ဟိုတေလာက အဲဒီအခန္းျဖတ္ ဆိုတဲ႔ ဇာတ္လမ္းတိုေလး ၾကည္႔မိျပီး ဆင္ဆာလူၾကီးမင္းမ်ား ၾကိဳက္တဲ႔ အင္းလ်ားကန္ေစာင္းက ဘူးသီးေၾကာ္ ဆိုင္တန္းကို ေရာက္ပါတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အလြမ္းေျပ ကန္ေစာင္းမွာ ဘူးသီးေၾကာ္ဝင္စားျဖစ္တယ္။ ညေနေစာင္း ေနဝင္လုနီးနီး လတျခမ္းေစာင္းေလး ထြက္စေပါ႔။ ကန္ေဘာင္မွာ လူကလည္း အျပည္႔ပဲ။ ေျပးတဲ႔လူနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္တဲ႔လူနဲ႔ အတြဲေတြကေတာ႔ထံုးစံအတိုင္း။ ဆိုင္မွာ ခံုရဖို႔ကလည္း နည္းနည္းေစာင္႔လိုက္ရေသးတယ္။ ေရျပင္ထဲမွာ စပိဘုတ္ ၁ စီး ရြက္တိုက္ေနတဲ႔ ေလွ၁စီး ။ ညေနခင္း အလွအပ ကေတာ႔ အေတာ္ျပည္႔စံုသား။ ဘူးသီးေၾကာ္ ၁ ပြဲ လည္းကုန္။ ခဏေနေတာ႔ ပလတ္စတစ္ ဗံုးေလးဆြဲျပီး အေၾကာ္ဆရာ အနားေရာက္လာတယ္။ မံုႏွစ္နယ္ မလို႔ ထင္ပါရဲ႔ ...။ ေသခ်ာ စိမ္ေျပနေျပ နယ္ေနတာပဲ ေဘးနားမွာ။ အဲ.... သံုးတဲ႔ ေရကေတာ႔ ့ပံုမွာ သာ ၾကည္႔ေတာ႔ ဗ်ာ....။ ဆင္ဆာ ျဖတ္တဲ႔ လူၾကီးမင္းမ်ားၾကိဳက္တဲ႔ အင္းလ်ားကန္ေစာင္းက ဘူးသီးေၾကာ္ ဆိုတဲ႔ scence သြားသတိရမိတယ္...။ ဗီတာမင္ အျပည္႔အဝ ပါတာေပါ႔.....။
