သံသရာ ခရီးရွည္ၾကီးကို ဆက္လက္ခ်ီတက္သြားေသာ သူငယ္ခ်င္းဇာနည္ကို အား အမွတ္တ၇ ေရးအပ္ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ။
ေက်ာင္းတြင္ေျပာစရာအမ်ားဆံုး ၊ ၀ါအရင့္ဆံုး၊ ေလးစားခံရဆံုး တြင္ ထိပ္ဆံုးက ရွိသည္။ ဘယ္ဘက္ကပဲယွဥ္ယွဥ္ ၄င္းအားယွဥ္ႏိုင္သူ ရွားေပလိမ္ ့မည္။ ေက်ာင္းစာဖက္တြင္ ေတာ့ လာမယွဥ္ေလာက္ဟု ယူဆပါသည္။
ရုပ္ရည္လည္း ေခ်ာသည္ဟု မဆိုသာေသာ္လည္း ဘုရားစူးကင္း ထက္ေတာ့ ယွဥ္လွ်င္ နံ ့သာဆီ ႏွင့္ အီး ျဖစ္သြားမည္။ ကင္းေရြးစဥ္က ၄င္းေက်ာင္းစမတက္ေသးပါ။ ေက်ာင္းကို ေစာေစာစီးစီးေရာက္ပါက လည္း မိန္းကေလး မ်ား မွာ ဆရာမ်ား ႏွင့္ သတ္လို က သတ္ရပါေစ သူ ့အားေပးမည္ဟုယံုႀကည္မိသည္။
လုပ္ရဲကိုင္ရဲရွိျပီး၊ ဘုရားႀကီးတစ္ခြင္ နာမည္ရွိသူျဖစ္ေသာ္လည္းသူငယ္ခ်င္းမ်ား အေပၚ ခြင့္လြတ္ျခင္းအလိုလိုက္ျခင္း သည္းခံျခင္း စသျဖင့္ ျပည့္စံု၏။ ခ်စ္စ၇ာေကာင္းျခင္း ရွိေသာ္လည္း အရက္မူးလာလွ်င္ တကယ့္ ကို ဘာမွ်မသိေတာ့ပဲ လုပ္ခ်င္တာလုပ္သည္။ကိုေက်ာ္ႀကီးဆိုင္ပိတ္ျပီးေနာက္ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ MIT အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ ့မွာ ဆက္ဆံေရးအဆင္မေျပ။ ဇာနည္ကို ကလည္းသိသည္။ အေဆာင္မွာလာအိပ္ေသာတစ္ရက္ ၄င္းကားအမူးလြန္ေနျပီ။ အားလံုးကလည္းမူးေနေပျပီ။ တစ္ေယာက္က အစပ်ိဳးလိုက္သည္ႏွင့္ MIT အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႔ႏွင့္တကြ ဆရာမ်ားကို ဆဲဆိုႀကသည္။ အခန္းတြင္းဆဲရသည္ကိုအားမရေသာအခါ လမ္းမထြက္၍ ဆဲေရးႀကသည္။ MIT ပါခ်ဳပ္မွ အံ့ႀသတစ္ ႀကီးျဖစ္၍ ဆဲဆိုသံမ်ားကို ပထမ နားႀကားမွားသည္မွတ္ေနသည္။ ေနာက္မွ တည့္တည့္ဆဲေနမွန္းသိ၍ ေက်ာင္း ကားမ်ား ျဖင့္ နယ္ေျမပညာေရး၀န္ထမ္းမ်ား ျဖင့္ လုိက္ဖမ္းေလ၏။လမ္းႀကားတစ္ခု တြင္ဆဲေရးသူမ်ား ကို ထိပ္ႏွစ္ဖက္ကား ႏွစ္စင္းရပ္၍ ပိတ္ဖမ္းသည္။ အားလံုးနီးစပ္ရာခ်ဳံပုတ္ထဲ ၀င္ေျပးႀကသည္။ ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘဲ ဆက္လက္ဆဲဆိုေနဆဲဇာနည္ကို သာ လမ္းမွာက်န္ရစ္သည္။ ေက်ာင္းကား မ်ားမွာလည္း မူးေနသူမ်ားႀကား အရဲစြန္ ့၀င္မဖမ္းရဲ ။ ေနာက္ေတာ့ နီးစပ္ရာလူ မွ ဇာနည္ကို ကိုခ်ဳံတစ္ခု ထဲဆြဲသြင္းလိုက္ရသည္။
