ျမခေနာက္ ေတာင္လို႔ ေခၚတဲ႔ မႏၱေလး စက္မႈတကၠသိုလ္ အေရွ႔ ယြန္းယြန္းက ေတာင္ ကို ဒုတိယ အၾကိမ္တက္တုန္း က ေပါ႔။ တကယ္ က ႏြားလဘို႔ေတာင္ပါ ။ ဘယ္သူက ျမခေနာက္ လို႔ေျပာင္းေခၚခဲ႔သလဲမသိပါဘူး။ တလမ္းလံုး အရင္တခါတက္တုန္းက အဆင္မေျပခဲ႔မႈေၾကာင္႔ အခုတစ္ေခါက္မွာေတာ႔ အေတာ္သတိထားတက္ခဲ႔ ၾကတယ္။ ေတာင္ေပၚေရာက္မွအားလံုး အေမာ ေျပၾက သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ၾကေတာ႔တယ္။ အေရွ ႔ ဘက္ကို လွမ္းၾကည္႔လိုက္လွ်င္ ေမျမိဳ ႔ ဘက္ က ေတာင္ေတြ ျမင္ေနရျပီး အျမင္႔မွာ ဆိုေတာ႔ ေတာင္ခိုးေတြေရာ ျမဴခိုးေတြေရာ ေရာေႏွာလို႔၊ ေသခ်ာတာေတာ႔ ျမင္ကြင္းက ျပာ ေနတာပဲ ေတာင္ေတြၾကည္႔လဲ ျပာ...အပင္ေတြၾကည္႔လဲ ျပာ.... ေကာင္းကင္ကိုၾကည္႔လဲ ျပာ....အရာရာ ဟာ ျပာ.....ေနတယ္ လွေနတယ္ေပါ႔။
ျမခေနာက္ေတာင္ထိပ္ကေစတီဟာ ေက်ာက္တစ္လံုး ေတာင္ ဘုရား ပံုစံငယ္နဲ႔ ေစတီ ငယ္ေလးမ်ားစြာလည္း ရွိတယ္ ေတာင္ေပၚဇရပ္ထဲက နံရံ ေတြ ေက်ာက္တံုးေတြေပၚမွာ ကိုယ့္ထက္ အရင္ ေရာက္လာႀကကုန္ေသာ MIT, မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ၊ GTI မွ စီနီယာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ မ်ား ရဲ ႔လက္မွတ္ႏွင့္ နာမည္မ်ားကို အမွတ္တရ ေရးထားၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ အေမာအပန္း ေျပေပ်ာက္ ျပီးေတာ႔မွ ပဲ ဘုန္းဘုန္းေတြ သြားကန္ေတာ႔ ၾက။ ေက်ာင္းက ေကၽြးတဲ႔ သက္သက္လြတ္ ေန႔လည္စာကို ျမိန္ေရယွက္ေရ သံုးေဆာင္ၾကျပီး ေတာင္ေပၚ ေနရာအႏွံ ႔ ေလွ်ာက္လည္ျဖစ္ၾကေတာ႔တယ္။
