ၍က်ယ္ေလာက္စြာ အျပိဳင္ေပးေနႀကသည္။
”၇၀၀၀””၇၅၀၀””၇၈၀၀””တစ္ေသာင္းျဖစ္သြားပါျပီ။ ဘယ္သူ ပို ေပးဦးမလဲ”
တစ္ေသာင္းငါးရာ... 2nd batch မွ သဇင္ထိုက္မွ ဒီတစ္ခါ
အပိုင္တြက္ျပီးေစ်းလိုက္ေပးသည္။ သို႔ေသာ္.............”တစ္ေသာင္း တစ္ေထာင္ေပးမယ္”လူအုပ္ႀကားထဲမွ ေနာက္ဆံုး ေစ်းေခၚသူ ကိုျမင္လိုက္ေတာ့ စင္ေပၚမွ
ေအာင္ဆန္းမ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။
ထို သူမကား ယခင္ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသို လ္ (MIT)၀င္း canteen မွေဒၚစိန္ျဖစ္ေလသည္။ သူ ့မသားေလးမ်ားပင္ ပါလာႀကေသးသည္။ ဤပြဲကို သူမကအစားအေသာက္ႏွင့္ အေဖ်ာ္ရည္ ဧည့္ခံရန္ကန္ထရိုက္ယူထားသူျဖစ္ေလသည္။
“တစ္ေသာင္း တစ္ေထာင္ထက္ ဘယ္သူ ပို ေပးဦးမလဲ“ ဟု ေႀကာ့ေႀကာ့လိွုင္ မွရင္နာသံႀကီးျဖင့္ ေႀကျငာေန၏။ ပို ေပးမည့္သူ ရွိပါေစဟု ေအာင္ဆန္းဆုေတာင္းေနသည္။ သို ့ေသာ္လည္း လူအားလံုး မွ ေစာင့္ႀကည့္ႀကလိုေသးသျဖင့္ထပ္ မေပးေတာ့။
ဤၽတြင္ မသႏၱာ မွ ေဒၚစိန္ နားကပ္၍ ဘာ အတြက္မ်ား သူ ့ကို ေလလံဆဲြ၀ယ္ယူရေလသလဲ ဟု အင္တာဗ်ဴး ၏။ ေဒၚစိန္ က မိုက္ ကို ယူ ၍”ဘာအတြက္မွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုေအာင္ဆန္း အရင္က ဆိုင္မွာ စားသြားတာ ၁၀၀၀၀ဖိုးေလာက္ ရွိပါတယ္။ အခု အတိုး နဲ ့ဆို ရင္ ၆၅၀၀၀ ေလာက္ ရွိပါျပီ။အဲဒါေႀကာင့္ ၁၁၀၀၀ ရင္းျပီး သူ ့ကို ခဏေခၚထားလိုက္ ရရင္ ဆိုင္ မွာစားပြဲထိုး လုပ္ခိုင္းမလို ့ပါ။”
ေအာင္ဆန္း ခမ်ာ မ်က္ရည္မ်ား ၀ဲေနေလျပီ။“လုပ္ရက္ လိုက္တာ အန္တီစိန္ရယ္ ၊ ဘာလို ့ဒီေလာက္ေတာင္ ရက္စက္ရတာလဲ။ ဒီမွာျဖင့္ စြံေတာ့မယ့္အေရး ဖ်က္ လိုက္တာလား ၊ မွားပါတယ္ အန္တီစိန္ရယ္အန္တီမွာလည္းကေလးေတြနဲ ့ကြ်န္ေတာ့မွာလည္း အေႀကြးေတြနဲ ့ ့” ဟု ငိုခ်င္းခ်ကာ စင္ေနာက္သို ့ထြက္ေျပးရန္ႀကိဳးစားသျဖင့္အရြယ္ေရာက္ေနျပီျဖစ္ေသာ ေဒၚစိန္သားမ်ား က ၄င္းကို ဖမ္းေခၚထားရေလသည္။
ေနာက္ေတာ့ ေဒၚစိန္ က တစ္ေသာင္းတစ္ေထာင္ ကို ခ်က္ခ်င္းပင္ေပးေလသည္။ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေနမ်ိဳးထြန္းကေတာ့ ပြဲစီစဥ္ခ အရင္းေႀကေတာ့မည္ ဟု တြက္ျပီးျပံဳးျပံဳးႀကီး ျဖင့္ လက္ခံရယူေလ၏။ေအာင္ဆန္းတစ္ေယာက္ခမ်ာ ရုန္းရင္းကန္ရင္းျဖင့္ ေဒၚစိန္ သားမ်ားေနာက္ပါသြားရေလေတာ့သည္။
ဗာလ
Friday, October 9, 2009
ဇရွိေသာ ျငိမ္းခ်မ္း
ဒီပံုေလးက ျငိမ္းခ်မ္းငယ္ႏုစဥ္ ကာလ ကပံုပါ။ ေနမ်ိဳးထြန္း၊ စိုးလြင္၊ေအာင္ထက္ႏွင္႔ ဆင္ၾကီးတို႔ျဖစ္သည္။ သူတို႔ကား ခြက္ပုန္းမ်ားတည္း။ပံုကို ေအာင္ထက္ ေက်းဇူးျပဳပါသည္။ :P
Thursday, October 8, 2009
ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ၾကရာဝယ္ လြိဳင္ဆမ္ဆစ္ညမွာကြယ္
တစ္ေလွလံုး ေၾကာင္႔ ငါးခံုးမတစ္ ေကာင္ပုပ္တဲ႔ အေၾကာင္း ေရးျပီးပါျပီ။ အခု အဲဒီငါးခံုးမ မႏၱေလး ေရာက္တံုး တစ္ေလွလံုးဝိုင္းပုပ္ၾကပံုျပပါဦးမယ္။ ေက်ာင္းေတြျပီးလို႔ ခ်က္ခိုင္Mdy ေရာက္တံုး ဆံုၾကတဲ႔ေနရာကေတာ႔ ၃၅လမ္းက လြိဳင္ဆမ္ဆစ္ ေပါ႔။ ၾကည္႔ၾကပါကၽြန္ေတာ္ေျပာတာလြန္သလားလို႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာ႔မပါပါဘူး။ သူရာေမယရ ကို လံုးဝ လံုးဝ ကင္းတဲ႔ကၽြန္ေတာ္ပါ ( အျမည္းမပါပဲ ေျပာတာပါ )။
ထိုေန႔ညက....
ငေအာင္ ညစာငတ္
သူရိန္...မိန္းမကိုကန္ေတာ႔ျပီးမွ အိမ္ေပၚတက္ခြင္႔ရ
ဆင္ၾကီး....အသည္းကြဲသီခ်င္းသစ္တစ္ညလံုးဆို
ေအာင္စိုးဝင္း....အသားျဖဴေအာင္ အကၤ်ီခၽြတ္ျပီးတစ္ညလံုးအိပ္၊ေနာက္ေန႔ဖ်ား
သက္ခိုင္.....ဗန္းေမာ္တိုက္လမ္းကေခြးမ်ားႏွင္႔တစ္ညလံုးရန္ျဖစ္
ျငိမ္းခ်မ္း.....ဆင္ၾကီးႏွင္႔ အသည္းကြဲသီခ်င္းေဟာင္းတူတူဆို
ငမ်ိဳး.......ေဒြးအမွတ္တရ ဂိုက္ေပးၾကမ္း၊ က်ံဳးေထာင္႔မွာတစ္ညလံုးေဆးလိပ္ေသာက္ေန
ငမင္း....ကဗ်ာအပုဒ္ ၇၀ ခန္႔ေရးျဖစ္သည္ဟုသိရသည္။
( ပံုမ်ားကို ဆင္ၾကီးေခၚ ေဇာ္ႏိုင္လင္းေပးပို႔ပါသည္၊ ၄င္းအားဆဲၾကပါကုန္ ငမူးမ်ား)။
ဒိုက္စ္
ဒိုက္စ္
Wednesday, October 7, 2009
မႏ ၱေလးေလလံပြဲ (၅)
စင္ေနာက္ တြင္ကား အရက္ကြ်န္ ငျဖိဳး ၏ ဦးေဆာင္မွုျဖင့္ႀကိတ္၀ုိင္းေလးျဖစ္ေနေလျပီ။ ေလက်ယ္ေသာ ေက်ာ္စြာေအာင္ ကအားလံုးမေသာက္ရန္ေျပာေသာ္လည္း အသာခိုးေသာက္ ႀကသည္။ ငျဖိဳး ကGrand Royal Whisky ပုလင္းေလးကို အသာခိုးခိုးေသာက္ေနသည္။ သက္ခိုင္ပါလာေသာအရက္ပံုး ကိုလည္း က်န္လူမ်ား ႏွင့္ ခြက္ျပိဳင္လိုက္ေသာက္သည္။
လူပ်ိဳဘ၀ေနာက္ဆံုးည ဟု အားလံုးသေဘာထား ႀကေလသလား မသိ။ေအာင္စိုး၀င္း က ပါ အရက္၀င္ေသာက္ေနေလသည္။ မည္းေသာ အသားအရည္မွာေျပာင္လွ်က္ ခြက္လက္ မျပက္ေစရန္၀ုိင္း၀န္အားေပးေန၏။ထို စဥ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေနမ်ိဳးထြန္း က ေျပးလာျပီး”ပြဲစမွျဖစ္မယ္ကြ ၊ မဟုတ္ရင္မင္းတို ့လည္း ေမွာက္၊ေရွ ့က လူေတြလည္းေမွာက္ ကုန္ ႀက ရင္ ခက္မယ္။ဘယ္သူ အရင္ထြက္မလဲ”ေျပာေလ၏။အားလံုး မာန္ႀကီးေနႀကေသာ္လည္း ေရွ ့ဆံုးမွ ဘယ္သူမထြက္ရဲ။ ကင္းေဟာင္းငျဖိဳး ေရွ ့ဆံုးက ထြက္သင့္သည္ဟု ေျပာသူကေျပာ၊ ေဘးနားက ထိုင္၍ရွက္စႏိုးျဖစ္ေနေသာ ဆရာေဇာ္၀င္းေအာင္ကို ဦးစားေပးသင့္ေႀကာင္း ေျပာသူကေျပာ ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရဲ၀င္းသူ မွ သူ ထြက္ မည္ဟုသူရဲေကာင္းႀကီးပမာထြက္လာသည္။ မိတ္ကပ္အေဖြးသားႏွင့္ ဒိန္းေဒါင္ကဲ့သို့ပံုစံခ်ိဳးထားကာ လိုက္ကာကို မက ေရွ ့သို ့ထြက္သြားေလသည္။
က်န္လူမ်ား အရက္ကို ကမန္းကတန္းဆက္ေမာ့ႀကရင္း ရဲေဆးတင္ေနႀကသည္။
”ေဟာဒီက ရဲ၀င္းပါ“ ဟုဆိုကာ ပရိတ္သတ္ေရွ ့သို ့ ပုဆိုး ေလး ရင္ဘတ္ခ်ီကာရဲ၀င္းထြက္လာေလျပီ။ ပရိတ္သတ္အေပါင္း စကားေျပာ ေနရာမွရပ္၍ ႀကည့္ေနႀကသည္။ဒိုင္လူႀကီး ျဖစ္ေသာ သရဲေလးေကာင္အဖြဲ႔
မေကသြယ္မွ”ကို ရဲ၀င္းသူ ဟာ မ်ိဳးရိုးအရ လူပ်ိဳ စစ္ပါတယ္။ ရည္းစားမရွိဘူးသူလူပ်ိဳႀကီးျဖစ္တဲ့အျပင္ ေဆးစစ္ခ်က္မွတ္တမ္းအရ လြန္ ခဲ့တဲ့သံုးလေလာက္ အထိHIV မရွိပါဘူး။ ေစ်း အေနနဲ ့က အနည္းဆံုး တစ္ေထာင္ လို ့အစက သတ္မွတ္ထားေပမယ္ ့၅၀၀၀ တန္ေတြ ထြက္ျပီး ကုန္ေစ်းႏွုန္းေတြ တက္လာလို ့ အနည္းဆံုး၅၀၀၀ သတ္မွတ္လိုက္ရပါတယ္။ ၅၀၀၀ ထက္ ဘယ္သူ ပို ေပးမွာပါလဲ“ဟုေႀကျငာလိုက္သည္။
ပရိတ္သတ္က ရုတ္တရက္ ဘာသံမွမထြက္လာေသးပါ။ ေစ်းေပးမည့္သူ လက္မရဲေသးပါက အစေစ်းႏွုန္း ကို မသိမသာ ေအာ္ေပးရန္ ေနမ်ိဳးထြန္းကမွာထားေသာ ျမတ္ျမတ္စိုး`၏အသံ ထြက္လာသည္။”၅၀၀၁ က်ပ္ ေပးမယ္“ထို အခါ မွ ပရိတ္သတ္ မ်ားလည္း ရဲတင္းလာျပီး၅၁၀၀ မွ ၆၀၀၀ ေလာက္ထိ အျပိဳင္ေစ်းမ်ားေခၚေနႀကသည္။စက္ကန္းဘက္ခ်္ မွ သဇင္ထိုက္ကလဲ မရမရွိ မရွိလိုက္ရေလေအာင္ ေစ်းျပိဳင္လိုက္ေပးသည္။ မီမီလွိုင္ က ၈၀၀၀ ေပးမည္ဟု ေအာ္လိုက္သည္။