ဇာနည္အေႀကာင္း ေရးရာတြင္ ၄င္း ဂစ္တာတီးကြ်မ္းက်င္သည္ကို ခ်န္လွပ္၍မရပါ။ အရက္ႀကိုက္သည္။ ထို ့အတူဂီတကို ျမတ္ႏိုးသည္။ သို ့ေသာ္လည္း မိန္းကေလးေဆာင္မ်ားသို ့ဂစ္တာတီးထြက္ လွ်င္ ဂစ္တာပင္ ေမ့ခ႔ဲသည္။
ဇာနည္ကို ကို ေနာင္ ဆရာႀကီးျဖစ္လာမည့္ သက္ခိုင္ေခၚခ်က္ခိုင္ က ပင္ မလွန္ရဲ ပါ။ သူကားေမာင္း၊ဆိုက္ကယ္ေမာင္းလွ် င္းေဘးက လူ သည္ အဓိကျဖစ္သည္။ ေဘးက လူ မွစကားေျပာေကာင္းလွ်င္ လံုး၀အႏၱရယ္မရွိပါ။ ေဘးက လူ မွ တိတ္ ဆိတ္ေနလွ်င္ ၄င္းက ဖိေမာငး္တတ္သည္။ စကား စ မျပတ္လွ်င္ စကားကို သာ အာရံု စိုက္ ၍ ေမာင္းေနသည္ကုိေမ ့ေနသည္။ ထို အခါ အလိုအေလ်ာက္ သတိျဖင့္ေမာင္းသည္။ ဇာနည္ကို ေမာင္းလွ်င္ ေဘးက လူ သည္သာအဓိကတာ၀န္ ရွိသည္။ စကားစမျပတ္ေအာင္ေျပာေနေပေရာ့။ တေန႔မွာေတာ႔ ပုသိမ္ၾကီးသား နွင္႔ ညေနေစာင္း အခ်ိန္ဘုရားၾကီးဘက္မွ ျပန္လာခဲ႔ေလသည္။ ပုသိမ္ၾကီးသား လူလည္သည္ စကားကို အမွ်င္မျပတ္ေျပာလာသည္။ သူ႔အေၾကာင္းသိသည္ကိုး။ သို႔ေသာ္လည္း မႏၱေလးဘူတာၾကီးအလြန္ ေရွ႔မွ ျဖတ္နင္းခ်လိုက္ေသာ စက္ဘီး ကိုမျမင္ပဲ ဝင္တိုက္မိေလသည္။ နဖူးကြဲ။ ေျခမကြဲ ဖူးေယာင္ဒဏ္ရာ မ်ားႏွင္႔ ပုသိမ္ၾကီးသား အေဆာင္ျပန္ေရာက္လာေလသည္။ သူသည္လည္းစကားကို အမွ်င္မျပတ္ေျပာလာပါလွ်က္ တိုက္မိသည္ကိုစဥ္းစားမရ...။ေနာက္မွ သတိရမိသည္၊ တေယာက္ကို ကခ်င္ ေခါင္ရည္ ႏွစ္လံုးဆီ ေသာက္လာခဲ႔သည္ကိုး။
သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြင္း ျပသနာျဖစ္လွ်င္ သို ့မဟုတ္ အျပင္တြင္ ျပသနာျဖစ္လွ်င္ ဇာနည္ကို က ထိန္းေပးႏိုင္သူ ျဖစ္သည္။ ၄င္းႀသဇာက လည္းႀကီးမားသည္။ ထို ့အတြက္ေႀကာင့္ ေက်ာင္းမွာသာမက ဘုရားႀကီး၀န္းက်င္ အထိ ဘုရား ႀကီး လူမိုက္အျဖစ္ေက်ာ္ႀကားေလသည္။
ဗာလ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment