ကၽြႏု္ပ္ႏွင္႔ လွ်ိဳ႔ဝွက္ ဒုတ္တံ ( ၃ )

အားလံုး တိတ္ဆိတ္လ်က္ရွိတုန္း။ သက္ခိုင္ မ်က္ႏွာ မွာ ဇီးရြက္ ထက္ပင္
ေသးဦးမလား မွတ္ရသည္။ မင္းသားေလး ႏွင့္ အဖြဲ ့ကလည္း လူမ်ား သည္မို
့ကြ်ႏ္ုပ္တို ့လည္း ဘာမွ်မတတ္ႏိုင္ ။ ညလည္း
တျဖည့္းျဖည္းနက္လွျပီျဖစ္ေသာေႀကာင့္ ့ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ျပန္ရန္ျပင္သည္။
ေ၀ဒအေဂ်း မွာလည္း မကန္ ့ကြက္ပဲ ့ကြ်ႏ္ုပ္ ႏွင့္ အတူ လိုက္ရန္ျပင္သည္။
ေ၀ဒအေဂ်း က
”ကို ရဲ၀င္း ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ျပန္ဦးမယ္။ လိုက္ခဲ့မယ္မဟုတ္လား”
ရဲ၀င္းသူလည္း ထရပ္ျပီး ျပန္ ရန္ျပဳသည္။ အရက္ေပ်ာ္လည္း ထရပ္လိုက္သည္။
ဆင္ႀကီးက ခ်က္ခ်င္း ကို သက္ခိုင္ လက္ေမာင္းကို ဆြဲျပီး
“ကိုသက္ခိုင္ ၊မျပန္နဲ ့ဦးေလ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့နဲ ့အတူ
အရက္လိုက္ေသာက္ပါဦး။ ဟုိမွ blacklabel လဲရွိတယ္ေလ။ကို အေဂ်း တို
့ျပန္ခ်င္လည္းျပန္ႏွင့္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ပိုက္ဆံရွင္းလိုက္မယ္။”
”ျပန္လိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ။ အရက္ေပ်ာ္ႀကီးကို ေခၚသြားခ်င္ေသးတယ္ဗ်။
ေ၀ဒက်မ္းအေႀကာင္းေလး ေဆြးေႏြးရင္း အတူတူေသာက္လိုက္ခ်င္ေသးသဗ်။”
ဆင္ႀကီး က
”ဘယ္ျဖစ္မလဲ ဆရာအေဂ်း ၊ အခုအခ်ိန္က စျပီး အရက္ေပ်ာ္က ကြ်န္ေတာ္တို ့ရဲ
့အထူးဧည့္သည္ ျဖစ္သြားျပီ။ ကိုသက္ခိုင္လာဗ်ာ။သြားႀကမယ္။”
အရက္ေပ်ာ္သက္ခုိင္ မွာ ေ၀ဒအေဂ်းကို လွမ္းႀကည့္ရင္း ဆင္ႀကီးတို ့လူတစ္စု
တြန္းထိုး ေခၚသြားျခင္းခံလိုက္ရသည္။
“ဟင္း“
ေ၀ဒအေဂ်း သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်လိုက္သည္။
”နတ္ကေတာ္ႀကီး ကို ဒီလို သြား စ တာ သူတို ့ဇာတ္အဖြဲ ့ ေတြ
ေျပာင္းျပန္လွန္သြားေတာ့မယ္။ ကံပဲေပါ့ေလ”
ေျပာျပီးသည္ႏွင့္ ဆိုင္အျပင္သို ့လွမ္းထြက္သြားေလရာ ကြ်ႏ္ုပ္ႏွင့္
ရဲ၀င္းသူ လည္း ၄င္းအေနာက္က လိုက္ျပီးထြက္ခဲ့ေလသည္။

X x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x X

ကြ်ႏ္ုပ္လည္း အလုပ္မ်ားေနသည္မို ့ ျမိဳ ့ထဲသို ့မေရာက္သည္မွာ
တစ္ပါတ္ေက်ာ္ခန္ ့ျဖစ္သြားသည္။
တစ္ရက္ေတာ့ ျမိဳ ့ထဲသြားရန္ အေႀကာင္းေပၚလာသည္မို ့ ဆိုင္ကယ္တစ္စီး ႏွင့္
ျမိဳ ့ထဲသို ့ထြက္ခဲ့သည္။
လုပ္စရာကိစၥမ်ားျပီးသြားျပီး ေနာက္ အရက္ေပ်ာ္ႀကီး ႏွင့္ ေ၀ဒ အေဂ်းကို
သတိရမိသည္ႏွင့္ ေ၀ဒ အေဂ်း ထံ ဦးတည္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ ကိုေ၀ဒႀကီးကို
အိမ္တြင္ အဆင္သင့္ေတြ ့သည္ႏွင့္ ၄င္းကို ေခၚကာ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ဘက္ ထြက္၍
အရက္ေပ်ာ္ႀကီး ႏွင့္ နတ္ကေတာ္ႀကီးတို ့စံရာ ေအာင္မဂၤလာ အေဆာင္ဘက္သို
့ေရာက္လာႀကသည္။ ၄င္းတုိ ့ အခန္းတံခါး ပိတ္လ်က္သားေတြ ့သည္ႏွင့္ ကို
ေအးဆိုင္တြင္ ရွိ လိမ္ ့မည္ဟု ေတြး ျပီး ကို ေအးဆိုင္သို
့ဆက္လက္ထြက္လာႀကသည္။
ကို ေအးဆိုင္မွာ မႏၱေလး မိန္း ထဲႏွင့္ ကပ္လ်က္ရွိေသာ
အရက္ျဖဴဆိုင္ျဖစ္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ရံဖန္ရံခါ ထိုင္ဖူးသည္။
ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္၍ အရက္သမားမ်ား ႏွင့္တည့္သည္။ ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္
ေရာက္ေသာ္လည္း ပါဆယ္မ်ား ထပ္မံေရာင္းခ်ေပးေသးသည္။ ကိုေအးဆိုင္ က
ဆိုင္ပိတ္ျပီး ပါဆယ္သြား၀ယ္လွ်င္
ကိုေအး ဟု သံုးခါ ေအာ္လိုက္ရသည္။ ျပီးလွ်င္ အထဲ မွ ”ကို ေအး ရွိတယ္
ပါဆယ္ပဲရမယ္”ဟု အသံထြက္လာျပီး
ဆိုင္ တံခါးႀကားမွလက္ထုတ္ကာ လို သေလာက္ အရက္ျဖဴကို အိတ္ျဖင့္ေရာင္းခ်ေလသည္။

ကိုေအးဆိုင္ ထဲေရာက္ေတာ့ အေတာ္ပင္ေစာေနေသးသည္။ အရက္ဂ်ိဳး တစ္ခ်ိဳ
့တစ္၀က္မွတစ္ပါး နတ္ကေတာ္ႀကီးလည္း မေရာက္ေသး ပါ။ ထိုင္၍
အရက္ျဖဴတစ္ပိုင္းမွာ ၍ ႏွစ္ေယာက္သားထိုင္ေစာင့္ေနရသည္။
အတန္ႀကာေစာင့္ျပီးေနာက္ နတ္ကေတာ္ႀကီး ႀကာငျဖိဳး ေရာက္လာေလသည္။
အရက္ေပ်ာ္ႀကီး လည္း ပါလာ၏။
နတ္ကေတာ္ႀကီး က စကားမ်ား ေဖာင္ဖြဲ ့ရင္း ကြ်ႏု္ပ္တို ့ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ
့ျပီး လာထိုင္ေလသည္။
ကြ်ႏ္ုပ္လည္း အရက္ေပ်ာ္ႀကီး ကို မင္းသားမ်ိဳးနႏၵ တို ့ဖမ္းသြား ျပီး
ဘယ္လို ျပန္လြတ္လာသည္ကို သိခ်င္လြန္းလွသျဖင့္ ၄င္းတို ့ထိုင္ထိုင္ခ်င္း
လွမ္းေမးလိုက္သည္။
” အမႀကီး ဘယ္လို လုပ္လိုက္လို ့မ်ား အရက္ေပ်ာ္ႀကီး
ျပန္ေခၚလာႏိုင္တာတုန္း။ ဒုတ္တံေကာ ေပးလုိက္ျပီလား”
နတ္ကေတာ္ႀကီး က ေအာင္ျမင္ေသာ အမူအယာျဖင့္ ခန္ ့ခန္ ့ႀကီး ျပံဳးလိုက္ျပီး
”ငျဖိဳးေလ၊ သိတယ္မဟုတ္လား။ ေဟာဒီမွာႀကည့္ ”ဟု ေျပာျပီး ရင္ဘတ္ထဲမွ ဒုတ္တံ
ႏွစ္ခု ကို ထုတ္ျပေလသည္။
ကြ်ႏု္ပ္လည္း အံအားတႀကီး ျဖစ္သြားသည္။
”ဘယ္ႏွယ္ ့တုန္း ၊ ဒုတ္တံ က နဂိုကတစ္ေခ်ာင္းထဲမဟုတ္လား ဗ်၊ အခု
ႏွစ္ေခ်ာင္းေတာင္ျဖစ္သြားရတာတုန္း”
”ငယ္ကြ်န္ႀကီး သက္ခိုင္ေရ၊ ေဟာဒီက ဆရာဗာလ ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ရွင္းျပလိုက္စမ္းပါဦးဗ်”
ငျဖိဳး က တိုက္တြန္းလိုက္ေသာေႀကာင့္ သက္ခိုင္ က ကိုေအးကို ခြက္ႏွင့္
အရက္ျဖဴလာခ် ရန္ အခ်က္ျပလိုက္ျပီး
”ဒီလို ကိုဗာလရ၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း အမွန္ ေတာ့ မလိုက္ခ်င္ဘူး ဆိုေပမယ့္ ဟို
ေရာက္ေတာ့ အရက္ေကာင္းေကာင္းေတြ ေသာက္ရတယ္ဗ်ာ ။ မူးလာရင္လည္း ဇာတ္အဖြဲ
့သားေတြ နဲ ့ေပါင္းျပီး သီခ်င္းေတြ ဆိုလိုက္၊ ကလိုက္နဲ ့ စည္းစိမ္ေတြ
့ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီငျဖိဳး က လာမေရြး ပါေစနဲ ့လို ့ေတာင္ ဆုေတာင္းေနရေသး
သဗ်။ တစ္ခု ဆိုး တာ ကေတာ့ ညတိုင္း ဆင္ႀကီး နဲ ့အိပ္ရတယ္ဗ်။ ဒီလူ က အနား
မွ လႊစက္ႀကီးထားထားသလို ပဲ။ အအိပ္ကလည္းအေတာ္ဆိုး ကြ။ ေနာက္ေတာ့ သူ တို
့ဇာတ္ကဖို ့ရွိလို ့ ျမိဳ ့စြန္နားက ရပ္ကြက္ မွာ သြားကရတယ္ဗ်။
နတ္ကေတာ္ႀကီး က အဲဒီ မွာ ပရိတ္သတ္ႀကားထဲ က ေနျပီး မင္းသားေလး ကလို
့မရေအာင္ ေရသန္ ့ဘူးနဲ ့ေပါက္လိုက္၊ ဆဲလုိက္ ေနရာေတြ
ေျပာင္းျပီးေအာ္လိုက္ ပစ္လိုက္လုပ္တယ္ဗ်။ မင္းသားေလး လည္း
ဇာတ္ေကာင္းေကာင္းကလု ိ ့မရေအာင္ျဖစ္ေနလို ့သူ ့လူေတြ နဲ ့နတ္ကေတာ္ႀကီး
ကို ေခၚျပီး မေႏွာက္ယွက္ဖို ့ေျပာတာပဲ။ ငျဖိဳး က အရက္ေပ်ာ္ႀကီး
ေခၚသြားရင္သြားမယ္လို ့ေျပာတယ္။ မင္းသားေလးလည္း စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့ပဲ
ငျဖိဳး နဲ ့ျငိလိုက္ႀကတယ္ဗ်ာ။ နတ္ကေတာ္ႀကီး က အခုလို က်ဴပ္ကို
ေခၚႏိုင္ယံုမကပဲ ဒီဒုတ္တံ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တစ္ႏွစ္တိတိ ထိန္းသိမ္းခြင့္
ရသြားတယ္ဗ်”
ကြ်ႏု္ပ္တုိ ့လည္း “ေကာင္းေလစြ” ဟုေျပာ ရင္း အရက္ျဖဴ၀ိုင္း ဆက္ႀကေလ၏။

ဗာလ