မီမီလင္းထြန္းကလည္း မေခ။ ခ်က္ခ်င္း ၈၅၀၀ ေပးမည္ဟုေႀကျငာလိုက္သည္။ပရိတ္သတ္မ်ား ေစ်းမ်ား အျပိဳင္ေပးေနခ်ိန္၀ယ္ ရဲ၀င္း မွာ လွတပတေကာင္မေလးကေစ်းေပးလွ်င္ တင္ပါးပါလွုပ္ျပီး ၀မ္းသာေနသေလာက္ မလွသူအလွည့္ေရာက္ လွ်င္မ်က္ႏွာညွုိး ႀကသြားသည္ ကို ေတြ ့ရသည္။
ရုတ္တရက္“တစ္သိန္းေပးမယ္“ ဟု ပရိတ္သတ္ေနာက္ဆံုးမွ အသံခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ခု ထြက္လာသည္။အားလံုး အံ့အားသင့္သြားျပီး ေနာက္လွည့္ႀကည့္ႀကသည္။ေစ်းေခၚျပီးေနာက္ ၄င္း ကလည္း ေရွ ့သို ့ေလွ်ာက္၀င္လာသည္။“ဟာ“ ဟု ပရိတ္သတ္အားလံုး မွ တညီတည္းအသံထြက္သြားသည္။၀င္လာသူ ကား အျခားသူ မဟုတ္ ။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ျဖစ္သူေဒါက္တာ နီလာသိန္းေပတည္း။“မင္းတို ့တစ္မ်ိဳးမထင္ႀကနဲ ့ ။တီခ်ာက ရဲ၀င္းကို အိမ္ေထာင္က်သြားမွာမလိုလားေသးဘူးကြဲ ့။ ခု လည္း ဘိတ္ကို လြတ္မလို ့လာေခၚတာ။ ဒီေကာင္ကေလးကဒီလာရွုပ္ေနလို ့ျပန္ေခၚသြားမလို ့“ဆရာမႀကီးက ခပ္တည္တည္ပင္မိန္ ့ႀကားလိုက္သည္။ ရဲ၀င္းမွာကားပါးစပ္ေဟာင္းသားေလးျဖင့္ မ်က္ႏွာေလးငယ္ကာ ဆရာမႀကီးေခၚရာေနာက္သို့လိုက္သြားရေလသည္။ဆရာမႀကီးမွ မသြားခင္ စာရြက္ျဖဴတစ္ရြက္ေပၚတြင္ ေငြတစ္သိန္း ဟုေရးျပီးလက္မွတ္ေရးထိုးေပးလိုက္သည္။ျပီး မွ ရန္ကုန္ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသို လ္ ေငြစာရင္းမွာသြားထုတ္လိုက္ဟုမွာႀကားျပီးျပန္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ေနမ်ိဳးထြန္းမွာ ၀မ္းသာရခက္ ၀မ္းနည္းရခက္မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ဟုတ္ကဲ ့အခါတစ္ရာခန္ ့ေျပာလိုက္ရေပသည္။
ဗာလ
လူပ်ိဳဘ၀ေနာက္ဆံုးည ဟု အားလံုးသေဘာထား ႀကေလသလား မသိ။ေအာင္စိုး၀င္း က ပါ အရက္၀င္ေသာက္ေနေလသည္။ မည္းေသာ အသားအရည္မွာေျပာင္လွ်က္ ခြက္လက္ မျပက္ေစရန္၀ုိင္း၀န္အားေပးေန၏။ထို စဥ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေနမ်ိဳးထြန္း က ေျပးလာျပီး”ပြဲစမွျဖစ္မယ္ကြ ၊ မဟုတ္ရင္မင္းတို ့လည္း ေမွာက္၊ေရွ ့က လူေတြလည္းေမွာက္ ကုန္ ႀက ရင္ ခက္မယ္။ဘယ္သူ အရင္ထြက္မလဲ”ေျပာေလ၏။အားလံုး မာန္ႀကီးေနႀကေသာ္လည္း ေရွ ့ဆံုးမွ ဘယ္သူမထြက္ရဲ။ ကင္းေဟာင္းငျဖိဳး ေရွ ့ဆံုးက ထြက္သင့္သည္ဟု ေျပာသူကေျပာ၊ ေဘးနားက ထိုင္၍ရွက္စႏိုးျဖစ္ေနေသာ ဆရာေဇာ္၀င္းေအာင္ကို ဦးစားေပးသင့္ေႀကာင္း ေျပာသူကေျပာ ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရဲ၀င္းသူ မွ သူ ထြက္ မည္ဟုသူရဲေကာင္းႀကီးပမာထြက္လာသည္။ မိတ္ကပ္အေဖြးသားႏွင့္ ဒိန္းေဒါင္ကဲ့သို့ပံုစံခ်ိဳးထားကာ လိုက္ကာကို မက ေရွ ့သို ့ထြက္သြားေလသည္။
က်န္လူမ်ား အရက္ကို ကမန္းကတန္းဆက္ေမာ့ႀကရင္း ရဲေဆးတင္ေနႀကသည္။
”ေဟာဒီက ရဲ၀င္းပါ“ ဟုဆိုကာ ပရိတ္သတ္ေရွ ့သို ့ ပုဆိုး ေလး ရင္ဘတ္ခ်ီကာရဲ၀င္းထြက္လာေလျပီ။ ပရိတ္သတ္အေပါင္း စကားေျပာ ေနရာမွရပ္၍ ႀကည့္ေနႀကသည္။ဒိုင္လူႀကီး ျဖစ္ေသာ သရဲေလးေကာင္အဖြဲ႔
မေကသြယ္မွ”ကို ရဲ၀င္းသူ ဟာ မ်ိဳးရိုးအရ လူပ်ိဳ စစ္ပါတယ္။ ရည္းစားမရွိဘူးသူလူပ်ိဳႀကီးျဖစ္တဲ့အျပင္ ေဆးစစ္ခ်က္မွတ္တမ္းအရ လြန္ ခဲ့တဲ့သံုးလေလာက္ အထိHIV မရွိပါဘူး။ ေစ်း အေနနဲ ့က အနည္းဆံုး တစ္ေထာင္ လို ့အစက သတ္မွတ္ထားေပမယ္ ့၅၀၀၀ တန္ေတြ ထြက္ျပီး ကုန္ေစ်းႏွုန္းေတြ တက္လာလို ့ အနည္းဆံုး၅၀၀၀ သတ္မွတ္လိုက္ရပါတယ္။ ၅၀၀၀ ထက္ ဘယ္သူ ပို ေပးမွာပါလဲ“ဟုေႀကျငာလိုက္သည္။
ပရိတ္သတ္က ရုတ္တရက္ ဘာသံမွမထြက္လာေသးပါ။ ေစ်းေပးမည့္သူ လက္မရဲေသးပါက အစေစ်းႏွုန္း ကို မသိမသာ ေအာ္ေပးရန္ ေနမ်ိဳးထြန္းကမွာထားေသာ ျမတ္ျမတ္စိုး`၏အသံ ထြက္လာသည္။”၅၀၀၁ က်ပ္ ေပးမယ္“ထို အခါ မွ ပရိတ္သတ္ မ်ားလည္း ရဲတင္းလာျပီး၅၁၀၀ မွ ၆၀၀၀ ေလာက္ထိ အျပိဳင္ေစ်းမ်ားေခၚေနႀကသည္။စက္ကန္းဘက္ခ်္ မွ သဇင္ထိုက္ကလဲ မရမရွိ မရွိလိုက္ရေလေအာင္ ေစ်းျပိဳင္လိုက္ေပးသည္။ မီမီလွိုင္ က ၈၀၀၀ ေပးမည္ဟု ေအာ္လိုက္သည္။
မီမီလင္းထြန္းကလည္း မေခ။ ခ်က္ခ်င္း ၈၅၀၀ ေပးမည္ဟုေႀကျငာလိုက္သည္။ပရိတ္သတ္မ်ား ေစ်းမ်ား အျပိဳင္ေပးေနခ်ိန္၀ယ္ ရဲ၀င္း မွာ လွတပတေကာင္မေလးကေစ်းေပးလွ်င္ တင္ပါးပါလွုပ္ျပီး ၀မ္းသာေနသေလာက္ မလွသူအလွည့္ေရာက္ လွ်င္မ်က္ႏွာညွုိး ႀကသြားသည္ ကို ေတြ ့ရသည္။
ရုတ္တရက္“တစ္သိန္းေပးမယ္“ ဟု ပရိတ္သတ္ေနာက္ဆံုးမွ အသံခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ခု ထြက္လာသည္။အားလံုး အံ့အားသင့္သြားျပီး ေနာက္လွည့္ႀကည့္ႀကသည္။ေစ်းေခၚျပီးေနာက္ ၄င္း ကလည္း ေရွ ့သို ့ေလွ်ာက္၀င္လာသည္။“ဟာ“ ဟု ပရိတ္သတ္အားလံုး မွ တညီတည္းအသံထြက္သြားသည္။၀င္လာသူ ကား အျခားသူ မဟုတ္ ။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ျဖစ္သူေဒါက္တာ နီလာသိန္းေပတည္း။“မင္းတို ့တစ္မ်ိဳးမထင္ႀကနဲ ့ ။တီခ်ာက ရဲ၀င္းကို အိမ္ေထာင္က်သြားမွာမလိုလားေသးဘူးကြဲ ့။ ခု လည္း ဘိတ္ကို လြတ္မလို ့လာေခၚတာ။ ဒီေကာင္ကေလးကဒီလာရွုပ္ေနလို ့ျပန္ေခၚသြားမလို ့“ဆရာမႀကီးက ခပ္တည္တည္ပင္မိန္ ့ႀကားလိုက္သည္။ ရဲ၀င္းမွာကားပါးစပ္ေဟာင္းသားေလးျဖင့္ မ်က္ႏွာေလးငယ္ကာ ဆရာမႀကီးေခၚရာေနာက္သို့လိုက္သြားရေလသည္။ဆရာမႀကီးမွ မသြားခင္ စာရြက္ျဖဴတစ္ရြက္ေပၚတြင္ ေငြတစ္သိန္း ဟုေရးျပီးလက္မွတ္ေရးထိုးေပးလိုက္သည္။ျပီး မွ ရန္ကုန္ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသို လ္ ေငြစာရင္းမွာသြားထုတ္လိုက္ဟုမွာႀကားျပီးျပန္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ေနမ်ိဳးထြန္းမွာ ၀မ္းသာရခက္ ၀မ္းနည္းရခက္မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ဟုတ္ကဲ ့အခါတစ္ရာခန္ ့ေျပာလိုက္ရေပသည္။
ဗာလ
Tuesday, October 6, 2009
မႏ ၱေလးေလလံပြဲ (၄)
ေကာင္းကင္က မိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မႏၱေလးကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ ပထမသုတ္ မေက်ာင္းသား မ်ားေလလံပြဲ မွာတကယ္ပင္အေကာင္အထည္ေပၚလာေလျပီ။ ကပြဲရံု တဘက္တစ္ခ်က္က လည္းေစ်းဆိုင္တစ္ခ်ိဳ ့လာဖြင့္ သည္။စပီကာ မွာ ပြဲမစခင္ ကာရာအိုေက အေနျဖင့္ ဒိုင္လူႀကီးမ်ား ျဖစ္ေသာေႀကာ့ေႀကာ့လွုိင္ ၊ မအိအိ၀င္း ႏွင့္ သရဲေလးေကာင္ တို ့က အလွည့္ႀကအူေနႀကေလျပီ။“ ဒို ့ကေတာ့ဒို ့ကေတာ့ ေယာက်္ားရရင္ ငွက္ေပ်ာသီးေကြ်းမယ္“ ဟု စပီကာ မွေညာင္နာနာ ေအာ္လိုက္သံမွာ အီးဘုရင္မအီးေႀကာ့ ၏ရင္တြင္းျဖစ္မ်ားေဖာ္က်ဴးေနေလသည္လားမသိ။သရဲေလးေကာင္ က လည္း ဘယ္လို မွ စပ္ဟပ္မရႏိုင္ေသာ ဟာမို နီ ျဖင့္အီးေႀကာ့အသံအဆံုး “ ငွက္ေပ်ာသီးေကြ်းမယ္ လို ့..ဟင့္ဟင့္ “ဟုလုိက္လံ ေဖာ္လိုလိုက္ေနႀကသည္။ အိအိ၀င္းမွာေတာ့ မ်က္ေထာက္နီႀကီးျဖင့္ေယာက်္ား ေနမ်ိဳးထြန္း ဧည့္ခံေနသည္ကို လိုက္ႀကည့္ေနသျဖင့္သီခ်င္းမဆိုႏိုင္အားေသးပါ။ဧည့္သည္မိန္းကေလးမ်ားသာမက ေလ့လာသူ ေယာက်္ားသားမ်ားလည္း ေရာက္လာေနႀကေလျပီ။
သက္ခိုင္ကေတာ့ အႀကံရွိသူ ပီပီ အေဖ်ာ္ရည္မ်ားထဲတြင္ယမကာမ်ား ေရာေပးထားသည္။ေနမ်ိဳးထြန္းက လည္း ဘယ္လို မွမစြံႏိုင္သည့္ ဤလူမ်ား ေရာင္းထြက္ေရးအတြက္ယမကာ ေရာရန္သေဘာတူထားသည္။ယမကာ သည္ ခ်စ္ျခင္းကို အားေပးသည္မဟုတ္ပါေလာ။ေတာ္ရံုတန္ရုံမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ယမကာေသာက္ျပီးမွႀကည့္လွ်င္ အလြန္ပင္လွပသြားႀကသည္မဟုတ္ေလာ။ မီးဆလိုက္မ်ားကို လည္း သေဘၤာသား သူရ ၏ ေထာက္ပံ့မွုျဖင့္ စီစဥ္ထားသည္။ ယမကာ ႏွင့္ မီးဆလိုက္မ်ား ပါလွ်င္ အက်ည္းတန္သူမ်ားပင္ ႀကည့္ေကာင္းသြားမည္ဟု တြက္ထားႀကသည္။
ပရိတ္သတ္မ်ား မွာ မ်ားလာျပီျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ိဳ ့ မွာ ေဖ်ာ္ရည္ မ်ား ေသာက္၍စကားမ်ားေဖာင္ဖြဲ ့ရင္း စင္ေပၚသို ့လွမ္းလွမ္းႀကည့္ေနသည္။
ဒိုင္ ခ်ဳပ္ ေႀကာ့ေႀကာ့လိွုင္ မွာဆိုလိုက္ေသာက္လိုက္ျဖင့္အေတာ္မူးေနေလျပီ။ မူးေနျပီျဖစ္ေသာေႀကာင့္သီခ်င္းပင္မဆိုႏိုင္ေတာ့။ လ်ာေလးအာေလးျဖင့္“ ကြ ေရာက္လာ ႀကတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသို လ္ ညီအစ္မမ်ား ခင္ဗ်ား. ေဆာ္ရီးရွင္။ အခု ေလလံပြဲစတင္ေတာ့ မွာျဖစ္လို ့ဂုဏ္ျပဳရင္းေနာက္တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္လိုက္ႀကပါစို ့လားရွင္“ဟု ေႀကျငာလိုက္ရာအားလံုး ခြက္ကုိယ္စီ ကိုင္ေျမွာက္၍“လင္ေယာက်္ားေပါမ်ားပါေစ“ ဟု အားလံုး၀ိုင္း၀န္းဆုေတာင္းလိုက္ႀကသည္။အီးေႀကာ့္က ေနာက္တစ္ေခါက္ ခြက္ ထပ္ထည့္၍“ေနာက္တစ္ခြက္ေလာက္ ထပ္ဂုဏ္ျပဳလိုက္ႀကပါစို ့လား“ေျပာရင္း ေနာက္တစ္ခြက္ေမာ့လိုက္ရာ အားလံုး လည္းလိုက္ေသာက္ႀကေလသည္။ဤသို ့ဂုဏ္ျပဳေနလိုက္ရာ ေမွာက္သူေမွာက္ ၊အန္သူ အန္ျဖစ္သူမ်ားလာေသာေႀကာင့္မအိအိ၀င္း က အီးေႀကာ့ထံမွ မိုက္ကိုဆြဲယူ ျပီး“အားလံုး ပြဲစပါျပီ ထပ္ေသာက္စရာမလို ေတာ့ပါဘူး“ ဟုဆို လိုက္ မွ မူးေနေသာပ်ိဳပ်ိဳအိုအို ပရိတ္သတ္မ်ားေခါင္းေထာင္ကာ စင္ျမင့္စီကိုလွမ္းႀကည့္ေနႀကသည္။
ဗာလ
သက္ခိုင္ကေတာ့ အႀကံရွိသူ ပီပီ အေဖ်ာ္ရည္မ်ားထဲတြင္ယမကာမ်ား ေရာေပးထားသည္။ေနမ်ိဳးထြန္းက လည္း ဘယ္လို မွမစြံႏိုင္သည့္ ဤလူမ်ား ေရာင္းထြက္ေရးအတြက္ယမကာ ေရာရန္သေဘာတူထားသည္။ယမကာ သည္ ခ်စ္ျခင္းကို အားေပးသည္မဟုတ္ပါေလာ။ေတာ္ရံုတန္ရုံမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ယမကာေသာက္ျပီးမွႀကည့္လွ်င္ အလြန္ပင္လွပသြားႀကသည္မဟုတ္ေလာ။ မီးဆလိုက္မ်ားကို လည္း သေဘၤာသား သူရ ၏ ေထာက္ပံ့မွုျဖင့္ စီစဥ္ထားသည္။ ယမကာ ႏွင့္ မီးဆလိုက္မ်ား ပါလွ်င္ အက်ည္းတန္သူမ်ားပင္ ႀကည့္ေကာင္းသြားမည္ဟု တြက္ထားႀကသည္။
ပရိတ္သတ္မ်ား မွာ မ်ားလာျပီျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ိဳ ့ မွာ ေဖ်ာ္ရည္ မ်ား ေသာက္၍စကားမ်ားေဖာင္ဖြဲ ့ရင္း စင္ေပၚသို ့လွမ္းလွမ္းႀကည့္ေနသည္။
ဒိုင္ ခ်ဳပ္ ေႀကာ့ေႀကာ့လိွုင္ မွာဆိုလိုက္ေသာက္လိုက္ျဖင့္အေတာ္မူးေနေလျပီ။ မူးေနျပီျဖစ္ေသာေႀကာင့္သီခ်င္းပင္မဆိုႏိုင္ေတာ့။ လ်ာေလးအာေလးျဖင့္“ ကြ ေရာက္လာ ႀကတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသို လ္ ညီအစ္မမ်ား ခင္ဗ်ား. ေဆာ္ရီးရွင္။ အခု ေလလံပြဲစတင္ေတာ့ မွာျဖစ္လို ့ဂုဏ္ျပဳရင္းေနာက္တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္လိုက္ႀကပါစို ့လားရွင္“ဟု ေႀကျငာလိုက္ရာအားလံုး ခြက္ကုိယ္စီ ကိုင္ေျမွာက္၍“လင္ေယာက်္ားေပါမ်ားပါေစ“ ဟု အားလံုး၀ိုင္း၀န္းဆုေတာင္းလိုက္ႀကသည္။အီးေႀကာ့္က ေနာက္တစ္ေခါက္ ခြက္ ထပ္ထည့္၍“ေနာက္တစ္ခြက္ေလာက္ ထပ္ဂုဏ္ျပဳလိုက္ႀကပါစို ့လား“ေျပာရင္း ေနာက္တစ္ခြက္ေမာ့လိုက္ရာ အားလံုး လည္းလိုက္ေသာက္ႀကေလသည္။ဤသို ့ဂုဏ္ျပဳေနလိုက္ရာ ေမွာက္သူေမွာက္ ၊အန္သူ အန္ျဖစ္သူမ်ားလာေသာေႀကာင့္မအိအိ၀င္း က အီးေႀကာ့ထံမွ မိုက္ကိုဆြဲယူ ျပီး“အားလံုး ပြဲစပါျပီ ထပ္ေသာက္စရာမလို ေတာ့ပါဘူး“ ဟုဆို လိုက္ မွ မူးေနေသာပ်ိဳပ်ိဳအိုအို ပရိတ္သတ္မ်ားေခါင္းေထာင္ကာ စင္ျမင့္စီကိုလွမ္းႀကည့္ေနႀကသည္။
ဗာလ
မႏ ၱေလးေလလံပြဲ (၃)
(၅) ျငိမ္းခ်မ္း ေစာတင္ေမာင္၏ ျပိဳင္ဘက္ ဗိုက္ကေလး မွာ ကား မိန္းမရရန္အတြက္ဆို လွ်င္ခ်ီးကားပဲဆြဲရဆြဲရ ႀကိဳးစားခ်င္သူ ျဖစ္သည္။ အသဲကြဲ ဒဏ္ရာမ်ား ရွိေသာလည္းတက္ႀကြေသာ ႀကက္ဖတစ္ေကာင္ အေနျဖင့္ လူျဖစ္က်ိဳး နပ္လို လွျပီျဖစ္သည္။ သို့ေသာ္ အျဖစ္က လည္း မရွိ။ ျငိမ္းခ်မ္းဟု ဆို လွ်င္ မိန္းကေလးမ်ား သာမကအေျခာက္မ်ား ပင္ ေရွာင္ႀကသည္ျဖစ္ရာ ဤ ေလလံပြဲသည္သာ ၄င္းအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္ေလသည္။ ေရာင္းမထြက္ခဲ့ပါက အဆစ္အေနျဖင့္ ထည့္ေပးလိုက္ရန္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး အား သြား ေရာက္ ဂါရ၀ ျပဳ ထားျပီး ျဖစ္ေလသည္။
(၆) ျမတ္သူရဗိုလ္ တစ္ေခာတ္တစ္ခါ က လူငယ္ေျခသြက္ တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ေကာင္းစားခဲ့ဘူးသည္။ သို ့ေသာ္ ေကာက္ရိုးပံု ေစာင့္ရင္းျဖင့္အခ်ိန္ကုန္ကာ ေယာက္်ားဘ၀ကို ညည္းေငြ ့ေနျပီျဖစ္ေႀကာင္းေျပာဆို သံႀကား၏။ကမၻာပါတ္ေနေသာသေဘာၤသား တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ သေဘၤာသားလို ခ်င္သူမိန္းကေလးမ်ား အႀကိဳက္ျဖစ္ဖြယ္ရွိသည္။
(၇)ေဇာ္ႏိုင္လင္း(ခ) ဆင္ႀကီး ေသာက္လံုးႀကီးလွေသာ ဆင္ႀကီး ကို မိဘမ်ားကလည္း မကယ္တင္ႏိုင္။အိမ္ေထာင္လ်က္သား ခ် ေပးခ်င္ေသာ္လည္း နယ္တစ္၀ိုက္ မွ မိန္းကေလးရွင္မ်ား ကေခြးသာအျမီးျဖတ္ေပးစားလိုက္ခ်င္ႀကသည္။ ေဇာ္ႏိုင္လင္း ဆိုလွ်င္ေတာ့ေပးစားရန္စိတ္မကူးႀက။ သို ့ေသာ္သေဘာေကာင္းျပီး အလိုလိုက္လိမ္ ့မည္ထင္ႀကေသာ မိန္းကေလးမ်ား စိတ္၀င္စား ေပလိမ့္မည္။ အေညာင္းမိေနေသာမိန္းကေလးမ်ား ဆင္နင္းခံရန္ ၀ယ္ယူေကာင္း၀ယ္ယူလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။
(၈)ေအာင္ဆန္းသခင္ေအာင္ဆန္းလို ေတာ့ အဟုတ္ေနရာမထူးခြ်န္လွပါ။သို ့ေသာ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကဲ့သို ့ တစ္ေခတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေလသည္။ တဏွာတြင္ ငျဖိဳးကိုမမီေသာ္လည္း အေတာ္ပင္ ေျခလွမ္းသြက္သည္။ စိတၱဇ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အားထားဖြယ္။
(၉) ဆရာေဇာ္၀င္းေအာင္ ဆရာေဇာ္၀င္းေအာင္ တစ္ေယာက္ ဘယ္ႏွယ့္ေႀကာင့္မ်ား ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ေရာ ၍ ၀င္ေရာက္ အေရြးခံရေလသနည္း။ သူ ခ်ိန္ဖူး ေသာ ေက်ာင္းသူေလးမ်ား ပင္ အိမ္ေထာင္က်၍ ကေလးတြဲလဲ ျဖစ္ေနခ်ိန္၀ယ္ ကံႀကမၼာ ျငိဳးမွိန္လွေသာေႀကာင့္ တစ္ေယာက္တည္းလူပ်ိဳ သိုး လြန္ ႀကီး ျဖစ္က်န္ေနခဲ့သူျဖစ္သည္။ အတန္းတူ ဆရာမမ်ား ႏွင့္ လည္း မရည္ငံခဲ့။ ရပ္ကြက္ထဲမွမေခ်ာကို လည္း ႀကံေဆာင္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပဲ အရံွုးသမားႀကီးလံုး လံုးျဖစ္ေနခဲ့ေလသည္။ ထို ့ေႀကာင့္ ေနာက္ဆံုး ရဲ၀င္းသူ ကို ဆရာျပန္တင္ကာဤေလလံပြဲတြင္ တင္၍ ေရာင္းခ်ႀကည့္ရန္ မရဲတရဲ ႀကိဳးစားႀကည့္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
(၁၀) ရဲ၀င္းသူဆရာေလးရဲ၀င္းသူ မွာေတာ့ မိန္းမရေရး ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရ ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ဤပဲြတြင္ မျဖစ္မေန ၀င္ေရာက္ ႏြဲဖို ့ရန္ျပင္ဆင္ထားသည္။ မိတ္ကပ္ေအာင္ေအာင္ ႏွင့္လည္း ပြဲေန ့အတြက္ စာခ်ဳပ္ျပီးျဖစ္သည္။
(၁၁) မ်ိဳးဆက္ အခါတစ္ပါး က ေသာက္စားေပ်ာ္ပါးခဲ့ဘူးေလ၏။ အိမ္ေထာင္ေရး လကၡဏာကပါလာပံုမရ။ ေကာင္းေကာင္းေနခဲ့ေသာ္လည္း မိန္းမ မရပါ။ စာတို ေပစမ်ား ေရး၍အနိမ့္ဆံုး ရည္မွန္းခ်က္ ျမန္မာျပည္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြႏိုင္ သမၼတႀကီးႏွင့္ အျမင့္ဆံုးရည္မွန္းခ်က္ မွာ မိန္းမရရန္ျဖစ္ေလသည္။ ထို ့ေႀကာင့္စီစဥ္သူမ်ား က စီစဥ္ေပးလာေသာအခါ ရွက္ တတ္ေသာ္လည္း ေလလံပြဲ တြင္ စြန့္စားႀကည့္ ရန္ဆံုးျဖတ္ျပီး မႏ ၱေလးသို ့ထြက္လာသူျဖစ္သည္။
အထူးဧည့္သည္ေတာ္ ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံ ပြဲစဥ္အတြက္ ကုန္ပစၥည္းပုရိသ စာရင္းပိတ္ခ်ိန္၀ယ္ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံတစ္ေယာက္ အရက္ပုလင္းႀကီးမ လာျပီး ပုဆိုးစြန္ေတာင္ဆြဲကာေရာက္လာသည္။ စာရင္းပိတ္ျပီးခ်ိန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆရာ ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ေနမ်ိဳးထြန္း ခမ်ာ အေတာ္ေခါင္းစား၍ အထူးဧည့္သည္ေတာ္ အေနျဖင့္ထည့္သြင္းေပးရေလသည္။ ၄င္းေနာက္ သက္ခိုင္ ႏွင့္ ေအာင္သူ မွာလည္းႀကားျဖတ္အေနျဖင့္ ၀င္ေရာက္ ဦးမည္ျဖစ္သည္။
ဗာလ
(၆) ျမတ္သူရဗိုလ္ တစ္ေခာတ္တစ္ခါ က လူငယ္ေျခသြက္ တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ေကာင္းစားခဲ့ဘူးသည္။ သို ့ေသာ္ ေကာက္ရိုးပံု ေစာင့္ရင္းျဖင့္အခ်ိန္ကုန္ကာ ေယာက္်ားဘ၀ကို ညည္းေငြ ့ေနျပီျဖစ္ေႀကာင္းေျပာဆို သံႀကား၏။ကမၻာပါတ္ေနေသာသေဘာၤသား တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ သေဘၤာသားလို ခ်င္သူမိန္းကေလးမ်ား အႀကိဳက္ျဖစ္ဖြယ္ရွိသည္။
(၇)ေဇာ္ႏိုင္လင္း(ခ) ဆင္ႀကီး ေသာက္လံုးႀကီးလွေသာ ဆင္ႀကီး ကို မိဘမ်ားကလည္း မကယ္တင္ႏိုင္။အိမ္ေထာင္လ်က္သား ခ် ေပးခ်င္ေသာ္လည္း နယ္တစ္၀ိုက္ မွ မိန္းကေလးရွင္မ်ား ကေခြးသာအျမီးျဖတ္ေပးစားလိုက္ခ်င္ႀကသည္။ ေဇာ္ႏိုင္လင္း ဆိုလွ်င္ေတာ့ေပးစားရန္စိတ္မကူးႀက။ သို ့ေသာ္သေဘာေကာင္းျပီး အလိုလိုက္လိမ္ ့မည္ထင္ႀကေသာ မိန္းကေလးမ်ား စိတ္၀င္စား ေပလိမ့္မည္။ အေညာင္းမိေနေသာမိန္းကေလးမ်ား ဆင္နင္းခံရန္ ၀ယ္ယူေကာင္း၀ယ္ယူလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။
(၈)ေအာင္ဆန္းသခင္ေအာင္ဆန္းလို ေတာ့ အဟုတ္ေနရာမထူးခြ်န္လွပါ။သို ့ေသာ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကဲ့သို ့ တစ္ေခတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေလသည္။ တဏွာတြင္ ငျဖိဳးကိုမမီေသာ္လည္း အေတာ္ပင္ ေျခလွမ္းသြက္သည္။ စိတၱဇ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အားထားဖြယ္။
(၉) ဆရာေဇာ္၀င္းေအာင္ ဆရာေဇာ္၀င္းေအာင္ တစ္ေယာက္ ဘယ္ႏွယ့္ေႀကာင့္မ်ား ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ေရာ ၍ ၀င္ေရာက္ အေရြးခံရေလသနည္း။ သူ ခ်ိန္ဖူး ေသာ ေက်ာင္းသူေလးမ်ား ပင္ အိမ္ေထာင္က်၍ ကေလးတြဲလဲ ျဖစ္ေနခ်ိန္၀ယ္ ကံႀကမၼာ ျငိဳးမွိန္လွေသာေႀကာင့္ တစ္ေယာက္တည္းလူပ်ိဳ သိုး လြန္ ႀကီး ျဖစ္က်န္ေနခဲ့သူျဖစ္သည္။ အတန္းတူ ဆရာမမ်ား ႏွင့္ လည္း မရည္ငံခဲ့။ ရပ္ကြက္ထဲမွမေခ်ာကို လည္း ႀကံေဆာင္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပဲ အရံွုးသမားႀကီးလံုး လံုးျဖစ္ေနခဲ့ေလသည္။ ထို ့ေႀကာင့္ ေနာက္ဆံုး ရဲ၀င္းသူ ကို ဆရာျပန္တင္ကာဤေလလံပြဲတြင္ တင္၍ ေရာင္းခ်ႀကည့္ရန္ မရဲတရဲ ႀကိဳးစားႀကည့္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
(၁၀) ရဲ၀င္းသူဆရာေလးရဲ၀င္းသူ မွာေတာ့ မိန္းမရေရး ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရ ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ဤပဲြတြင္ မျဖစ္မေန ၀င္ေရာက္ ႏြဲဖို ့ရန္ျပင္ဆင္ထားသည္။ မိတ္ကပ္ေအာင္ေအာင္ ႏွင့္လည္း ပြဲေန ့အတြက္ စာခ်ဳပ္ျပီးျဖစ္သည္။
(၁၁) မ်ိဳးဆက္ အခါတစ္ပါး က ေသာက္စားေပ်ာ္ပါးခဲ့ဘူးေလ၏။ အိမ္ေထာင္ေရး လကၡဏာကပါလာပံုမရ။ ေကာင္းေကာင္းေနခဲ့ေသာ္လည္း မိန္းမ မရပါ။ စာတို ေပစမ်ား ေရး၍အနိမ့္ဆံုး ရည္မွန္းခ်က္ ျမန္မာျပည္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြႏိုင္ သမၼတႀကီးႏွင့္ အျမင့္ဆံုးရည္မွန္းခ်က္ မွာ မိန္းမရရန္ျဖစ္ေလသည္။ ထို ့ေႀကာင့္စီစဥ္သူမ်ား က စီစဥ္ေပးလာေသာအခါ ရွက္ တတ္ေသာ္လည္း ေလလံပြဲ တြင္ စြန့္စားႀကည့္ ရန္ဆံုးျဖတ္ျပီး မႏ ၱေလးသို ့ထြက္လာသူျဖစ္သည္။
အထူးဧည့္သည္ေတာ္ ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံ ပြဲစဥ္အတြက္ ကုန္ပစၥည္းပုရိသ စာရင္းပိတ္ခ်ိန္၀ယ္ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဇံတစ္ေယာက္ အရက္ပုလင္းႀကီးမ လာျပီး ပုဆိုးစြန္ေတာင္ဆြဲကာေရာက္လာသည္။ စာရင္းပိတ္ျပီးခ်ိန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆရာ ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ေနမ်ိဳးထြန္း ခမ်ာ အေတာ္ေခါင္းစား၍ အထူးဧည့္သည္ေတာ္ အေနျဖင့္ထည့္သြင္းေပးရေလသည္။ ၄င္းေနာက္ သက္ခိုင္ ႏွင့္ ေအာင္သူ မွာလည္းႀကားျဖတ္အေနျဖင့္ ၀င္ေရာက္ ဦးမည္ျဖစ္သည္။
ဗာလ
Monday, October 5, 2009
သူ ့အမွား
ရန္ကုန္ေရြလိပ္ျပာ ဟိုတယ္
သကၠရာဇ္ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ခန္ ့
ဟိုတယ္မွာေရြဂံုတိုင္ သံဃ ေဆးရံု အနားတြင္ရွိေလသည္။ ပု ပု ကြကြ အညာသားလို လူတစ္ေယာက္ ဆာလာအိတ္ ႀကီးႏွင့္ စာအုပ္ထူႀကီးကိုင္ကာ ေရခဲဆိုင္ ကားမွတ္တိုင္မွာ ၃၆ ကားေပၚမွဆင္းလာသည္။
ေဘးနားရွိ ပန္းခ်ီပန္းပုေက်ာင္းထဲသို ့၀င္မလို လုပ္ျပီးမွ ေရြလိပ္ျပာဟို တယ္ထဲသို ့ခပ္တည္တည္၀င္ေရာက္သြားေလ၏။
ဟို တယ္ဧည့္ႀကိဳ ငွာန ေရွ ့တြင္ ၄င္း၏ေျမြခြံလက္ဆြဲအိတ္ႀကီးကို ခ် ျပီး စာအုပ္ ထူႀကီး ကို စားပြဲေပၚသို ့ပစ္တင္လိုက္သည္။ စာအုပ္အဖံုး ရုတ္တရက္လန္သြားစဥ္ ဧည့္ႀကိဳစာေရးက ကမန္းကတန္း ဖတ္လိုက္ရသည္။ ဘယ္လို လူမွန္းမသိခင္ လူကဲခတ္ေနရသည္မဟုတ္လား။ စာအုပ္ေပၚတြင္ object oriented programming (C++) ဟု ေရးထားသည္ကို နားမလည္စြာပင္ဖတ္လိုက္မိသည္။ ဘယ္က သူေငွးသား စာတတ္ေလးဘာလိမ့္။သို ့တည္းမဟုတ္ ဖိုထိုးရင္း ဖိုေအာင္လာေသာ
အဂၢရိတ္ဆရာမ်ားေလာ။ ေက်ာက္တြင္းသေငွးမ်ားလားမသိသျဖင့္ ပ်ဴပ်ဴငွာငွာျဖင့္
"ဆရာ အခန္းယူမွာလား"
အညာသား။ ။ "ယူမွာေပါ့ကြ။ ဒီလာတာ တည္းဖို ့ပဲဥစၥာ"
ဧည့္ႀကိဳ။ ။ "ဘယ္ႏွစ္ရက္လဲဆရာ"
အညာသား။ ။ "က်ဳပ္က ဒီမွာ စာေမးပြဲလာေျဖတာ။ တစ္လျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ႏွစ္လျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ရတယ္မဟုတ္လား"
ဧည့္ႀကိဳ။ ။ "ရပါတယ္ဆရာ၊ ဒီမွာ က ရန္ကုန္မွာ အသန္ ့ဆံုးဟိုတယ္ဆို ေတာ့ တစ္ညကို ၈၀၀၀ ယူပါတယ္။ တစ္လလံုးေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာနဲ ့ေျပာျပီးေလ်ာ့ေပးပါမယ့္ ခင္ဗ်"
အညာသား မ်က္ႏွာမွာ ရုတ္တရက္မည္း သြားသည္။ မည္းရာမွ နီသြားသည္။ စကားထစ္ထစ္ျဖင့္
"တစ္ညကို ၈၀၀၀ ၊ ဘာဗ် ၊ တစ္ည ၈၀ ဆိုရင္ ေတာ့ ဒီမွာတည္းမလို ့ပဲ။ ခင္ဗ်ားတို ့ဟာက ေစ်းႀကီးလြန္းတယ္ဗ်ာ၊ က်ဳပ္ အမ်ိဳးအိမ္ပဲသြားတည္းေတာ့မယ္"
ဟု ခပ္တည္တည္ ေျပာျပီး အိတ္ႀကီးႏွင့္ စာအုပ္ကို မကာ ပန္းခ်ီပန္းပု ေက်ာင္း၀င္းဘက္သို ့ျပန္ေလွ်ာက္သြားေလသည္။
ဧည့္ႀကိဳ မွာ ရုတ္တရက္ဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနရာမွ ေဒါသထြက္လာကာ
"ဘယ္က ေတာသားဗိုက္ကေလး က ဟိုတယ္လို ေနရာမွာ လာတည္းခ်င္ရတာလဲမသိ"
ဟု ျမည္တြန္ေတာက္တီးက်န္ေနခဲ့ေလသည္။
(ဆရာျငိမ္းခ်မ္း၏ကိုယ္ေတြ ့မွတ္တမ္း ျဖစ္ပါသည္။)
ဗာလ
သကၠရာဇ္ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ခန္ ့
ဟိုတယ္မွာေရြဂံုတိုင္ သံဃ ေဆးရံု အနားတြင္ရွိေလသည္။ ပု ပု ကြကြ အညာသားလို လူတစ္ေယာက္ ဆာလာအိတ္ ႀကီးႏွင့္ စာအုပ္ထူႀကီးကိုင္ကာ ေရခဲဆိုင္ ကားမွတ္တိုင္မွာ ၃၆ ကားေပၚမွဆင္းလာသည္။
ေဘးနားရွိ ပန္းခ်ီပန္းပုေက်ာင္းထဲသို ့၀င္မလို လုပ္ျပီးမွ ေရြလိပ္ျပာဟို တယ္ထဲသို ့ခပ္တည္တည္၀င္ေရာက္သြားေလ၏။
ဟို တယ္ဧည့္ႀကိဳ ငွာန ေရွ ့တြင္ ၄င္း၏ေျမြခြံလက္ဆြဲအိတ္ႀကီးကို ခ် ျပီး စာအုပ္ ထူႀကီး ကို စားပြဲေပၚသို ့ပစ္တင္လိုက္သည္။ စာအုပ္အဖံုး ရုတ္တရက္လန္သြားစဥ္ ဧည့္ႀကိဳစာေရးက ကမန္းကတန္း ဖတ္လိုက္ရသည္။ ဘယ္လို လူမွန္းမသိခင္ လူကဲခတ္ေနရသည္မဟုတ္လား။ စာအုပ္ေပၚတြင္ object oriented programming (C++) ဟု ေရးထားသည္ကို နားမလည္စြာပင္ဖတ္လိုက္မိသည္။ ဘယ္က သူေငွးသား စာတတ္ေလးဘာလိမ့္။သို ့တည္းမဟုတ္ ဖိုထိုးရင္း ဖိုေအာင္လာေသာ
အဂၢရိတ္ဆရာမ်ားေလာ။ ေက်ာက္တြင္းသေငွးမ်ားလားမသိသျဖင့္ ပ်ဴပ်ဴငွာငွာျဖင့္
"ဆရာ အခန္းယူမွာလား"
အညာသား။ ။ "ယူမွာေပါ့ကြ။ ဒီလာတာ တည္းဖို ့ပဲဥစၥာ"
ဧည့္ႀကိဳ။ ။ "ဘယ္ႏွစ္ရက္လဲဆရာ"
အညာသား။ ။ "က်ဳပ္က ဒီမွာ စာေမးပြဲလာေျဖတာ။ တစ္လျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ႏွစ္လျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ရတယ္မဟုတ္လား"
ဧည့္ႀကိဳ။ ။ "ရပါတယ္ဆရာ၊ ဒီမွာ က ရန္ကုန္မွာ အသန္ ့ဆံုးဟိုတယ္ဆို ေတာ့ တစ္ညကို ၈၀၀၀ ယူပါတယ္။ တစ္လလံုးေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာနဲ ့ေျပာျပီးေလ်ာ့ေပးပါမယ့္ ခင္ဗ်"
အညာသား မ်က္ႏွာမွာ ရုတ္တရက္မည္း သြားသည္။ မည္းရာမွ နီသြားသည္။ စကားထစ္ထစ္ျဖင့္
"တစ္ညကို ၈၀၀၀ ၊ ဘာဗ် ၊ တစ္ည ၈၀ ဆိုရင္ ေတာ့ ဒီမွာတည္းမလို ့ပဲ။ ခင္ဗ်ားတို ့ဟာက ေစ်းႀကီးလြန္းတယ္ဗ်ာ၊ က်ဳပ္ အမ်ိဳးအိမ္ပဲသြားတည္းေတာ့မယ္"
ဟု ခပ္တည္တည္ ေျပာျပီး အိတ္ႀကီးႏွင့္ စာအုပ္ကို မကာ ပန္းခ်ီပန္းပု ေက်ာင္း၀င္းဘက္သို ့ျပန္ေလွ်ာက္သြားေလသည္။
ဧည့္ႀကိဳ မွာ ရုတ္တရက္ဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနရာမွ ေဒါသထြက္လာကာ
"ဘယ္က ေတာသားဗိုက္ကေလး က ဟိုတယ္လို ေနရာမွာ လာတည္းခ်င္ရတာလဲမသိ"
ဟု ျမည္တြန္ေတာက္တီးက်န္ေနခဲ့ေလသည္။
(ဆရာျငိမ္းခ်မ္း၏ကိုယ္ေတြ ့မွတ္တမ္း ျဖစ္ပါသည္။)
ဗာလ
အမွတ္တရ Photo
Internet မွာေလွ်ာက္ၾကည္႔ရင္း ရန္ကင္းေတာင္ နဲ႔ ေအာင္ပင္လယ္ photo ေလးေတြ ကို ဒီဆိုဒ္မွာ http://www.yanaung.net/ ေတြ႔လို႔ တင္လိုက္ပါတယ္။
Sunday, October 4, 2009
ခ်စ္သူ႔ျမိဳ႔ႏွင္႔ အနီးတဝိုက္
ႏိုင္ငံရပ္ျခားကို အထင္ၾကီး၍ လာေရာက္ရေသာ သူမဟုတ္လွ်င္ ရန္ကုန္ (သို႔) ဇာတိေျမကို လြမ္းမိမည္ ဧကန္ျဖစ္သည္။ ဘဝရဲ႔ အႏွစ္၃၀ နီးပါး ရွင္သန္ ၾကီးျပင္းခဲ႔ရာ ပတ္ဝန္းက်င္အားမည္သို႔ ေမ႔ထားႏိုင္မည္နည္း။ လိုအပ္ခ်က္မ်ားစြာ ရွိေနေသာ္လည္း မိမိ၏ ဇာတိေျမသည္သာလွ်င္ ေနေပ်ာ္ရႊင္ေပ်ာ္စရာ အရပ္မဟုတ္ပါေလာ။
စကၤာပူေျမသည္ ရန္ကုန္ႏွင္႔ မ်ားစြာမေဝးလွေသာ အရပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္ဟု မည္သည္႔အခါမွ် မထင္ခဲ႔မိေပ။ခ်န္ဂီေလဆိပ္တြင္ ေလယာဥ္ဘီးစတင္ခ် စဥ္ကတည္းက ဦးစြာ လြမ္းဆြတ္မိသည္ မွာ ရန္ကုန္ေျမျဖစ္သည္။ ~~' ျမင္စိုင္း၊ ပင္းယ၊အင္းဝ၊ကုန္းေဘာင္...ကခ်င္၊ကယား၊ကရင္၊ခ်င္း၊ ဗမာ၊မြန္၊ရခိုင္၊ရွမ္း တစိတ္တဝမ္းညီေနာင္ ျပည္ေထာင္စုဘြား၊ ျမန္မာျပည္သားေဟ႔၊ ျမန္မာျပည္သား'~~ ဟူေသာျမန္မာ႔ရုပ္ျမင္သံၾကားမွထုတ္လႊင္႔ေလ႔ရွိသည္႔ သီခ်င္းကိုမွတ္မွတ္ရရ သတိ၇မိခပ္တိုးတိုးျငီးဆိုမိေသးသည္။ခ်န္ဂီေလဆိပ္၏ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားမႈ၊ ေန႔ခင္းႏွင္႔ မျခားလင္းရွင္းသပ္ရပ္မႈတို႔က ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွထြက္ခြါလာသူ၏ စိတ္ကိုေခတၱ ခဏေတာ႔ သိမ္ငယ္သြားေစခဲ႔သည္။ စနစ္တက် တည္ရွိေနေသာ ဂိတ္မ်ား၊ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား၊ ေရႊ႔လ်ားစက္ေလွခါးမ်ား ႏွင္႔ အခမဲ႔ဝန္ေဆာင္မႈ ေပးေသာ တယ္လီဖုန္း အိပ္ခ်ိန္းမ်ား ျမင္သည္႔အခါ ရန္ကုန္မွမထြက္ခြါမည္ တန္းစီေစာင္႔ဆိုင္း၍ အလုအယက္ဆက္ခဲ႔ရေသာ တယ္လီဖုန္း အနီေလးကို လြမ္းဆြတ္မိသည္။
ICA ေခၚ လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရး ေကာင္တာမ်ားတြင္တန္းစီရခ်ိန္တြင္ အိုက္စပ္ပူေလာင္ျခင္း၊ အခ်ိန္အတန္ၾကာေစာင္႔ဆိုင္းရျခင္း မရွိသည္ကိုေတြ႔ရျခင္းသည္ Computerize က်ယ္ျပန္႔စြာသံုးစြဲႏိုင္ျခင္း၏ အားသားခ်က္ကို သတိျပဳမိေစသည္။အမိႈက္တစမွ်မရွိပဲ၊ အစဥ္ေျပာင္လက္သန္႔ရွင္းေနေသာ MRT ေျမေပၚေျမေအာက္ ရထားစနစ္ကိုအသံုးျပဳရသည္႔အခါမ်ားတြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ပတ္ရထားေပၚက ပ်ံက်ေစ်းသည္ေလးမ်ား၏ အသံႏွင္႔ ကြမ္းဝါး၍ ရထားေစာင္႔ခဲ႔ရေသာ လွည္းတန္းဘူတာေလးကိုလြမ္းဆြတ္လွသည္။ Bus ကားဂိတ္၊ MRT Station တို႔မွ အထြက္ မိုးသည္းေသာေန႔မ်ားတြင္ ထီးမလိုပဲ လူသြားစၾကၤန္မ်ားမွတဆင္႔ အိမ္အေရာက္ျပန္ႏိုင္ေသာ အခါမ်ားတြင္ေတာ႔ လွည္းတန္းမွတ္တိုင္အနားရွိ မိုးခိုခဲ႔ရေသာ စတိုးဆိုင္ေလးကိုသတိရမိသည္။
စကၤာပူသည္ ရန္ကုန္ထက္ အပူခ်ိန္မ်ားေသာ္လည္း အဘယ္ေၾကာင္႔ ေနထိုင္ရအဆင္ေျပေနပါသနည္း။ စကၤာပူသည္ေနရာတိုင္းကိုေလေအးေပးစက္အဘယ္ေၾကာင္႔ေပးထားႏိုင္ပါသနည္း။ စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ရွိေသာ္လည္း အားလံုးတေျပးညီစီမံခန္႔ခြဲႏိုင္ရန္ လိုအပ္ခ်က္သည္ မည္သည္႔အရာနည္း။ အတတ္ပညာ၊အသိပညာတြင္သာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံျခင္းသည္ လူ႔သမိုင္းကို တိုးတက္ေစသည္ဆို၏။
ငယ္စဥ္ကတည္းကပင္ တက္က်မ္းမ်ားမဖတ္လိုေသာ ကြၽန္ေတာ္သည္ စည္းစနစ္ရွိေသာ၊ အလ်င္လိုေနေသာ၊ စက္ရုပ္ဆန္ေသာ စကၤာပူႏွင္႔ မ်ားစြာအံမဝင္လွေခ်။
ခမ္းနားေသာ သပ္ရပ္ေသာ စာအုပ္ဆိုင္ၾကီးမ်ား အစား၊ ပန္းဆိုးတန္းမွ စာအုပ္အေဟာင္းဆိုင္ေလးမ်ားတြင္တေမ႔တေမာ စာအုပ္ေရြးရျခင္း၊ လွည္းတန္းမွ စာအုပ္အေဟာင္းဆိုင္ေလးမ်ားတြင္ တို႔ေဝွ႔ေစ်းဆစ္ရျခင္းႏွင္႔ အမဲအူျပဳတ္ဆိုင္မွေရွာက္ရြက္နံ႔ေလးမ်ားကို လြမ္းဆြတ္မိပါသည္။Food court မ်ားတြင္ မေလးရွားအုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲLaksa မွာစားရေသာ အခါ လွည္းတန္းေစ်းအနားရွိ ဆကာၾကီးမုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ကိုျမင္ေယာင္မိသည္။ Food court မ်ားရွိ အသက္အရြယ္မ်ားစြာၾကီးရင္႔ေသာ ဆိုင္ဝန္ထမ္းမ်ားကိုျမင္လွ်င္ေတာ႔ မ်ားစြာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီး လွည္းတန္းလမ္းမေပၚက အဘိုးအရြယ္ အဘြားအရြယ္မ်ားကို စာနာမိသည္။ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီတြင္လူအိုရံုမ်ား မ်ားစြာလိုအပ္ေနျပီလားဟုအခါခါေတြးမိသည္။ကေလးကစားကြင္းငယ္မ်ား၊ ေဘာ႔လံုးကစားကြင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမ်ားေရွ႔ျဖတ္ေလွ်ာက္တိုင္း ၊ ျမက္ရိုင္းမ်ားမိုးထိုးေနေသာ လိႈင္အားကစားကြင္းအတြင္း ေဘာ႔လံုးကန္ခဲ႔ရသည္မ်ားကို လြမ္းဆြတ္မိရသည္။ လူေနဧရိယာထူထပ္ေသာ ရန္ကုန္တြင္ပင္ ကစားကြင္း အမ်ားအျပား ရွိေသးသည္မဟုတ္ေလာ။ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းႏိုင္လွ်င္လြန္စြာေကာင္းေသာ အဆင္႔မွီကြင္းမ်ားျဖစ္မည္ကား ယံုမွားသံသယမရွိေပ။ေလေအးစက္တပ္ဆင္ထားေသာ ေခတ္မွီဘတ္စ္ ကားေခ်ာင္ေခ်ာင္ မ်ားစီးနင္းရေသာအခါ ၁၀၅ ဒိုင္နာေနာက္ ေျခနင္းတြင္တြဲေလာင္းလိုက္ခဲ႔ရေသာအရသာကို မည္သို႔ေမ႔ႏိုင္ပါအံ႔နည္း။ ရံုးသို႔ အခ်ိန္မွီေျပးလႊားသြားရေသာ ေန႔တိုင္း၊ သက္ေတာင္႔သက္သာရန္ကုန္ရံုးကိုလြမ္းဆြတ္မိတတ္ျခင္းသည္ တက္က်မ္းမ်ားမဖတ္ျခင္းဧ။္အျပစ္မ်ားျဖစ္သည္ထင္သည္။
NTUC မ်ားတြင္ ေရခဲရိုက္ အသား၊ငါး မ်ားဝယ္ရတိုင္း ၾကည္႔ျမင္တိုင္ညေစ်းတြင္ ဗြက္ထူထူထဲေစ်းဝယ္ရျခင္းေလာက္ အရသာမေတြ႔။ တခါတရံ ထိန္ထိန္လင္းေနေသာ စကၤာပူရ္ လျပည္႔ညမ်ားတြင္ေတာ႔ စိုင္းထီဆိုင္ဧ။္ ရန္ကုန္မွာသာ တဲ႔ လ ကိုလြမ္းရသည္။Penisula Plaza တြင္ လဘက္၇ည္ေသာက္ရေသာအခါမ်ားတြင္ မိန္းထဲမွ ဦးခ်စ္လက္ဘက္၇ည္ကို တမ္းတရသည္။ေခ်ာင္းသာ၊ ေငြေဆာင္ႏွင္႔ ငပလီတို႔ကို အၾကိမ္ၾကိမ္သြားေရာက္ခဲ႔ဖူးေသာေၾကာင္႔ Sentosa သို႔သြားေရာက္ရန္တခါမွ်စိတ္မကူးခဲ႔မိေခ်။East Coast က ေလညွင္းထက္ ဆူးေလဘုရားလမ္းက ေလႏုေအးကိုပို၍ တပ္မက္လွသည္။Orchard လမ္းေပၚက အျပာေရာင္ ငွက္မ်ားသည္ ပန္းဆိုးတန္းတဝိုက္က အျပာေရာင္ညမ်ားေလာက္ေၾကကြဲစရာ မေကာင္းဟုထင္မိသည္။
ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ သြားလာေနရသည္ဆိုေသာ္ ယခုေခတ္သည္ သမိုင္းဦးလူသားေခတ္ မဟုတ္။ ကိုယ္႔တိုင္း ကိုယ္႔ရြာ၌ မေနျဖစ္ေအာင္ မည္သည္႔ အရာက ဖန္တီးေနပါသနည္း။ စကၤာပူရ္တြင္ မိုးရြာပါသည္၊ ေနသာပါသည္၊ ထို႔နည္းလညး္ေကာင္း လ သာပါသည္ ေလေျပညွင္းတို႔တိုက္ခတ္တတ္ပါသည္။ ရန္ကုန္ႏွင္႔ မကြဲျပားေသာရာသီဥတု ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္....ကၽြန္ေတာ္သည္....ခ်စ္သ႔ူျမိဳ႔ႏွင္႔အနီးတဝိုက္ကိုသာ.................။
ဒိုက္စ္
စကၤာပူေျမသည္ ရန္ကုန္ႏွင္႔ မ်ားစြာမေဝးလွေသာ အရပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္ဟု မည္သည္႔အခါမွ် မထင္ခဲ႔မိေပ။ခ်န္ဂီေလဆိပ္တြင္ ေလယာဥ္ဘီးစတင္ခ် စဥ္ကတည္းက ဦးစြာ လြမ္းဆြတ္မိသည္ မွာ ရန္ကုန္ေျမျဖစ္သည္။ ~~' ျမင္စိုင္း၊ ပင္းယ၊အင္းဝ၊ကုန္းေဘာင္...ကခ်င္၊ကယား၊ကရင္၊ခ်င္း၊ ဗမာ၊မြန္၊ရခိုင္၊ရွမ္း တစိတ္တဝမ္းညီေနာင္ ျပည္ေထာင္စုဘြား၊ ျမန္မာျပည္သားေဟ႔၊ ျမန္မာျပည္သား'~~ ဟူေသာျမန္မာ႔ရုပ္ျမင္သံၾကားမွထုတ္လႊင္႔ေလ႔ရွိသည္႔ သီခ်င္းကိုမွတ္မွတ္ရရ သတိ၇မိခပ္တိုးတိုးျငီးဆိုမိေသးသည္။ခ်န္ဂီေလဆိပ္၏ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားမႈ၊ ေန႔ခင္းႏွင္႔ မျခားလင္းရွင္းသပ္ရပ္မႈတို႔က ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွထြက္ခြါလာသူ၏ စိတ္ကိုေခတၱ ခဏေတာ႔ သိမ္ငယ္သြားေစခဲ႔သည္။ စနစ္တက် တည္ရွိေနေသာ ဂိတ္မ်ား၊ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား၊ ေရႊ႔လ်ားစက္ေလွခါးမ်ား ႏွင္႔ အခမဲ႔ဝန္ေဆာင္မႈ ေပးေသာ တယ္လီဖုန္း အိပ္ခ်ိန္းမ်ား ျမင္သည္႔အခါ ရန္ကုန္မွမထြက္ခြါမည္ တန္းစီေစာင္႔ဆိုင္း၍ အလုအယက္ဆက္ခဲ႔ရေသာ တယ္လီဖုန္း အနီေလးကို လြမ္းဆြတ္မိသည္။
ICA ေခၚ လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရး ေကာင္တာမ်ားတြင္တန္းစီရခ်ိန္တြင္ အိုက္စပ္ပူေလာင္ျခင္း၊ အခ်ိန္အတန္ၾကာေစာင္႔ဆိုင္းရျခင္း မရွိသည္ကိုေတြ႔ရျခင္းသည္ Computerize က်ယ္ျပန္႔စြာသံုးစြဲႏိုင္ျခင္း၏ အားသားခ်က္ကို သတိျပဳမိေစသည္။အမိႈက္တစမွ်မရွိပဲ၊ အစဥ္ေျပာင္လက္သန္႔ရွင္းေနေသာ MRT ေျမေပၚေျမေအာက္ ရထားစနစ္ကိုအသံုးျပဳရသည္႔အခါမ်ားတြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ပတ္ရထားေပၚက ပ်ံက်ေစ်းသည္ေလးမ်ား၏ အသံႏွင္႔ ကြမ္းဝါး၍ ရထားေစာင္႔ခဲ႔ရေသာ လွည္းတန္းဘူတာေလးကိုလြမ္းဆြတ္လွသည္။ Bus ကားဂိတ္၊ MRT Station တို႔မွ အထြက္ မိုးသည္းေသာေန႔မ်ားတြင္ ထီးမလိုပဲ လူသြားစၾကၤန္မ်ားမွတဆင္႔ အိမ္အေရာက္ျပန္ႏိုင္ေသာ အခါမ်ားတြင္ေတာ႔ လွည္းတန္းမွတ္တိုင္အနားရွိ မိုးခိုခဲ႔ရေသာ စတိုးဆိုင္ေလးကိုသတိရမိသည္။
စကၤာပူသည္ ရန္ကုန္ထက္ အပူခ်ိန္မ်ားေသာ္လည္း အဘယ္ေၾကာင္႔ ေနထိုင္ရအဆင္ေျပေနပါသနည္း။ စကၤာပူသည္ေနရာတိုင္းကိုေလေအးေပးစက္အဘယ္ေၾကာင္႔ေပးထားႏိုင္ပါသနည္း။ စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ရွိေသာ္လည္း အားလံုးတေျပးညီစီမံခန္႔ခြဲႏိုင္ရန္ လိုအပ္ခ်က္သည္ မည္သည္႔အရာနည္း။ အတတ္ပညာ၊အသိပညာတြင္သာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံျခင္းသည္ လူ႔သမိုင္းကို တိုးတက္ေစသည္ဆို၏။
ငယ္စဥ္ကတည္းကပင္ တက္က်မ္းမ်ားမဖတ္လိုေသာ ကြၽန္ေတာ္သည္ စည္းစနစ္ရွိေသာ၊ အလ်င္လိုေနေသာ၊ စက္ရုပ္ဆန္ေသာ စကၤာပူႏွင္႔ မ်ားစြာအံမဝင္လွေခ်။
ခမ္းနားေသာ သပ္ရပ္ေသာ စာအုပ္ဆိုင္ၾကီးမ်ား အစား၊ ပန္းဆိုးတန္းမွ စာအုပ္အေဟာင္းဆိုင္ေလးမ်ားတြင္တေမ႔တေမာ စာအုပ္ေရြးရျခင္း၊ လွည္းတန္းမွ စာအုပ္အေဟာင္းဆိုင္ေလးမ်ားတြင္ တို႔ေဝွ႔ေစ်းဆစ္ရျခင္းႏွင္႔ အမဲအူျပဳတ္ဆိုင္မွေရွာက္ရြက္နံ႔ေလးမ်ားကို လြမ္းဆြတ္မိပါသည္။Food court မ်ားတြင္ မေလးရွားအုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲLaksa မွာစားရေသာ အခါ လွည္းတန္းေစ်းအနားရွိ ဆကာၾကီးမုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ကိုျမင္ေယာင္မိသည္။ Food court မ်ားရွိ အသက္အရြယ္မ်ားစြာၾကီးရင္႔ေသာ ဆိုင္ဝန္ထမ္းမ်ားကိုျမင္လွ်င္ေတာ႔ မ်ားစြာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီး လွည္းတန္းလမ္းမေပၚက အဘိုးအရြယ္ အဘြားအရြယ္မ်ားကို စာနာမိသည္။ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီတြင္လူအိုရံုမ်ား မ်ားစြာလိုအပ္ေနျပီလားဟုအခါခါေတြးမိသည္။ကေလးကစားကြင္းငယ္မ်ား၊ ေဘာ႔လံုးကစားကြင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမ်ားေရွ႔ျဖတ္ေလွ်ာက္တိုင္း ၊ ျမက္ရိုင္းမ်ားမိုးထိုးေနေသာ လိႈင္အားကစားကြင္းအတြင္း ေဘာ႔လံုးကန္ခဲ႔ရသည္မ်ားကို လြမ္းဆြတ္မိရသည္။ လူေနဧရိယာထူထပ္ေသာ ရန္ကုန္တြင္ပင္ ကစားကြင္း အမ်ားအျပား ရွိေသးသည္မဟုတ္ေလာ။ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းႏိုင္လွ်င္လြန္စြာေကာင္းေသာ အဆင္႔မွီကြင္းမ်ားျဖစ္မည္ကား ယံုမွားသံသယမရွိေပ။ေလေအးစက္တပ္ဆင္ထားေသာ ေခတ္မွီဘတ္စ္ ကားေခ်ာင္ေခ်ာင္ မ်ားစီးနင္းရေသာအခါ ၁၀၅ ဒိုင္နာေနာက္ ေျခနင္းတြင္တြဲေလာင္းလိုက္ခဲ႔ရေသာအရသာကို မည္သို႔ေမ႔ႏိုင္ပါအံ႔နည္း။ ရံုးသို႔ အခ်ိန္မွီေျပးလႊားသြားရေသာ ေန႔တိုင္း၊ သက္ေတာင္႔သက္သာရန္ကုန္ရံုးကိုလြမ္းဆြတ္မိတတ္ျခင္းသည္ တက္က်မ္းမ်ားမဖတ္ျခင္းဧ။္အျပစ္မ်ားျဖစ္သည္ထင္သည္။
NTUC မ်ားတြင္ ေရခဲရိုက္ အသား၊ငါး မ်ားဝယ္ရတိုင္း ၾကည္႔ျမင္တိုင္ညေစ်းတြင္ ဗြက္ထူထူထဲေစ်းဝယ္ရျခင္းေလာက္ အရသာမေတြ႔။ တခါတရံ ထိန္ထိန္လင္းေနေသာ စကၤာပူရ္ လျပည္႔ညမ်ားတြင္ေတာ႔ စိုင္းထီဆိုင္ဧ။္ ရန္ကုန္မွာသာ တဲ႔ လ ကိုလြမ္းရသည္။Penisula Plaza တြင္ လဘက္၇ည္ေသာက္ရေသာအခါမ်ားတြင္ မိန္းထဲမွ ဦးခ်စ္လက္ဘက္၇ည္ကို တမ္းတရသည္။ေခ်ာင္းသာ၊ ေငြေဆာင္ႏွင္႔ ငပလီတို႔ကို အၾကိမ္ၾကိမ္သြားေရာက္ခဲ႔ဖူးေသာေၾကာင္႔ Sentosa သို႔သြားေရာက္ရန္တခါမွ်စိတ္မကူးခဲ႔မိေခ်။East Coast က ေလညွင္းထက္ ဆူးေလဘုရားလမ္းက ေလႏုေအးကိုပို၍ တပ္မက္လွသည္။Orchard လမ္းေပၚက အျပာေရာင္ ငွက္မ်ားသည္ ပန္းဆိုးတန္းတဝိုက္က အျပာေရာင္ညမ်ားေလာက္ေၾကကြဲစရာ မေကာင္းဟုထင္မိသည္။
ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ သြားလာေနရသည္ဆိုေသာ္ ယခုေခတ္သည္ သမိုင္းဦးလူသားေခတ္ မဟုတ္။ ကိုယ္႔တိုင္း ကိုယ္႔ရြာ၌ မေနျဖစ္ေအာင္ မည္သည္႔ အရာက ဖန္တီးေနပါသနည္း။ စကၤာပူရ္တြင္ မိုးရြာပါသည္၊ ေနသာပါသည္၊ ထို႔နည္းလညး္ေကာင္း လ သာပါသည္ ေလေျပညွင္းတို႔တိုက္ခတ္တတ္ပါသည္။ ရန္ကုန္ႏွင္႔ မကြဲျပားေသာရာသီဥတု ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္....ကၽြန္ေတာ္သည္....ခ်စ္သ႔ူျမိဳ႔ႏွင္႔အနီးတဝိုက္ကိုသာ.................။
ဒိုက္စ္
Friday, October 2, 2009
မႏ ၱေလးေလလံံပြဲ(၂)
ေလလံပြဲနီးလာေသာ အခါ ကြန္ျပဴတာတကၠသို္လ္ ပထမအသုတ္၊ဒုတိယအသုတ္ ႏွင့္တတိယအသုတ္ စသျဖင့္ အားလံုးလွုပ္လွုပ္ရွားရွားျဖစ္လာႀကေလျပီ။ပထမအဆင့္အေနျဖင့္ ပထမဆံုး အသုတ္မွလူပ်ိဳႀကီးမ်ားကို ေလလံစတင္မည္ျဖစ္ေလရာ ဒုတိယအသုတ္ မွဦးစ၊ဆရာေဇာ္ထြန္း(ဆင္ျဖဴကြ်န္း) စသည့္လူမ်ား မွာ ဒုတိယအႀကိမ္ေလလံပြဲတင္၀င္ေရာက္ ႏိုင္ရန္ အထူးစိတ္၀င္စားေနႀကသည္။ တတိယအသုတ္မွာလည္း ထိုနည္းအတိုင္း ပင္။ ဤ အစဥ္အလာျဖစ္ခဲ့ပါက ေနာက္လာလူပ်ိဳႀကီးမ်ား အတြက္အလြန္ပင္ ေက်နပ္ဖြယ္ရာေပတည္း။ဇာတ္မင္းသား မ်ိဳး နႏၵ ေလး မွာလည္း ၀င္ေရာက္ အေရြးခံရႏိုးႏိုး၊၀င္ေရာက္ေလလံဆြဲရႏိုးႏိုးျဖင့္ ေ၀ခြဲမရျဖစ္ ေနသည္။ ထို ့အတူဆရာေက်ာ္ေဇယ်မွာ လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပင္။ထူးျခားသည္မွာ ေလလံပြဲတြင္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားသာမက ဆရာေဟာင္းျဖစ္သူေဇာ္၀င္းေအာင္ပါေနျခင္းျဖစ္သည္။ ၀င္ေရာက္ ေလလံတင္ ေရာင္းခ်ခံ လူမ်ား မွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ေလသည္။
(၁) အေဂ်း
ကိုအေဂ်း ၏ ရာဇ၀င္ ကား အားလံုး ဖတ္မိျပီးျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ၃ ႏွစ္လံုးလံုးတစ္ေယာက္တည္း ႀကိဳက္ခဲ ့သည္။ သို ့ေသာ္လည္း မစြံခဲ ့ရပါ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ရည္းစား ရသလို လို သတင္းမ်ားႀကားရသည္။ စကၤာပူ သို ့ထြက္လာျပီးမိ္န္းမရဖို ့ႀကံစည္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခဲေလသမွ် သဲေရက် ျဖစ္ကာလူပ်ိဳႀကီး (မန္ေနဂ်ာ) ရာထူး ျဖင့္ ရန္ကုန္တြင္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္လွ်က္ရွိသည္။ ရုပ္ရည္အားျဖင့္ သနားကမား ။အာရိယာန္ႏြယ္ဖြား အေနျဖင့္ လူမ်ိဳး ျခားမ်ား ကို အထူး ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ သူျဖစ္၏။(၂)ေက်ာ္စြာမ်ိဳး ေခတ္ေဒြးအျဖစ္ တစ္ေခာတ္တစ္ေယာက္ ေမြးလာသူျဖစ္သည္။ ခ်စ္သူ ေပါမ်ားသည္ဟုထင္ရစဖြယ္ရွိသည္။ အမူအက်င့္ က ဂိုက္ေပးႀကမ္း၍ ရုပ္က တြတ္ပီႏွင့္ တူသည္။ျမန္မာျပည္ မွာ လည္း ကာတြန္းခ်စ္သူ ေပါလွေပရာ ၄င္းအေနျဖင့္ေလလံပြဲတြင္ေစ်းေကာင္းရဖြယ္ရွိေပသည္။(၃)ေအာင္စိုး၀င္း ငါန္းဇြန္သား ပီပီ မည္းမည္း ျဖင့္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ရွိသည္။ဒူးမနာ ဖခင္ ျဖစ္ဖို ့အရည္အခ်င္းျပည့္၀သူျဖစ္သည္။ ထို ့ေႀကာင့္ဒုတိယအခ်စ္ အလိုရွိေသာ မိန္းမသားမ်ား မွာ ၄င္းကို ေရြးခ်ယ္ဖြယ္ရွိေလသည္။