ဇာတ္လိုက္ၾကီး မ်ိဳးေဇာ္ကေတာ႔ အစာေလး ဝင္သြားျပီး အႏၱရယ္ ကင္းစြာ ေတာင္ေပၚေရာက္လာလို႔ လားမသိ အသံ ျပန္က်ယ္လာေတာ႔တယ္ ။ ၄င္းပါးစပ္မွ စက္ေသနတ္ ပစ္သလို ေပါက္ေပါက္ေဖါက္သလို ေတာ႔ကီသာ ပြါးေနသည္မွာ သူ႔ အစား က်ေနာ္တို႔ ပါးစပ္မ်ားပင္ေညာင္းလာသည္ အထိ။ တေနရာ ေရာက္ေသာ အခါ လႈိဏ္ဂူ တခုကိုေတြ႔ၾကပါတယ္။ ဂူက သိပ္မၾကီး ပါဘူး ။ က်ဥ္းလဲ အလြန္က်ဥ္းပါတယ္။ အိမ္လံုးေလာက္ရွိတဲ႔ ေက်ာက္တံုးၾကီး ေအာက္မွာ တဖက္ကေန တဖက္ကို ဒိုးယိုေပါက္ လိႈဏ္ေခါင္း ျဖစ္ေနတာပါ။ အထဲမွာေတာ႔ ေမွာင္မဲျပီး ဝကၤပါလို ေကာက္ေကာက္ေကြ႔ေကြ႔ ပါ။
အားလံုး သေဘာတူညီခ်က္နဲ႔ အထဲ ကို တဖက္ကဝင္ တဖက္က ျပန္ထြက္ ၾကမယ္ ဆိုျပီး စဝင္ၾကပါတယ္ ။ အဝင္ကတည္းက ေလးဘက္ေထာက္ တြားသြားျပီး ဝင္မွ ရပါတယ္ ။ အဲဒါ အဆံုး အထိ ကို ေလးဘက္ေထာက္ပဲ တြားသြားရပါတယ္။ ဂူနံရံ ေတြ ေတာ္ေတာ္က်ဥ္းဆို ေလးဘက္ေထာက္ေတာင္ တံေတာင္ဆစ္နဲ႔ ေထာက္မွ ဝင္သြားလို႔ ရတာပါ၊ က်ေနာ္တို႔ အုပ္စု ထဲက မိန္းကေလး မ်ား ကေတာ႔ ေမ်ာက္မ မ်ားပီပီ ေရွ႔ဆံုး က ေလးဘက္ေထာက္ဝင္သြားၾကပါတယ္။ သူတို႔ ေနာက္မွာ ေတာ႔ လူရႈပ္ မ်ိဳးေဇာ္ က ကပ္လွ်က္ ဝင္ပါတယ္။ သူ႔ ေနာက္တည္႔တည္႔ မွာ ကုပ္ကျမင္း မ်ိဳးဆက္ က လိုက္ပါတယ္။ အားလံုးေနာက္မွာေတာ႔ က်ေနာ္ ... ။
ဒီလိုနဲ႔ လိႈဏ္ေခါင္း အလယ္ေလာက္အေရာက္မွာ "ဘူ.....ဖူ..ဖူ..." ဆိုတဲ႔ အသံၾကီး ေရွ႔က ၾကားလိုက္ရပါတယ္...။ ျဖစ္ပံုမွာ သက္သတ္လြတ္ ေရႊဖယံုသီးတန္ခိုး ႏွင္႔ ေလးဘက္ေထာက္ ပံုစံ တို႔ေၾကာင္႔ လူရႈပ္မ်ိဳးေဇာ္ ေသြးေလညီညြတ္သြားပံု ရသည္။ ၄င္း လႊတ္လိုက္ေသာ ဗံုး ကား လိႈဏ္ေခါင္းအတြင္းဝယ္ ဟိန္း၍ ငတို မ်ိဳးဆက္ ေခၚ ကုပ္ကျမင္း မွာကား အသံမွ် မထြက္ႏိုင္ရွာေတာ႔ေခ်။ မည္သို႔ ထြက္ႏိုင္ရွာမည္နည္း လိႈဏ္ေခါင္းအတြင္းဝယ္ တေယာက္ႏွင္႔တေယာက္ ေလးဘက္ ေထာက္ အတန္းလိုက္ တြားသြားေနရာဝယ္ မ်ိဳးဆက္ မွာ မ်ိဳးေဇာ္ ေနာက္ကပ္ရက္ မည္သို႔မွ် မေရွာင္ႏိုင္မတိမ္းႏိုင္ ေနာက္သို႔လည္းျပန္လွည္႔မရ ေရွ ႔ သို႔ လည္းမတိုးသာ။ အံၾကိတ္၍ သာ..........။
ဒိုက္စ္
Subscribe to:
Posts (Atom)