(၄) ကင္းေကာင္(သို ့)ငျဖိဳး ေလလံပြဲ၏ အသက္ျဖစ္လာႏိုင္သူျဖစ္သည္။ တစ္ေခတ္တစ္ခါ ကနာမည္ရွိသူျဖစ္သျဖင့္ ယခုမေတြ ့ဘူးသူ မိန္းကေလးမ်ား အေနျဖင့္ ေလလံပြဲကိုအထူး စိတ္၀င္စား ကာ ၀ယ္ယူ ရန္ သတင္းေျပးလွ်က္ရွိသည္။ ယခု ေတြ ့ဘူးသူမ်ားက ေတာ့ ဂုတ္ တို တို၊ဗိုက္ပူပူ သူေတာ္ေႀကာင္စားဖား ရုပ္အား၀ယ္ယူရန္စိတ္မ၀င္စားႀက။ သို ့ေသာ္လည္း အမ်ားစု ကေတာ့ ကင္းဟူေသာဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခု ေႀကာင့္ ေရပန္းအစားဆံုး တစ္ေပးထားႀကသည္။ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေနမ်ိဳးထြန္းကလည္း ၄င္း ၏ ငယ္ရုပ္ျဖင့္သာေႀကျငာထားသည္ျဖစ္ရာ ေလလံပြဲတြင္ကင္းပါသည္ ဟုမိန္းကေလးအမ်ားစု ၀ယ္ယူရန္ျပင္ေနႀကသည္။ ( ဆက္ရန္ )
ဗာလ
(၁) အေဂ်း
ကိုအေဂ်း ၏ ရာဇ၀င္ ကား အားလံုး ဖတ္မိျပီးျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ၃ ႏွစ္လံုးလံုးတစ္ေယာက္တည္း ႀကိဳက္ခဲ ့သည္။ သို ့ေသာ္လည္း မစြံခဲ ့ရပါ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ရည္းစား ရသလို လို သတင္းမ်ားႀကားရသည္။ စကၤာပူ သို ့ထြက္လာျပီးမိ္န္းမရဖို ့ႀကံစည္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခဲေလသမွ် သဲေရက် ျဖစ္ကာလူပ်ိဳႀကီး (မန္ေနဂ်ာ) ရာထူး ျဖင့္ ရန္ကုန္တြင္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္လွ်က္ရွိသည္။ ရုပ္ရည္အားျဖင့္ သနားကမား ။အာရိယာန္ႏြယ္ဖြား အေနျဖင့္ လူမ်ိဳး ျခားမ်ား ကို အထူး ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ သူျဖစ္၏။(၂)ေက်ာ္စြာမ်ိဳး ေခတ္ေဒြးအျဖစ္ တစ္ေခာတ္တစ္ေယာက္ ေမြးလာသူျဖစ္သည္။ ခ်စ္သူ ေပါမ်ားသည္ဟုထင္ရစဖြယ္ရွိသည္။ အမူအက်င့္ က ဂိုက္ေပးႀကမ္း၍ ရုပ္က တြတ္ပီႏွင့္ တူသည္။ျမန္မာျပည္ မွာ လည္း ကာတြန္းခ်စ္သူ ေပါလွေပရာ ၄င္းအေနျဖင့္ေလလံပြဲတြင္ေစ်းေကာင္းရဖြယ္ရွိေပသည္။(၃)ေအာင္စိုး၀င္း ငါန္းဇြန္သား ပီပီ မည္းမည္း ျဖင့္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ရွိသည္။ဒူးမနာ ဖခင္ ျဖစ္ဖို ့အရည္အခ်င္းျပည့္၀သူျဖစ္သည္။ ထို ့ေႀကာင့္ဒုတိယအခ်စ္ အလိုရွိေသာ မိန္းမသားမ်ား မွာ ၄င္းကို ေရြးခ်ယ္ဖြယ္ရွိေလသည္။
(၄) ကင္းေကာင္(သို ့)ငျဖိဳး ေလလံပြဲ၏ အသက္ျဖစ္လာႏိုင္သူျဖစ္သည္။ တစ္ေခတ္တစ္ခါ ကနာမည္ရွိသူျဖစ္သျဖင့္ ယခုမေတြ ့ဘူးသူ မိန္းကေလးမ်ား အေနျဖင့္ ေလလံပြဲကိုအထူး စိတ္၀င္စား ကာ ၀ယ္ယူ ရန္ သတင္းေျပးလွ်က္ရွိသည္။ ယခု ေတြ ့ဘူးသူမ်ားက ေတာ့ ဂုတ္ တို တို၊ဗိုက္ပူပူ သူေတာ္ေႀကာင္စားဖား ရုပ္အား၀ယ္ယူရန္စိတ္မ၀င္စားႀက။ သို ့ေသာ္လည္း အမ်ားစု ကေတာ့ ကင္းဟူေသာဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခု ေႀကာင့္ ေရပန္းအစားဆံုး တစ္ေပးထားႀကသည္။ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေနမ်ိဳးထြန္းကလည္း ၄င္း ၏ ငယ္ရုပ္ျဖင့္သာေႀကျငာထားသည္ျဖစ္ရာ ေလလံပြဲတြင္ကင္းပါသည္ ဟုမိန္းကေလးအမ်ားစု ၀ယ္ယူရန္ျပင္ေနႀကသည္။ ( ဆက္ရန္ )
ဗာလ
Thursday, October 1, 2009
မႏ ၱေလးေလလံံပြဲ(၁)
ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ကား ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္၍ ေငြရတုပင္နီးစပ္လာေခ်ျပီ။ အိမ္ေထာင္မက် ရေသးသူ လူပ်ိဳမ်ား အသက္(၃၀) ေက်ာ္ လူပ်ိဳဟုိင္းႀကီးမ်ား ျဖစ္က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္။ ထို ့အတြက္ အမ်ား ေကာင္းမွုျဖင့္ လူပ်ိဳႀကီးမ်ား စံြေစစိမ့္ေသာငွာ လူပ်ိဳႀကီးမ်ားေလလံပြဲကို က်င္းပရန္စီစဥ္ႀကသည္။ က်င္းပသူ ေနမ်ိဳးထြန္း က ဦးေဆာင္၍ အပ်ိဳဟိုင္းႀကီးမ်ားေထာက္ပံ့မွုျဖင့္ က်င္းပရျခင္းျဖစ္သည္။ထို အထဲတက္ႀကြေသာ ဆရာမ တစ္ျဖစ္လဲ စံပယ္ကို၊ခင္သီတာႏြယ္၊ ေမျဖိဳးျဖဳိးေဇာ္၊ယဥ္မင္းေအး ႏွင့္ တကြ အထူးတက္ႀကြေနေသာ မီမီ လင္းထြန္း တို ့လည္းပါ၀င္ေပသည္။ လူပ်ိဳႀကီးမ်ားထဲမွ ကိုယ္ႀကိုက္ရာ ေရြးႏိုင္ေသာ အစီအစဥ္ျဖစ္သျဖင့္ ညိွေႀကာ့မွာလည္း ၀င္ေရာက္ေလလံမဆြဲႏိုင္ေစကာ မူ ဒိုင္ အျဖစ္ႏွင့္ ၀င္ေရာက္ပါ၀င္လုိေႀကာင္း ေလသံပစ္ေနသည္။ လူပ်ိဳမ်ားထဲမွာ ဗိုက္ကေလးျငိမ္းခ်မ္းမွာ တက္ႀကြလြန္း၍ ညမ်ားပင္အိပ္မေပ်ာ္။ အိပ္ေထာင္က် ရခ်ည္ေသးရဲ ့ ဟု ေတြးရင္း သတင္းႀကားျပီးကတည္း က အိပ္မရေတာ့။ ဆင္ျဖဴကြ်န္းသက္ခိုင္မွာ အိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ျပန္လည္အေရြးခံခ်င္လြန္းသျဖင့္ မႏၱေလးမွ ေအာင္သူ ႏွင့္ လက္တြဲကာ ႀကားျဖတ္အစီအစဥ္ျဖင့္ သူ တို ့ကိုယ္သူ တို ့ေရာင္းခ်ရန္ ႀကံသည္။ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေနမ်ိဳးထြန္းက လည္း အခန္ ့သင့္ လွ်င္ သူ ပါ ၀င္၍ ေရာင္းမည္ဟု လွ်ိဳ ့၀ွက္ ေႀကျငာထားသည္။ သို ့ေသာ္ သတင္းမွန္သမွ် လွ်ိဳ ့၀ွက္၍ မရေသာေႀကာင့္ မအိအိ၀င္းျပန္ႀကားေသာ အခါ သူမ ဒိုင္အျဖစ္မပါရလွ်င္ ဤ ပြဲ မလုပ္ရဟု ေနမ်ိဳး ထြန္းကို အမိန္ ့ထုတ္လိုက္ေလသည္။ ေယာက်္ား အားစိတ္မခ်ေသာေႀကာင့္ျဖစ္ေလသည္။ေလလံပြဲအေႀကာင္းႀကားေသာအခါ ခိုင္သဇင္ဦး က အဆင္သင့္ျဖစ္ေစရန္ ရွိသမွ် အလုပ္ အားလုံးနားထားသည္။ ႀကည္ႀကည္ျမင့္မွာ လည္း အလုပ္အားလုပ္ရပ္၍ ၀င္ေရာက္ေလလံဆြဲရန္ ျပင္ဆင္သည္။ စိုးယုေမာ္တစ္ေယာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းျပိဳင္ဘက္ မ်ား အားလံုး ကို ပင္ အသိမေပးပဲ လွ်ိဳ ့၀ွက္စြာ ပင္ ႀကိဳတင္ လွုပ္ရွားေနသည္။သႏၱာ လတ္၊ အိအိမိုးျမင့္၊ နန္းဥမၼာဦး စသျဖင့္ အားလံုး မွာ မႏၱေလး တြင္ ေစာင့္၍ ေပးႏိုင္ေသာေစ်းကို ႀကိတ္ညွိေနႀကသည္။ကိုယ္စီကိုယ္စီ အားလံုး လွုပ္ရွားေနသည္ကို ႀကားေသာအခါ ကို၀င္းမင္းထြန္းလဲမေန ရ။ မိန္းကေလးမ်ားေပးမည္ ့ေစ်းကို ႀကိဳတင္တီးေခါက္၍ ၄င္းကိုသာ ၀ယ္လွ်င္ထို ့ထက္ပို ၍ ေစ်းသက္သာႏိုင္ေႀကာင္းမသိမသာ စည္းရံုးေနေလ၏။ မ၀ါ က ၀င္၍ ဟန္ ့လိုက္မွ အသာ ျငိမ္၍ ေနေတာ့သည္။
ဗာလ
ဗာလ
Subscribe to:
Posts (Atom)